ظهر ولادت امام رضا (ع) 97 - حسین سازور

مدح - دام بگذارید بعدش دانه لازم می شود جلد می گردد کبوتر لانه لازم می شود سوختن در عاشقی کار کبوتر بچه نیست شمع می داند کجا پروانه لازم می شود وقت گریه خنده وقت خنده گریه می کنم در میان عاقلان دیوانه لازم می شود سر به روی پنجره فولاد تو خواهم گذاشت مرد وقتی بغض دارد شانه لازم می شود کاش سقاخانه ها را نیز افزایش دهند در حریمت بیشتر میخانه لازم می شود آب سقاخانه ها را آب حیوان خوانده اند خضر آل الله را شاه خراسان خوانده اند در حرم باران پناه آورد تطهیرش کنی آیه ی تطهیر می خواهد تو تفسیرش کنی اختیار نور خورشید است دست گنبدت تا دل تو هر کجا می خواست تکثیرش کنی کودکی عمدا خودش را در حرم گم کرده تا سالها در صحن تو در توی خود پیرش کنی ...

سرود - آبروی هستی و کائناتی تو تمامی خیرات و حسناتی تو برا تمامی عالم برکاتی تو شاه پناهم بده اذن نگاهم بده مرا بخوان بر درت به خانه راهم بده تویی سلطان و خونت آباده منم محرومی رعیت زاده خدا عالم رو به دستت داده تموم دنیا به پات استاده خدا به عشقت همه ی حاجتمو داد دلم دخیل بسته پای پنجره فولاد من می میرم برا صحن گوهرشاد با تو دنیامون چه زیبا می شه میاد اسم تو چه غوغا می شه میام پابوست دلم وا می شه چقدر تو صحنت گدا جا می شه نام تو نام علی ابوالعجائب زیارتت هزار هزار حج واجب روف طاها چه خوش سیمایی امام هشتم چه بی همتایی اگر مجنونم اگر لیلایی دلیلش اینه گل زهرایی به پای عشقت همه هستی مو دادم امشبی انگار دم باب الجوادم صدام زدی من به سوی تو راه افتادم برات می میرم با یک اشاره خوبی هات عمر خدا رو داره برای ما هم بزن نقاره تو پادشاهی منم بیچاره ...