سالروز شهادت حمزه (ع) و وفات عبدالعظیم حسنی (ع)، حسین طاهری

چه روزها که یک به یک غروب شد نیامدی /چه بغض ها که در گلو رسوب شد نیامدی /خلیل آتشین سخن، تبر به دوش بت شکن /خدای ما دوباره سنگ و چوب شد نیامدی /برای ما که خسته ایم و دل شکسته ایم نه /ولی برای عده ای چه خوب شد نیامدی /تمام طول هفته را در انتظار جمعه ام /دوباره صبح، ظهر، نه، غروب شد نیامدی

ای حریمت رشک جنّات النّعیم /ای دل اهل تولاّیت حریم /نسل طاها زاده ی والمرسلات /نجل بسم الله الرحمن الرّحیم /مشعل اِنّا هدیناه السّبیل /طلعت مرآتِ اللهُ الحکیم /زائر کوی تو عیسای مسیح /آستانت طورِ موسای کلیم /زینت عرش خداوند ودود /از چه در شهر رِی گشتی مقیم /با تجلاّی تو از ظلمت چه باک /در تولاّی تو از آتش چه بیم /یاد تو یاد خداوند و رسول /خطّ تو خطّ صراط المستقیم /دور صحنین تو با صوت ملیح /این ندا پیوسته خیزد از نسیم /یا کریم ابن کریم ابن کریم /یا اباالقاسم و یا عبدالعظیم /شهر ری که از تو گرفته احترام /قبر تو کعبه، حرم بیت الحرام /بر رواق قبر و خدّامت درود /بر مزار و صحن و زوّارت سلام /فیض جوشد از حریمت روز و شب /نور خیزد از مزارت صبح و شام /کاروان دل شده لبّیک گو /دور صحنین تو می گردد مدام /تا قیامت بر تمام اهل ری /سایه ی گلدسته هایت مستدام /هر که آید در کنار تربتت /می رسد بوی بقیعش بر مشام

حمزه که جان عالم و آدم فدای او /لب باز می کنم که بگویم رثای او /مردی که در شجاعت و هیبت نمونه بود /در غیرت و شکوه و شهامت نمونه بود /شیر خدا و شیر نبی، فارس العرب /در انتهای جاده ی مردانگی، ادب /هم یکه تاز عرصه ی جنگ و نبردها /هم آشنای بی کسی اهل دردها /هنگام رزم و حادثه مردی دلیر بود /خورشید آسمانی و روشن ضمیر بود /شب های مکه شاهد جود و کرامتش /گل داشت باغ شانه ی او از سخاوتش /او صاحب تمام صفات حمیده بود /دل را به نور حضرت حق پروریده بود /الگوی اهل سرّ و یقین بود طاعتش /یعنی زبانزد همه می شد عبادتش /در آسمان مکه ی دل ها ستاره بود /بر قلب های خسته امیدی دوباره بود /بالا گرفت روز اُحد تا که کارزار /شد آسمان روشن آن روز تارِ تار / آتشفشان شده اُحد از بس گدازه ریخت /از آسمان و خاک زمین خون تازه ریخت /حمزه در آن میانه که گرم قتال شد /کم کم برای حمله ی دشمن مجال شد /آنقدر روبهان به شکارش کمین زدند /تا نیزه ای به سینه ی آن نازنین زدند /حمزه که رفت قلب رسول خدا شکست /خورشید چشم های رئوفش به خون نشست / لبریز زخم بود و جراحت دل نبی /از دست رفته بود همه حاصل نبی / میدان خروش ناله ی "واویلتا" گرفت /عالم برای غربت حمزه عزا گرفت /جانم فدای پیکر پاک و مطهرش /جانم فدای زخم فراوان پیکرش /اما هنوز غربت آن روز مانده بود /داغی عظیم بر دل عالم نشانده بود / خواهر کنار جسم برادر رسید و بعد /آهی ز داغ لاله ی پرپر کشید و بعد /پیمانه های صبر دل او که جوش رفت /آنقدر ناله زد که همان جا ز هوش رفت /آری دلم گرفته ز اندوه دیگری /دارم دوباره ماتم مظلومه خواهری / زینب غروب واقعه را غرق خون که دید /از خیمه تا حوالی گودال می دوید***گمان نمی کنم این روحِ پیکرم باشد /تنی که مثله شده در برابرم باشد / گمان نمی کنم این تکه های پخش شده /همان عموی رشید پیمبرم باشد / بدن مگر بدن کیست این چنین شده /اگر خدای نکرده برادرم باشد / چرا عبای پیمبر نمی گذارد تا /دوباره روشنی دیده ی ترم باشد /فدای خواهر مظلومه ای که نالان گفت /کنار کشته ی گودال، مو پریشان گفت /گمان نمی کنم این زیر نیزه افتاده /حسین فاطمه، یعنی برادرم باشد

