شهادت امام جعفر صادق (ع)، محمدرضا طاهری و حسین طاهری

دلم گرفته غم از آسمان سرازیر است /غروب جمعه پر از خاطرات دلگیر است /و با گذشتن هر جمعه می توان فهمید /خدا چقدر ز دنیای بی تو دلسیر است /به شیشه ی دلت اینقدر سنگ وصل مزن /دلا بسوز ز دوری، فراق تقدیر است /برای من که پر از بی کسی ست امروزم /اگر نیایی هر روز دیگرم دیر است /گواه می دهد این گریه ها که دلتنگیم /حدیث دیده ی ما بی نیاز تفسیر است /بیا و روضه بخوان تا که باز گریه کنم /مس وجود مرا اشک روضه اکسیر است /چه می شود که ببینم لحظه ای را که /مدینه شاهد فریادهای تکبیر است /نوشته اند روی سنگ های صحن بقیع /که این مکان مقدس به دست تعمیر است /به منبر نبوی می روی کنار بقیع /و چهار گنبد رعنا میان تصویر است

بازم یه کوچه و یه عده بی حیا /بازم یه خونه ای می سوزه بین شعله ها /سرزده اومدن لگد به در زدن /باز بی اجازه وارد یه خونه ای شدن /کجای دنیا یه پیرمردو با دست بسته روی خاکا می کشونن /کجای دنیا کدوم جهنم هیزم میارن و بهشتو می سوزونن /کجای دنیا یه عده نامرد دست یه مردو جلوی زنش می بندن /کجای دنیا وقتی می بینن یه پیرمردی بی عصاست بهش می خندن /ای وای از این مدینه***شبی که سایه ی ابلیس بر حرا افتاد /گمان کنم پر پروانه زیر پا افتاد /کسی که از نفسش عطر "ربنا" رویید /چرا لبان ثناخوانش از نوا افتاد /بزرگ شهر، عزیز دل رسول الله /به پیش چشم همه بین کوچه ها افتاد /کسی ندید میان شلوغی خانه /غریب فاطمه عمامه اش کجا افتاد***اینجا دیگه کجاست، این بی حیا کیه /یه جوری بردنش هنوز عباش خاکیه /به یاد چادر خاکی مادره /زمزمه می کرد زیر لب با چشمای تره /کجایی مادر؟ دلم گرفته، بازم یه کوچه و غروب غم گرفته /صورت نیلی، صدای سیلی یه عمره خواب راحتو ازم گرفته /هی پشت مرکب خوردم زمین و بلند شدم ولی بازم افتادم از پا /وقتی منو از خونه می بردن چشمم به میخ در که خورد گفتم "وا اُمّاه" /ای وای از این مدینه

کسی ندید میان شلوغی خانه /غریب فاطمه عمامه اش کجا افتاد /شبیه عمه مظلومه اش که خورد زمین /میان کشمکش کوچه بی هوا افتاد /شبیه تشنه لب نینوا گلویش سوخت /نگاه مضطر او سمت کربلا افتاد /به تکه تکه گلیمی که سوخت خیره شده /سپس به سینه زد و یاد بوریا افتاد***بازم یه بی پناه، یه شاه کم سپاه /مثل همیشه روضه مون کشید به قتلگاه /کجاست پیکرش؟ چی اومده سرش /دیگه نگم تو قتلگاه چی دیده خواهرش /ای داد بی داد از مرکب افتاد، این بی حیا کیه سرش می زنه فریاد /وای از زمونه، دل پریشونه، یه خواهری با دل خون روضه می خونه /او می دوید و من می دویدم، تا قتلگاه خودم رو با زانو کشیدم /او می برید و من می بریدم، نگم تو قتلگاه چه حرفایی شنیدم /غریب حسینم غریب مادر

دست به دست هم میدیم آقا گنبد طلاتو می سازیم /دسته ی عزاداری آخر تو بقیع برات راه می اندازیم /با اینکه من نالایقم اما یه عمره عاشقم، مدیون قال الصادقم /بی حرم شدی واویلا، روضه دارتم این شب ها /گریه می کنم بر جدت یا مروِّجَ العاشورا /وای غریب آقام غریب آقام***ماجرای کوچه شد تکرار، باز دوباره آتیش و هیزم /ارث مادریته اشک و غم، خونه تو سوزوندن این مردم /شد زندگی واسه ت عذاب با ناله های بی جواب، رو دستته رد طناب /می کشوندنت نیمه شب کوچه کوچه پشت مرکب /وقتی که زمین می خوردی ناله می زدی "یا زینب" /وای غریب آقام غریب آقام***تشنه ای تو از زهر کینه، رو به قبله ای و بی حالی /دست و پا زدی بین بستر، یاد کربلا و گودالی /شمشیر گرفتن رو سرت، کِی پیش چشم خواهرت رفت خنجری رو حنجرت /خونه ی تو سوخت ای آقا مثل خیمه ها عاشورا /پیرهن تو کی غارت شد، کی سر تو رفت رو نی ها /وای غریب آقام غریب آقام

