شهادت امام جعفر صادق (ع) 96 - حسین سازور و محمود کریمی

غزل خوانی - شنیده ام به محبان محبتی داری به چشمهای غلامان عنایتی داری. هنوز حسرت رویت نرفته از دل من برای وقت ملاقات فرصتی داری؟. دلم برای صدای تلاوتت تنگ است شنیده ام که چه زیبا قرائتی داری. دعای عهد بخوانم که رؤیتت سازم چه رونمای رشیدی، چه طلعتی داری. به صد امید هماره به خویش میگویم تو هم از اینهمه دیدار قسمتی داری. اگر چه نزد تو چندیست رفته ام از دست برای خوب شدن باز مهلتی داری؟. جمال روشن خود را به چشم من درکش امید دارم و دانم اجابتی داری. مرا برای سپاه خودت سوا فرما برای یاری مظلوم، امتی داری. بیا و حق علی را به خلق ثابت کن که از خداست که حقِ ولایتی داری. مدافع حرمم کن که مثل تو باشم مقابل صف دشمن چه هیبتی داری. چقدر بر کف تو ذوالفقار می آید که در برابر کفار قدرتی داری. همیشه پرچم تو همچو نام تو بالاست به بام قل? اسلام رفعتی داری. برای فتح حرم، لشگر تو آماده ست هنوز لشگر مردان غیرتی داری. مدینه، کرب و بلا، مکه، قدس، منتظرند بیا که فاطمه گوید چه غیبتی داری…شاعر : محمود ژولیده

روضه - محمود کریمی - بر هم نزن نماز مرا، بی هوا نزن حالا که می زنی، جلوی آشنا نزن سجاده و عبای مرا می کِشی، بکش اما لگد به تربت کرب و بلا نزن آتش زدی به زندگی ام بس کن و برو دیگر نمک به زخم دل من، بیا نزن در خانه بس نبود غرورم شکسته شد؟ حداقل مقابل همسایه ها نزن با تازیانه ات به سر و صورتم بزن حرفی فقط به حضرت خیرالنساء نزن بالای مرکبی و خجالت نمی کشی پیچیده پای من... چه کنم؟! بی حیا نزن موی سپید دارم و شیخ الائمه ام هر طور می زنی بزنم، با عصا نزن وقت گریز من شده "نوحوا علی الحسین" زینب دوید و گفت: غریب مرا نزن ای شمر بس کن و به روی سینه اش نرو با چکمه ات قدم روی عرش خدا نزن با دست و پا زدن گره ای وا نمی شود تشنه لبم... عزیز دلم... دست و پا نزن

روضه - نوحو علی الحسین که با صورتی کبود چشم سر بریده ی او باز مانده بود نوحو علی الحسین که در بین ازدحام با ضربه ی دوازدهم کار شد تمام نوحود علی الحسین که در خاک و خون نشست هر کس رسید در بدنش نیزه را شکست نوحود علی الحسین که میش کشیده شد جان داشت جد ما که گلویش بریده شد نوحو علی الحسین که لب تشنه جان سپرد بیش از هزار و نهصد و پنجاه ضربه خورد نوحو علی الحسین که جدم غریب بود

زمینه - مدینه غرق آهه شب سردی تو راهه امام بی پناها تو این شهر بی پناهه شنیدم نیمه شب چقدر هیزم آوردن امام مو سپید و میون کوچه بردن تو شعله داره باز در میسوزه یه آقا با چشم تر میسوزه از این آه که از سینش در اومد گمونم داره مادر میسوزه بارون ببار دره خونه تو آتیشه بارون ببار داره باز در کنده میشه بارون ببار میبردن پیر مرد و نفس هاش در شماره این آقا بود پیاده همه بودن سواره گمونم گریه میکرد به اشکای رقیه زده تاول کف پاش مثه پای رقیه نذاشتن کمی آقا بشینه ندیدن عرق روی جبینه یه نا مرد به مادر نا سزا گفت الهی که روز خوش نبینه گریه کنید آقا رو بی یاور بردن گریه کنید اونو مثل حیدر بردن گریه کنید با اون دستای بسته چقدر حالش خرابه کی گفته این آقا جاش توی بزم شرابه توی این مجلس شوم نه تشت و نه سری بود ولی تو شام بجز تشت حراج رو سری بود بمیرم یه روزی تو دل شام با زنجیر ترک به استخون خورد بمیرم برای اون آقایی که لبهاش به چوب خیزرون خورد ای وای حسین چطوری دلش میومد ای وای حسین روی لب ها چوبو میزد ای وای حسین ای وای حسین