شهادت امام جعفر صادق (ع)، سید رضا نریمانی

دلیل دارد اگر سر به زیر و غمگینم /نمانده باطنی اصلا به ظاهر دینم /نگاه کردم و دیدم تمام شد عمرم /هنوز جاهلم و بنده ی شیاطینم /گناه کردم و از رو نرفتم و حالا /مرا زمین زده این کوله بار سنگینم /قساوت دل آلوده ام سبب شده است /امام عصر خودم را اگر نمی بینم /همیشه بر در این خانه محترم بودم /منی که مستحق ناسزا و نفرینم /خودم اگرچه خودم را دگر نمی بخشم /ولی به رحمت پروردگار خویش خوشبینم /درست نیست بیایم به خانه، می دانم /اجازه هست کمی پشت خانه بنشینم؟ /اگرچه شیعه نبودم تمام عمرم را /خوشم به لطف علی در صف محبینم / شنیده ام که علی همدم فقیران بود /در آرزوی علی سال هاست مسکینم / خدا کند که بیاید کنار من باشد /خدا کند که بیاید زمان تلقینم /مرا به مرهم و طب و طبیب حاجت نیست /که اشک روضه ی ارباب هست تسکینم

نفس نفس زدنم را حسین می بیند /جراحت بدنم را حسین می بیند /نحیف هستم و آتش به جانم افتاده /و شعله های تنم را حسین می بیند /دویدن از پیِ مرکب برای من سم است /نحیف تر شدنم را حسین می بیند /حریم شخصی من جای این اراذل نیست /غریبی وطنم را حسین می بیند /چقدر سخت بود مادرت زمین بخورد /ندای "وا حسنم" را حسین می بیند***هیچکی نبود بگه این گل که پرپره /این زن که می زنی ناموس حیدره /از عمد مادرو پیش پسر زدن /از عمد با لگد محکم به در زدن

رسیدی و باز نسیم کربلا وزیده /عطر تنت گواهی میده تابوتت از حرم رسیده /آی عاشقا دوباره توی شهرمون شهید آوردن /آی عاشقا همونایی رو که بی بی خرید آوردن /فدایی خون خدا، استخونات میده شفا /کبوتر بی بال و پر خوش اومدی از کربلا /دوباره شهرو غرق گناه و زشتی دیدی /ناله ی مردمو شنیدی، به داد شهرمون رسیدی /خوش اومدی،‌ تو آسمون چشممون بارون گرفته /خوش اومدی، بازم دلای مرده ی ما جون گرفته /فدایی خون خدا، استخونات میده شفا /کبوتر بی بال و پر خوش اومدی از کربلا /مرده بودم،‌ زنده شدم، گریه بودم،‌ خنده شدم /بازم شهید آوردن و دوباره شرمنده شدم /خبر پیچیده یه نامه از حرم رسیده /نامه رسون تن شهیده، نامه بوی حسینو میده /خوب گوش بدید، حسین فاطمه میگه هنوز غریبم /خوب گوش بدید، میگه هنوز منتظر "حُر" و "حبیب"ام /میگه رفیق میره ولی من می مونم دور و برت /مثل شهید زندگی کن خودم میام بالا سرت /فدایی خون خدا، استخونات میده شفا /کبوتر بی بال و پر خوش اومدی از کربلا***شهدا ما رو تو اون خلوتتون راهی بدید /گاهی در حق ما تا که ما هم بشیم شهید

به کَرمت خدا چقدر برکت داده /نوکرای تو رو خدا عزت داده /چرخه ی رزق و روزی این عالم رو /خدا به دست توئه که حرکت داده /گدای خونه ی حسنم، آره دیوونه ی حسنم /دار و ندارم اینه، فخرمه آقامی /عمری نمک گیرت شدم، بسته به زنجیرت شدم /چرا که خیلی مهربون تر از بابامی /بست مرام حسنم، صید تو دام حسنم /حسن امام منه و منم غلام حسنم / یا حسن جان آقام، یا حسن جان آقام***عالمی قطره و شما دریا هستی /برکت می گیره از وجودت این هستی /لب تر نکرده آقا پُر میشه کاسه م /دستای هر کریمو تو دنیا بستی /میگم حسن از دل و جون، می گیره جونمو تموم /ذکر حسن می لرزونه قلبمو هر شب /منی که خادم درِتم، چند سالیه که نوکرتم /هوامو داره خواهرت حضرت زینب /سایه ت همیشه رو سرم، شاه کریم بی حرم /بابام غلام در تو، واسه ت کنیزه مادرم /یا حسن جان آقام، یا حسن جان آقام***اون که تو کشتی نجات سکانداره /برق چشماش یه لشگرو حیران داره /حسنه که وقتی می جنگه تو میدون /علی میگه بَه بَه حسن میدانداره /وقتی به میدون می زنی، علی میگه جون منی /برا همین میده به دستات ذوالفقارو /بس که سریعه ضربه هات، وسط میدون دشمنات /می شنوند از عرش صدا تکبیر خدا رو /دستات تو دستای خداست، ضربه ت همیشه بی خطاست /شمشیر که می زنی آقا توی دلا هول و ولاست /یا حسن جان آقام، یا حسن جان آقام

سوز همیشه ی جگرم باش یا حسین /من سینه می زنم، سپرم باش یا حسین /در طول عمر جز تو پناهی نداشتم /مثل گذشته ها پدرم باش یا حسین /هر روز مادرم سر سجاده گفته است /خیلی مواظب پسرم باش یا حسین /باشد قرار بعدی ما اربعین حرم /مُهر قبولی گذرم باش یا حسین /سربازهای لشگر "یا زینب" توییم /حرز مدافعان حرم باش یا حسین