شب بیست و دوم ماه رمضان 99 - محمدحسین پویانفر

مناجات - نفس بنده جا نمی آید تا زمان دعا نمی آید شب خلوت کریم دلگیر است غصه دارد گدا نمی آید آنقدر من نیامدم پیشت چهره ام آشنا نمی آید باید این بار معرفت بدهی من به کارم غذا نمی آید چکمه بر دوش آمدم بپذیر به من اصلا عبا نمی آید همه گفتند از تو دل کندیم دل بریدن به ما نمی اید خود تو می روی به دیدارش آنکه سمت شما نمی آید ای خدا بی کسی چه بد دردی ست صاحب ما چرا نمی آید ؟؟ به علی می دهم تو را سوگند او نباشد بها نمی آید چند ماه است سوخته دل ما زائر از کربلا نمی آید دل ندارم که روضه باز شود به لبم حرف ها نمی اید همه از مقتل آمدند کنار چه کنم شمر را ؟! نمی آید شاعر : سید پوریا هاشمی

روضه - از آن در و دیوار علی خاطره دارد از تیزی مسمار علی خاطره دارد زردی رخش یاد همان روی کبود است روی لب او روضه ی بازوی کبود است سی سال غمش را اسدالله نگفته می گفت ازان درد که با چاه نگفته سخت است که زن با لگد مرد بیفتد در پیش نگاه همه با درد بیفتد سخت است به ناموس کسی راه ببندند سخت است که به گریه ی مظلوم بخندند من مانده به یادم زد و آیینه ترک خورد زهرا سر من بود که در کوچه کتک خورد