شهادت امام جعفر صادق (ع) 95 - محمود کریمی

روضه - حال درون منفعلم می کند آنچه که هستم خجلم می کند عقل مرا داد به دستان عشق عشق چه خونی به دلم می کند عشق مریدست به اویی که او به آسمان متصلم می کند کار کسی نیست مگر حضرتش آنچه که با آب و گلم می کند غصه او منکسرم کرده و روضه او مشتعلم می کند آنکه فقط هر چه خدا خواست گفت آنچه که از عالم بالاست گفت سلسله هست و عدن دست اوست هر چه به آن معتقدم دست اوست آن سر این رشته که جان مرا سوی خدا می کشدم دست اوست رشته ما بین الف لام میم رشته قل تا احدم دست اوست دار و ندارم همه دین من است آنچه که از دین بلدم دست اوست تیره افراشته پرچمی که پای آن سینه زدم دست اوست رگ به رگ جانم اگر حیدریست نیست به جز اینکه دلم جعفریست شیعه همه رعیت و او صاحب است شیعه این مرد شدن واجب است فروع دین پیکره ای بود و او دونده روح در این قالب است برای شیعه راه را باز کرد در آن زمان که صاحبش غائب است و تربیت کرد ولی از فقیه امام را فقیه او نایب است تمام فقه جعفری یک کلام حب علی ابن ابیطالب است

زمینه - منم کسی که بی سر و سامونه دلم مثه بقیع تو ویرونه الان سر مزار تو کی میخونه یا کاشف الحقایق قرآن ناطق از زهر سر تا پای تو باغ شقایق یا جعفر ابن محمد امام صادق یاس پرپر اومده پیشت مادر اومده داغی که تو رو سوزوند از پشت در اومده این علت حرارت اشکامه تو کوچه بی عبا و بی عمامه میبردنت یکی نگفت این آقامه تو غربت مدینه تو تاریکی شب تو کوچه میکشیدنت دنبال مرکب افتان و خیزان میرفتی شبیه زینب بین این آتیش و دود با اون صورت کبود چهرت مثل مادر و حالت مثل عمه بود بین قفس تو حسرت آزادی رو دامن زهرا که می افتادی داشتی مثه جدت حسین جون میدادی زهر جفا تا اثر کرد و رفتی از حال دوباره انگار مجسم شد بعد صد سال اون پیکر پاره پاره میون گودال ای خون خدا حسین شاه کربلا حسین ای خورشید نیزه ها عشق سر جدا حسین

واحد - فقیر بذل نگاه تو یا ولی الله اسیر زلف سیاه تو یا ولی الله به انتظار پناه تو یا ولی الله نشسته بر سر راه تو یا ولی الله تویی کریم کریمان و ذوالکرم هستی تو سر پناه من و خانواده ام هستی حدیث فضل تو از کار هر شب شیعه همیشه نام قشنگ تو بر لب شیعه تویی رئیس بلا عزل مذهب شیعه الا امیر و علمدار مکتب شیعه به لطف کرسی درس تو جعفری شده ام من از دعای شما بوده حیدری شده ام همیشه عطر حضورت در این حوالی هست و با روایت تو عشق و شور و حال هست و هر حسینیه جایت همیشه خالی هست به یاد روضه تو در دلم ملالی هست برای زائر خود سایبان نداری که کنار تربت خود روضه خوان نداری که غبار مقدم تو توتیای چشمانم ز هجر تو شده ابری هوای چشمانم اگر که بغض گلویم کمی ترک بخورد پر از ستاره شود این فضای چشمانم

واحد - کنار حرم پیغمبر زمین خاک حرم خاک ضریح مادرم خاک مزار پسرای حیدر همین خاک از این داغ میریزم به سرم خاک یه روز تو دنیا صدا میپیچه انا ابن حیدر به زودی زود حرم میسازیم برای مادر میشه یه روز بقیع صحنی که نوشته رو درهاش یا زهرا و پسر هاش روزی که صحنش و میسازیم ایشاالله که باشیم یکی از کارگرهاش آقام میاد و برا اجدادش حرم میسازه دیگه روز و شب تموم درهاش به رومون بازه میذاریم که داغ این عشق رو دل ها بمونه خدا خودش میدونه اگه راه مدینه واشه صدامون غمش رو به عالم میرسونه ما نسلی هستیم که راه و این بار به دشمن بستیم مدافع های حریم امن حرم ما هستیم

تک - گنبد و بارگات منو کشته ایوون طلات منو کشته کاشکی بیام حرم یه عاشورا خیال کربلات منو کشته شور مدافعات منو کشته خون فدائیات منو کشته صدای زائرات منو کشته علقمه و فرات منو کشته جانم جانم حسین جانم غمت ماتمت منو کشته نسیم پرچمت منو کشته لحظه شماری دل تشنه برا محرمت منو کشته ناله بچه هات منو کشته اشک مخدرات منو کشته آتیش خیمه هات منو کشته تک تک روضه هات منو کشته ای وای ای وای آقام ای وای پیکر اکبرت منو کشته حنجر اصغرت منو کشته شرم برادرت منو کشته رو نیزه ها سرت منو کشته قصه پیکرا منو کشته غصه مادرا منو کشته آتیش و چادرا منو کشته غارت و معجرا منو کشته رفتن قافله منو کشته پای پر ابله منو کشته لالایی رباب منو کشته خنده حرمله منو کشته

نغمه خوانی - بی سر و سامان تو ام یاحسین دست به دامان تو ام یا حسین بر سر نی زلف رها کرده ای با جگر شیعه چه ها کرده ای زهره ی منظومه ی زهرا حسین کشته ی افتاده به صحرا حسین