السّلام ای شهره ی جود و کَرم، ابن الکریم /السّلام ای اهل ری را محترم، عبدالعظیم /در جلال و در شکوه و مرتبت هستی عظیم /خود کریمی و کَرم را می دهی درس، ای کریم /من چه گویم، حضرت هادی تو را کرده خطاب /تو عزیز اهل بیتی، وارث ختمی مآب /مضجع نورانی ات، آرام جانِ ما همه /در شب جمعه شود زائر تو را یک فاطمه /نینوایت شهر ری، صحن و سرایت کربلا /مجتبی را مظهری، دارالشّفایت باصفا /السّلام ای شهره ی جود و کَرم، ابن الکریم /السّلام ای اهل ری را محترم، عبدالعظیم***جان ما و جان کلّ ماسوی قربان تو /کاش می گشتم شب جمعه منم دربان تو /هر زمانی که دلم تنگ غروب کربلاست /صحن زیبای تو آیم چون که اینجا نینواست /ای ابوالقاسم لقب، ای حضرت ابن الکریم /ای نسب از مجتبی، یا حضرت عبدالعظیم

دور سرت می گردیم کنار سفره ت از قدیم /ما جونمونم میدیم برای سید الکریم /چه حرمی، چه زائرایی داری /چه کَرمی، چه خادمایی داری /بی اختیار شبای جمعه میگم /تو حرمت چه کربلایی داری /تو هستی تنها سرپناه برای ما جامونده ها /وقتی میایی زائر میشی ری میشه مثل کربلا***چه احترامی داری میون قلب عاشقا /غریب نمونده حرمت تو ازدحام زائرا /اما دلم می گیره غصه وقتی /می بینه که مدینه سوت و کوره /نه زائری، نه حتی سنگ قبری /برا بقیع بساط گریه جوره /می سازیم آخر تو بقیع چهار تا گنبد زود زود /دعای ما بعد از فرج، نابودی آل سعود /دور سرت می گردیم کنار سفره ت از قدیم /ما جونمونم میدیم برای سید الکریم***زده به قلب لشگر اون که یل و دلاوره /حمزه عموی احمد و رزمش شبیه حیدره /تو یاور دین خدایی آقا، شبیه تو دیگه نیومد دنیا /یه نفره یه لشگری والله، پشت سرت دعای خیر زهرا /عموی ختم المرسلین ای جلوه ی "قالوا بلی" /تو کاملی، تو عارفی، کوه ادب، کوه وفا

دم غروب شده بخوای با خاطرات گریه کنی /یه گوشه ای بشینی تو تنهایی هات گریه کنی /یا یکی از کرب و بلا بگه برات گریه کنی /دلتنگی یعنی یک سکوت سخت، یه بغض تلخ بی صدا /یعنی به روت نیاری که هنوز نرفتی کربلا /یعنی نشد تو زائرا این دفعه هم حساب بشی /باید که آبروت بره پیش همه خراب بشی /رفیق همینه روزگار، نشد بیام حتی یه بار /اگه طلبیدن تو رو، برام تربتشو بیار /حسین آقام آقام آقام، حسین آقام آقام آقام***شده دلت بگیره تا که به یه جا خیره بشی /تو جانماز به تربت کرب و بلا خیره بشی /چند دقیقه به عکسای گنبد طلا خیره بشی /رسوایی یعنی توی نوکرا منم که بی لیاقتم /بازم شبیه هر دفعه آقا نکرده دعوتم /چند ساله که تو نوبتم اما نمیشه قسمتم /تلخه عجب حکایتم، تو حسرت زیارتم /رفیق قسمت ما که نیست، بازم واسه ما جا که نیست /حرم خوبا رو راه میدن، حرم جای بدا که نیست /حسین آقام آقام آقام، حسین آقام آقام آقام

خیلی گره به کارمه، خیلی گرفتارم /خیلی به تو مدیونم، خیلی بدهکارم /خیلی خیلی خیلی خیلی دوسِت دارم /تو رو دارم یا رب کارم افتاده دست توئه دار و ندارم /تو رو دارم یا رب چاره م اینه که سر رو ضریح تو بذارم /دوسِت دارم، دوسِت دارم /حسین جانم جانم جانم جانم