شب دهم ماه رمضان 99 - وفات حضرت خدیجه (س) - محمدحسین پویانفر

مناجات - غصه آورده ام ،غم آوردم باز شرمنده ام کم آوردم باز شرمنده ام که خام شدم دانه دیدم اسیر دام شدم آمدم تا حساب صاف کنم باز می خواهم اعتراف کنم ای فدای نوازش و خشمت کاش هرگز نیفتم از چشمت دلم آتش شده سرم سنگین امشبی را کنار من بنشین آشکار و نهان تویی جانا پادشاه جهان تویی یارا بی نگاه تو عشق کامل نیست دل اگر بی تو می‌تپد دل نیست به تماشایت ای همه باقی "تبکی عینی بدمع مشتاقی" گر چه رنگ پریده ای دارم جان بر لب رسیده ای دارم به تن سردم آفتاب بده به سوال دلم جواب بده یا الهی! خرابی ام کم نیست هیچ چیزم شبیه آدم نیست ای خدا از خرابی ام کم کن خانه ام را بساز و محکم کن ای خدایی که این همه بنده شده در کشورت پناهنده

روضه -حضرت خدیجه (س) - شکر خدا که تحت لوای خدیجه ایم بعد از هزار سال گدای خدیجه ایم مهرش نتیجه ی دهه اول من است ما یک دهه تمام برای خدیجه ایم ده شب فقط به خاطر او گریه می کنیم ما پیش واز روز عزای خدیجه ایم اصلاً به ما چه مردم دنیا پیِ چه اند؟ ماها که در پی نوه های خدیجه ایم بی مهر او عبادت عالم قبول نیست ما با خدیجه، عبد خدای خدیجه ایم مهر خدیجه را به سر شانه می برم شکر خدا که مادر زهراست، مادرم در لحظه ی شکسته شدن پا شدن خوش است در خشک سال، عاشق دریا شدن خوش است دلداده ها معامله با یار می کنند بهر رسول این همه تنها شدن خوش است قبل از غدیر گفت: علی رهبر من است قبل از غدیر شیعه مولا شدن خوش است دنبال مال نیست اسیر نگارها بانوی ما به مادر زهرا شدن خوش است سختی بکش محله محله که عاقبت مادر بزرگ طایفه ی ما شدن خوش است بد نیست سنگ کوچه به پیشانی ات خورد گاهی شبیه زینب کبری شدن خوش است آن قدر سنگ خوردی و بال و پرت شکست ای مادرم ،سرم به فدایت، سرت شکستشاعر : علی اکبر لطیفیان