سالروز شهادت حمزه (ع) و وفات عبدالعظیم حسنی (ع)، حسین طاهری

ای بهار آفرینش گرده ی سیمای تو /رشته ی جان ها خس و خاشاکی از دریای تو /خاک تا گردن میان آب پنهان گشته است /بس که می سوزد دلش از آتش سودای تو /من چنان دل را علمداری کنم جایی که هست /کوه طور از وحشیان دامن صحرای تو /گرچه نتوان یافت می دانم به جستجو تو را /می برم غیرت به هر کس می شود جویا تو را /اشک چون پروانه می گردد به گرد او مدام /دیده ی هر کَس که روشن گشت از سیمای تو /سروها چون سبزه ی خوابیده می آید به چشم /در گلستانی که گردد جلوه گر بالای تو /بی تأمل نقد جان صائب به پایت می فشان /در چمن تا جلوه گر شد قامت رعنای تو

هان اِی کریم، اِبنُ الکَریم یا حضرتِ عَبدالعَظیم /جود و سخایِ تو عظیم یا حضرتِ عَبدالعَظیم /یا حضرتِ عَبدالعَظیم، یا حضرتِ عَبدالعَظیم***نسلِ تو نسلِ فاطمی ، اصلِ تو اصلِ مرتضی /ذکرِ تو رحمان و رحیم، یا حضرتِ عَبدالعَظیم /رِی با حضورِ تو شده کرب و بلایِ کشورم /مصداقِ پندارِ حکیم، یا حضرتِ عبدالعَظیم /هر کَس به پابوسِ تو آمد زائرِ کرب و بلاست /راهت صراطُ المستقیم، یا حضرتِ عَبدالعَظیم /من با توسل بر تو راهِ خویش پیدا می کنم /ای خصمِ شیطانِ رجیم یا حضرتِ عَبدالعَظیم /یا حضرتِ عَبدالعَظیم، یا حضرتِ عَبدالعَظیم

حرف یکی دو روز نیست، گداییم از قدیمه /روزی شب جمعه ی من با سید الکریمه /من که یادم نمیره با تو پا سفره ی مناجات کمیل نشستم /کفتر جَلدت منم که یه عمره غلام خونواده ی تو هستم /الهی که سایه ت کم نشه سلطان رِی /همیشه هوای ما رو داشتی با وفا /خودمو یه جوری می رسونم تا حرم /شبایی که دلم میره تا کرب و بلا /آقام آقام آقام آقام آقام آقام***ضریحتو که دیدم دلم گرفت دوباره /الهی بمیرم که بقیع یه زائرم نداره /صحن تو غرق نوره، اما اونجا یه شمع کنار اون حرم نداره /پس کجا سر بذاره زائری که می خواد چشماش یه کم بارون بباره /شبایی که میاد تو حرم با اشک و آه /زائر تو میگه توی رِی "جانم حسن" /نه یه ضریح و نه سایه بون و روضه خون /غریبی چقده سخته ای آقای من /آقام آقام آقام آقام آقام آقام***دلاور سپاه و فرمانده ی لشگره /اون که به دل میدون زده عموی پیغمبره /نیزه دارم می دونه که حریفت نمیشه تن به تن شبیه حیدر /زور بازوتو عشقه، ای علمدار بی بدیل پرچم پیمبر /خدا نیاره بی یار و یاور شه کسی /یا که نشه علمداری از لشگر جدا /خدا می دونه داغی که مونده رو دلم /منو می بره تو روضه ی کرب و بلا /آقام آقام آقام آقام آقام آقام***شنیدم آخر کار تو رو زدن تو میدون /الهی بمیرم که حالا شدی تو غرق در خون /اما باز خوبه آقا خواهری نیست کنار تو ببینه جون نداری /بی هوا نیزه خوردی، من بمیرم که سر رو خاکا غرق خون میذاری /می رسه یه روزی توی دشتی غرق خون /یه خواهری میاد روی تل با دلهره /الهی بمیرم که می بینه نانجیب /جلوی چشم مادر سرت رو می بُره /آقام آقام آقام حسین

من همیشه خاک پاتم، یه عمریه گداتم /به اذن فاطمه گریه کن کرب و بلاتم /من غلام نوکراتم، مدیون بچه هاتم / تشنه ی دیدن و بوسیدن اون صحن و سراتم /تو دو عالم از تو من دم می زنم / کربلا خونه ی مادریم، شهرم، وطنم /با دعای مادرم سینه زنم /روز و شب این شده آقا سخنم /اَحَب الله مَن اَحَب حسینا***من ز دل مستم و مجنون، شدم بی سر و سامون /بعد لب زدن به تربت شما شدم مسلمون /من همه عمرم به تو مدیون، قدر قطره های بارون / کربلامو می گیرم از دستای شاه خراسون /ای بهار قلب بی تاب و تبم، گریه بر شما نیاز هر شبم /مادرم گفته غلام زینبم، نمی افته این عبارت از لبم /اَحَب الله مَن اَحَب حسینا***من با این باطن زشتم، توی هیئت تو بهشتم /گره خورده روضه هات با گوشت و پوستم و سرشتم /من از آرزوم گذشتم، با خون دل نوشتم /زیر بیرق عزاتون رو پر و بال فرشته م /بی تو جنتم برام جهنمه، بهترین ماه خدا محرمه /فدای ذکر یل ام البنین که می گفت تو راه دشت علقمه /اَحَب الله مَن اَحَب حسینا