شهادت امام محمد باقر (ع) مجید بنی فاطمه، سال 1391

سینه ام چون تلاطم دریا/چشم من چشمه ی غم دنیا/داده ام این دل اسیرم را/دست بال و پر کبوترها/هم ره بالهایشان بردند/تا بسازند سایبانی را/سایبانی برای خاک بقیع/حائلی بین آفتاب آنجا/بوی غربت هزار سالی هست/که از آن خاک می رود بالا/غم میان دلم چو زائر شد/غصه دار امام باقر شد

دلم گرفته دوباره این شبا برا حرم گرفته/می بینی بازم چه جوری روز و شبمو ازم گرفته/دلم اسیره غروب کربلا رو که یادم نمیره/هر دفعه آقا عکس ضریحو می بینم گریم می گیره/خوابتو دیدم دوباره انگار که به آرزوم رسیدم/باشه قبوله اصلا برای دیدنت جونمو میدم/دل بی قراره ولی همیشه ییه نفر هوامو داره/هر چی که باشم مگه میشه امام رضا تنهام بذاره/گلو بریده مثل تو کشته ای غریب کسی ندیده/بمیره مادر کی اومده موی سر تو رو کشیده

راحت میشینم و میگم که غلامت هستم/توی خونم میشینم و میگم سر بامت هستم/من کی هستم که منتظر جواب سلامت هستم/من کجا و زهیر و مسلم و حبیب/من کجا و بربر و نافه و شبیب/می خوام سر به راه تو باشم کمک کن/می خوام در پناه تو باشم کمک کن/غلام سیاه تو باشم کمک کن/نگاهی کن بر دل دلگیرم ایشاالله ارباب برات میمیرم/حسین ثار الله اباعبد الله قبولم کن تا بیام کربلا