شب چهاردهم ماه رمضان 99 - محمدحسین پویانفر

مناجات - بر روی دست ماندن این بارها بس است غیر از تو رو زدن به خریدارها بس است در لطف تو تحمل آه فقیر نیست فیاض را صدای گرفتار ها بس است این نفس مانع است ، خودت برطرف نما بین من و تو چیدن دیوارها بس است من بندگی ز ترس جهنم نمی کنم بنده شدن بخاطر اجبارها بس است ! خیلی گناه می کنم و توبه می کنم .. دیگر بس است .. اینهمه تکرار ها بس است این بار را بخر .. که دگر راحتم کنی بیهوده رفتن سر بازارها بس است تو سفره را برای همه پهن می کنی در مهربانی تو همین کارها بس است ما را بهشت هم نبر .. اما قبول کن لبخند تو برای گنه کارها بس است آری فقط حسین مرا رد نمی کند از این به بعد رفتن دربارها بس استشاعر : علی اکبر لطیفیان

روضه - یا الله یا رحمن شکر نعمتت ندارد پایان دستم را می گیریبالحسین یا قدیم الاحسانحرم شده قلبی که گرفته آتش از آه به سینه ام می کوبد أأدخل یا الله حسین اباعبدالله واویلا قد خمیده ای ز ره می آید واحزنا فاطمه به قتلگه می آید شبای جمعه مادر با قلب زار و مضطر لطمه زنان می آید کنار جسم بی سر حسین اباعبدالله نگاه مختصری کن به چشمهای ترم که جان سالم ازین مهلکه به در ببرم لبی تکان بده پلکی به هم بزن بابا نفس بکش علی اکبر نفس بکش پسرم تا که من فذع نکنم و پیش خنده ی این قوم نشکند کمرم دل من از پس این داغ بر نمی آید حریف این همه آتش نمی شود جگرم خودت بگو بدنت را چگونه جمع کنم پر از علی شده خاک تمام دور و برم کنار جسم تو باید به داد من برسند تو این همه شدی و من هنوز یک نفر