ای بند دل فاطمه، ای بنده ی خالق یا حضرت صادق /وی مکتب پاینده ی تو کهف خلایق یا حضرت صادق /با نور احادیث تو دنیاست منور ای مظهر حیدر /شد نور حق از مشرق رخسار تو شارق یا حضرت صادق /با همت تو شرع نبی گشته جهان گیر ای علم تو اکسیر /الحق که تویی حجت حق، مصحف ناطق یا حضرت صادق /آیین مبین نبوی بر تو رهین است، آری که ره این است /در مکتب عشق تو شود کشف حقایق یا حضرت صادق /خورشید کند کسب ضیا از رُخ ماهت وز طرز نگاهت /افکار تو روشن تر از انوار مشارق یا حضرت صادق /ای فاضل و ای کامل و ای فاطر و قاهر، وی صابر و طاهر /ای منجی و ای باقی و ای قائم و صادق یا حضرت صادق /هرگز نبرد بهره ای از دین محمد آن کس که نباشد /با مذهب پر رونق و ناب تو موافق یا حضرت صادق /ای صاحب باغ و چمن و گلشن خوبان رفتی چو به رضوان /پژمرد ز هجران تو گل های حدائق یا حضرت صادق /در دشت و دمن لاله کند ناله ز داغت بر غربت باغت /کز زهر جفا گشته دلت مثل شقایق یا حضرت صادق /با آه دلم سوخت دل خامه و دفتر همچون دل مضطر /در ماتم تو گشته سیه پوش هر عاشق یا حضرت صادق

ای کل علم از دم پاکت روایتی /هر نکته از کتاب کمال تو آیتی /با آن که بی حد است عنایات کبریا /مثل ولایت تو نباشد عنایتی /علمت به علم ذات الهی ست متصل /دریای دانش تو ندارد نهایتی /در آفتاب فضل تو عالم تمام غرق /در سایه ی ولایت تو هر ولایتی /هر جمله ازکلام تو شمعی است دلفروز /هر نکته از لب تو چراغ هدایتی /جبریل فرش گسترد از بال خویشتن /گویند در ثنای تو هر جا روایتی /صدها فرشته بر دهنش بوسه می زند /شیرین لبی که از تو بگوید حکایتی / یا حضرت صادق، یا حضرت صادق

کربلا داری، نینوا داری /این همه آقایی رو از کجا داری /بیا نگاه کن امشبو به من /تو دست رد به سینه مون نزن /یه کربلا به ما بده حسین /با امضای آقام امام حسن /تو محراب منی، مهتاب منی /عشقم اینه که ارباب منی***عرش حق توی روضه ها داری /این همه آقایی رو از کجا داری /تو غلامان باوفا داری /این همه آقایی رو از کجا داری /دنیا یکی دو روزه می گذره /قرارمون تو روز محشره /صف می کشیم پشت سرت حسین /به اذن اولیا مخدره /در تاب و تبم، ذکر رو لبم /عمری نوکر بی بی زینبم

ای به سر کوی تو مسکن و ماوا مرا /خاک درت خوش تر از جنت الاعلی مرا /بر در دل می زند نوبت سلطان عشق /ما و جنون می دهیم وعده به میدان عشق /مستی و عشق از ازل پیشه و آیین ماست /دین من این است و بس، کیست که در دین ماست /هم به حرم، هم به دل بدر دجی دیدمت /تا نظرم باز شد در همه جا دیدمت /سینه بر افروخته ام، خانه فرو سوخته ام /دیده به خود دوخته ام عین خدا دیدمت /آنکه مرادش تویی از همه جویاتر است /وانکه در این جست و جوست از همه پویاتر است /گر همه صورتگران صورت زیبا کشند /صورت زیبای تو از همه زیباتر است /چون به چمن صف زند خیل سهی قامتان /قامت رعنای تو از همه رعناتر است /سلسله ی موی دوست حلقه ی دام بلاست /هر که در این حلقه نیست فارغ از این ماجراست /ای که به عشقت اسیر خیل بنی آدمند /سوختگان غمت با غم دل خرمند /هر که غمت را خرید عشرت عالم فروخت /باخبران غمت بی خبر از عالمند /ای که مرا خوانده ای راه نشانم بده /گوشه ای از کربلا جا و مکانم بده

عقل را چه حاجت است به میخانه و شراب /مستی من تویی به خدا یا ابوتراب /ذکر ابوتراب عجب مستی آور است /این نام پیر میکده ی حوض کوثر است /اصلا هراس و باک نداریم از حساب /فردا کلید باغ جنان دست حیدر است /حبل المتین فاطمیون در پل صراط /نخ های سبز چادر زهرای اطهر است