ولادت امام رضا (ع) 94 - محمود کریمی

سرود - من هلاک یک لبخندم از کرم تو شرمندم من به یه نگات دلگرمم تا تو رو دارم رزمندم درسته دیدن تو همه عشق منه ولی جمال خورشید چشام و می زنه تموم عشق بنده با مولا بودنه جمعه فرج نزدیکه قصه ما بی پایان نیست از چیزی نمی ترسم من غیر تو کسی سلطان نیست دل بدون تو می مونه بی تو همه جا زندونه هر چی که تو این عالم هست هستیش و به تو مدیونه خدا رو داره اون که دلش خداییه دلی که شد خدایی امام رضاییه حال و هوای این دل عجب هواییه تو به همه چی اگاهی تو پسر ثار اللهی شرط اومدن تو حصن لا اله الا اللهی من به کرمت دل بستم هستی منی تا هستم گم نمی کنم راه و تا پرچم تو تو دستم تو سینه جای عشقت به قدری محکمه که اسم تو همیشه صدای نبضمه به پای تو می مونم اگه برن همه روی لب من لبیک من آماده طغیانم اذن اگه بده فرماندم من فدایی سلطانم

مدح - اسمت برام تسکینه عشقت چقدر شیرینه هر شب دلم کنج اون ایوون طلات میشینه سلطان قلبم علی موسی الرضا آقای عالم علی موسی الرضا خواب و خیالم علی موسی الرضا گلدسته تو تو قلب من دونده ریشه هر جا که باشم پیش تو دلم همیشه هر روز و هر شب دلم برات یه ذره میشه امام رضا جان الهی که خودم فدات شم امام رضا جان خودم فدای زائرات شم من تشنه دریا تو من عبدم و مولا تو مثل همه اجدادم من رعیت آقا تو مشکل گشایی علی موسی الرضا رمز شفایی علی موسی الرضا سر بقایی علی موسی الرضا ممنونتم من که تو تو قلب من می مونی ممنونتم من دلیلش و خودت میدونی ممنونتم من تویی خدای مهربونی عشق منه دلداده اون پنجره فولاده از برکت نور تو این سرزمین آباده آب حیاتی علی موسی الرضا جمع صفاتی علی موسی الرضا راه نجاتی علی موسی الرضا نور زمین از طلای گنبد طلاته جنس بهشت از صفای صحن با صفاته شوق دل ما برا برات کربلاته

مدح - به یاد قبله ایرانیان به یاد حرم به یاد خادم و جارو کش و غلام حرم یه یاد پنجره فولاد و لطف بسیارش به یاد این همه خیر علی الدوام حرم به یاد هر که حسادت کند به اقبال کبوتران بهشتی روی بام حرم کسی نبود که ما را دهد پناه اما هزار مرتبه قربان این مرام حرم فدای میکده ما تمام میکده ها هزار سال گذشته پر است جام حرم هزار رنگ عوض کند روزگار اما حرم به این همه وسعت ندیده این دنیا تو بیمه کرده ای آقا تمام ایران را خدا نگیرد از این مملکت خراسان را به روی هر کس و نا کس در حرم باز است نشد که بشکنی آقا غرور مهمان را سلام بر حرمی که میان خود جا داد میان آن همه مؤمن گناه کاران را سلام بر تو همیشه گره گشایی کرد سلام بر تو عوض کرد حال انسان را به جز هوای حرم که به ما نمی سازد به عالمی نفروشیم زیر ایوان را برای عرض ارادت به ما وجود بده برات مشهد ما را زود زود بده حرم پناه امیر و رعیت است آقا همیشه دور و بر تو قیامت است آقا پی علاج به جایی به جز حرم نروم دوای هر غم و دردی زیارت است آقا کنار پنجره فولاد تو همه دیدن رسیدن به محالات راحت است آقا میان آن حرمی که پر از ملائکه هست نفس کشیدن ما هم عبادت است آقا خدا کند که بمیرم نبیند این چشمم که روبروی ضریح تو خلوت است آقا کسی شبیته با من نکرد همراهی همیشه از حرمت دست پر شدم راهی

سرود - همین است و همین است و همین است فقط حیدر امیرالمؤمنین است تمام دین امیر المؤمنین است علی شیر خدا یا شاه مردان دل ناشاد ما را شاد گردان ای صاحب ذوالفقار مولا علی جان ای جلوه ی کردگار مولا علی جان خدا بود و فقط ذکر جلی بود علی بود و علی بود و علی بود حیدری ام قلندرم مستم بنده ی مرتضی علی هستم

تو را دارم چه غم دارم ابوالفضل ای علمدارم چه سان نعش تو بردارم چه سان رو در حرم آرم نه قوت در کمر دارم هزار مرتبه شویم دهان به مشک و گلاب هنوز نام تو بردن کمال بی ادبی ست