شهادت امام جعفر صادق (ع)، مهدی رسولی

کاش می شد به دل غمزده سامان بدهم /به دو چشمان کویرم نمِ باران بدهم /پیِ تو روضه به روضه همه جا رفتم من /نگرانم که ندیده رُخ تو جان بدهم /گُنهم حال تو را سخت به زحمت انداخت /چقدر هدیه به درگاه تو عُصیان بدهم /با همه بی سر و پایی تو رهایم نکنی /ولی افسوس که من عشق تو ارزان بدهم /حال که آمده ام گر که برانی ز درت /چه جوابی به دل زار و پریشان بدهم /جان مادر دل ما را به مدینه برسان /عوضش هر چه بخواهی به خدا آن بدهم /تو بیا روضه بخوان "حضرت صادق" چه کشید /تا که جان پای غم ناطق قرآن بدهم

السلام ای دل و دلدار، اباعبدالله /ششمین سید و سالار، اباعبدالله /همه با دیدن تو یاد حسین افتادند /ای حسینیه سیار، اباعبدالله /کار تو داده نتیجه چه قیامت کردند /اربعین لشکر زوار، اباعبدالله /در و دیوار مدینه ز غم بی کسی ات /می زند تا به ابد زار، اباعبدالله /مادری بودی و کوبید درِ بیت تو را /آتش آن در و دیوار، اباعبدالله /تا که بستند دو دستان تو را شد زنده /غربت حیدر کرار، اباعبدالله /این چه سری است که شد ذکر لبت وا اُمّاه /با زمین خوردنت هر بار، اباعبدالله /سرِ پیری گذر تو به چه ها افتاده /وای از آن همه آزار، اباعبدالله /هر چه هم بر سرت آمد دم آخر ز عطش /چشم های تو نشد تار، اباعبدالله /کفنت خار بیابان نشد و بی تو نرفت /دخترت بر سر بازار، اباعبدالله

سفر اینقدر طولانی؟ نگفتی دختری داری /نمی دانی چقدر از عمه پرسیدم کجا بودی /نه لالایی نمی خواهم دگر، اما در این مدت /که من از درد یک شب هم نخوابیدم کجا بودی /نمی خواهم بگویم که کجا رفتی، نمی خواهم /بپرسم از تو در بازار چرخیدم کجا بودی /نمی خواهد بگویی که کجا رفتی، نمی خواهد /که از خاکستر گیسوت فهمیدم کجا بودی

دلم شکسته و دوباره زائر مدینه ام /تو مسجد النبی خودم رو دارم می بینم /بال ملائکه فرش پای اهل علمه /به پای منبر امام صادق می شینم /یه گوشه "جابر بن حیان" نشسته روبروی خورشید /یه گوشه محو "قل هو الله" مُفَضَل و حدیث توحید /سرافرازم، شده دین تو مذهب من /سرافرازم، شده راه تو مکتب من /سرافرازم که شده ذکر رو لب من***شبیه تشنه ای که پا به دریا میذاره /کنار منبر آقا نشسته "زُراره" /یه گوشه انگاری "ابو بصیر" رو می بینم /حدیث کربلا شنیده و بی قراره /حدیث غربت امامو باید شنید از این مدینه /که غربت امام صادق مثل امیر مومنینه /تو این فکرم چه کنیم این ادای دینو /که مدیونیم به احادیث صادقین و /به این اشک و نوای یا امام حسینو***با گریه می خونه دوباره احکام آبو /میون قلبشه یه ماتمه بی حساب و /به یاد کربلا محاسنش خیس اشکه /یادش میاد غم عزای طفل ربابو /امام مکتب محرم دلش هوای گریه کرده /داره میون جمع اصحاب دنبال روضه خون می گرده /"اباهارون" بگو از کربلا برامون /"اباهارون" بگو از اون تن پر از خون /"اباهارون" بگو از خیمه پریشون

"نوحوا علی الحسین" که این کار فاطمه است /این اشک دیده ها همگی یار فاطمه است /"نوحوا علی الحسین" که جدم غریب بود /گودال قتلگاه پُر از بوی سیب بود /"نوحوا علی الحسین" که لب تشنه جان سپُرد /بیش از هزار و نهصد و پنجاه ضربه خورد /"نوحوا علی الحسین" که مویش کشیده شد /جان داشت جدِ من که گلویش بریده شد /"نوحوا علی الحسین" که ذبحش حرام بود /چشمان او هنوز به سوی خیام بود

یه داغی روی قلبم هست، دلی خون، سینه ای چاکه /کسی که خاک زیر پاش شرف عرش افلاکه /بشر فهمش زمین گیره چون اونها فوق ادراکه /مزارش تو یه جا هست که تا چشم کار می کنه خاکه /غریبه، غریبه نه به این دلیل که حرم نداره /کی میگه غربت قبر بی سنگ و مزاره /غربت یعنی دوره ی امام صادق /بین چهار هزار نفر بدون یاره /پیمبر خدا خیلی "یاسر" و "عمار" داشت /علی مرتضی کلی "میثم تمار" داشت /ابی عبدالله که نگو میر و علمدار داشت /غریب امام صادقه اصلا مگه یار داشت /غریب امام صادقه،‌ غریب امام صادقه***سر سودای عاشورا تو این دوران یکدستیم /به قال الصادقی صادق، تمام عمر دلبستیم /کلاس درس تو بحثه، مهمش روضه و اشکه /با این تفسیر ماها هم همه شاگرد تو هستیم /حسین حسین حسین حسین /قال الصادق شیعه ی حسین بعد هر نماز گریه بر حسین

نامه سر می کنم به نامِ حسین /باز می‌ گویم از مقامِ حسین /صد ره اول دهان خود شستم /ورنه این لب کجا و نامِ حسین؟ /گفت و گویی که بر زبان دارم /یا درود است یا سلام حسین /می پرد گر فرشته جهد کند /تا نشیند دمی به بامِ حسین /بر درش خان و خواجه بوسه زند /تا به جا آرد احترام حسین /گشته طوبی و سدره در جنّت /هر دو شرمنده از خرامِ حسین /در صفِ حشر همچنان مست است /هر که شد جرعه نوشِ جامِ حسین /پادشاهی به هر کسی ندهد /مگر آن کس که شد غلامِ حسین /دین و آئینِ احمدِ مختار /شد همه قائم از قیامِ حسین /کام نادیده جمله جان دادند /گویی این بوده است کامِ حسین /یار و همکارِ ظالمان نشوید /این بُوَد تا ابد پیامِ حسین /هیچ کس با یزید سُفله نگفت /کز تو گیرند انتقامِ حسین /آتشِ آخرت حلالت باد /کآب را کرده ای حرامِ حسین /هر که عاصی بُوَد، شفاعت خویش /خواهد از لطفِ مستدامِ حسین /گرچه طاعت نکرده ام، یارب /بگذر از من به احترامِ حسین