شهادت امام جعفر صادق (ع)، سعید حدادیان و محمدحسین حدادیان

به شهیدان قسم، به روح امام، سر به زیر تو سرفراز شده است /عاشق حوزه ام که چشمانش رو به شیخ الائمه باز شده است /چشم هایت تبسّمی ابری ست، از تو آموختیم باران را /روضه ها، به اذن الله آبرویند قوم سلمان را /حرم زخمیِ تو مرهم ماست، قبر تو قبله، اشک، زمزم ماست /بر رواق غریب های وطن، طاق صحن تو قامت خَم ماست /به همان گنبدی که نیست قسم خون دل رنگ سرخ پرچم ماست /کوریِ چشم هر چه وهابی ست "یمن" امروز مشت محکم ماست /چون شب قدر ذوالفقار به کف، صبح صادق خطِ مقدّم ماست /همه ی راه ها به سوی حسین، همه ی ماه ها محرّم ماست /هرکه با "حیدر" است مظلوم است، آه مظلوم اسم اعظم ماست /"نسل سلمان" سپاه عاطفه ایم، غم "نسل اویس" هم غم ماست /اولین حکم فقه ما این است هر کسی با "علی" ست مَحرم ماست /بعد صد سال ای که رو کردی "نجف" آرامگاه مولا را /کاش می گفتی از کجا جوییم قبر محسن، مزار زهرا را /غرضم روضه نیست در این بیت، به همان کشته ای که بی کس بود /جای چندین هزار شاگردت یک "اباالفضل" داشتی بس بود /از بدِ روزگار گرم نشد آبی از یاریِ ریاکاران /آه، شیخ الائمه تنها ماند بین بسیاریِ ریاکاران

در هجوم شبانه ی دوزخ سفره دار بهشت تنها بود /ازدحام جسارت و آتش ارث از روضه های زهرا بود /پیر دارُالسلام را بردند، جان بیت الحرام را بردند /بی عبا، پابرهنه، در کوچه پشت مَرکب "امام" را بردند /یادم آمد به مجلس درسش شاعری ساده دل ز راه آمد /درس تعطیل شد به امر امام، نوبت شرح قتلگاه آمد /خواست شاعر که با ادب باشد، خواست شعری فخیم تر گوید /پیر ما گفت بی تکلّف باش، اشک باید که شعرِ تر باشد /شاعر ساده دل منم مردم، آمدم میهمان او باشم /با همین چند بیت بی نفَسم، نفَسی روضه خوان او باشم /پیر دارالسلام را بردند، جان بیت الحرام را بردند /بی عبا، پا برهنه، در کوچه پشت مَرکب "امام" را بردند /در خبر آمده است تشییعش در هیاهوی عالِمان سر شد /یادم آمد که در دل گودال، لاله از نعل تازه پرپر شد /در خبر آمده است لحظه ی مرگ چشم او بر جمال "موسی" بود /یادم آمد مقابل "زینب" در دل قتلگاه غوغا بود /در خبر آمده است بعد از او دست کَس بسته با طناب نشد /سر طفلی به روی نیزه نرفت، هیچ کس، هیچ کس "رباب" نشد /هیچ کس چون رباب می پرسد غارت گاهواره یعنی چه؟ /یکی از حرمله نمی پرسد ذبح یک شیرخواره یعنی چه؟ /تیر از حلق او بزرگ تر است، گلوی پاره پاره یعنی چه؟ /آه ای "ماه غیرتی" تو بگو نبش قبرِ ستاره یعنی چه؟

تو تاریکی شب ها مزار بی چراغت چراغ آسمونه /به یاد غربت تو گل اشک محبان زد از دیده جوونه /شیخ الائمه امام صادق، شیخ الائمه امام صادق /عدو با دسته بسته تو را پای پیاده کجا بَرَد شبانه /چه پیش آمد خدایا چرا از درب خانه کِشد آتش زبانه***پیرمردی بین شعله از نوا افتاده است /رهبری تنها میان کوچه ها افتاده است /با رخی نیلی به یاد مادرش فریاد زد /ماجرای کوچه بهرم خوب جا افتاده است /ضرب سیلی جای خود اما امان از حرف بد /پور زهرا گیر مردی بی حیا افتاده است /دست بر زانو فقط می گفت "یا زینب مدد" /یاد آتش سوزی آن خیمه ها افتاده است /باز هم او مرد بود و هر دو دستش باز شد /یاد دست بسته و شام بلا افتاده است /درد زینب این بود در کل تاریخ بلا /کِی چهل منزل سر از پیکر جدا افتاده است /بنت حیدر دید و کاری بر نمی آمد از او /رأس سلطان از سر نِی زیر پا افتاده است /بی جهت سقا به نِی سر بر نمی گرداند چون /چشم نامحرم به ناموس خدا افتاده است

دارم می میرم از بی قراری، سلام به حرمی که نداری /نه یک خادم و زائر، ای رئیس مذهب کاش گنبدت طلا می شد /با مراجع تقلید دسته ی عزاداری تو بقیع به پا می شد /حوزه های علمیه زیر دِینت اند، زیر دِین یک عمری یا حسینت اند /اشک غم نبود اگه تو نبودی، محرم نبود اگه تو نبودی /دارم می میرم از بی قراری، سلام به حرمی که نداری***دوباره تو مدینه مثل خونه ی زهرا خونه ت رو سوزوندن /مثل دستای مولا دستای تو رو بستن، تو کوچه کشوندن /شکر حق گل یاس پرپری نبود، پشت در توی آتیش مادری نبود /دیدی می بردنت پیاده دل شب، بی عبا و ردا تو رو پی مرکب /دارم می میرم از بی قراری، سلام به حرمی که نداری***بمیرم برات آقا، دیدی که سه بار شمشیر رو سرت کشیدن /ولی کِی مثل جدت تشنه لب توی گودال رأستو بریدن /تو مدینه با زهر کینه کشتنت، شکر حق نشد غارت دیگه پیرهنت /حالا روی لبت که شهادتینه، ناله ی آخرت روضه ی حسینه /دارم می میرم از بی قراری، سلام به حرمی که نداری

دیدی شد اونی که نباید می شد /پیش چشم مادرم زمین خوردی /تو این همه شدی و من هنوز یک نفرم /نفس بکش پسرم، نفس بکش پسرم /شده پر از علی اکبر تموم دور و برم /نفس بکش پسرم، نفس بکش پسرم /این سخن وِرد زبونا افتاد /باز دوباره علی از پا افتاد /ببین حالم و دست و پا نزدن بابا /تو این هلهله دست و پامو گم کردم /اینقدره تنت پاشیده از هم که /زیر پیکرت عبامو گم کردم***کنار جسمت تو بابا شبیه محتضرم، نفس بکش پسرم /نرو که ولوله افتاده بین اهل حرم، نفس بکش پسرم***دنبال صدای دلبرم افتادم /با سر به کنار اکبرم افتادم /تا پهلوی نیزه خورده اش را دیدم /یکدفعه به یاد مادرم افتادم /پشت در مادر آتش گرفت و با صورت رو زمین افتاد