شب هفدهم ماه رمضان 99 - محمدحسین پویانفر

مناجات - الهی بنده ای گم کرده راهم بده راهم که سر تا پا گناهم اگر عمری به غفلت زیست کردم تمام هستی ام را نیست کردم به هر در حلقه کوبیدم خدایا لباس یأس پوشیدم خدایا اسیر نفس هر جایی شدم من مقیم شهر رسوایی شدم من نچیدم گل ز شاخ آرزویی ندارم پیش مردم آبرویی کنم با عجز و لابه بر تو اظهار گنهکارم گنهکارم گنهکار تو رحمان و رحیم و مهربانی منم مهمان تو تو میزبانی تو سوز سینه ام را ساز کردی در رحمت به رویم باز کردی تو گفتی توبه کن من می پذیرم ترحم کن امیرا من فقیرم الهی هر چه هستم هر که هستم سر خان عطای تو نشستم یقین دارم که با این شرمساری نجاتم می دهی از خار و زاری اگر کوه گنه گردیده یارم یقین دارم علی را دوست دارم ببخشا ای همه آگاهی من گناهم را به خاطرخواهی من الهی گرچه هستم غرق عصیان پشیمانم پشیمانم پشیمان

روضه - من آن بنده ی روسیاه تو هستم که از جام لاتقنطوی تو مستم ببین بر درت گردن کج نشستم الهی تو آنی که هستی من اینم که هستم