ولادت امام حسن مجتبی (ع)،‌ رضا نریمانی

تو شب تارم تویی مهتابم /مست و خرابم، تویی مِیِ نابم /مثل حسینی، تویی اربابم / دین و دنیای من تویی آقا /نُقل حرفای من تویی آقا /تو کریمی، منم که گداتم /جان که مولای من تویی آقا /ماه کامل من رسید از راه تو شهرُ الله /چه نوری، چه سَروی، چه شاهی، جان ماشاءالله /کریم مدینه، کریم مدینه ***دل به تو بستم حسن یا مولا /دخیلِ دستم حسن یا مولا /غلامت هستم حسن یا مولا / من فدای نگاه تو آقا /ای علی زاده و گل زهرا /شال سبزت رو عشقه به وَالله /ای جگرگوشه و گل طه / خرابم کن از عشق شیرینت، جانِ مولا /منم اون طرفدار دیرینت یابن الزهرا / کریم مدینه، کریم مدینه*** من که خزونم، تویی تو بهارم /من پی یارم، تویی تو نگارم /از دارِ دنیا فقط تو رو دارم / رد نکن من رو از درِ خونه ت /من که هستم یه عمری دیوونه ت /من گدای قدیم و تو سلطان /من فدا خنده های نمونه ت /به والله غلامیِ تو عشقه، جانم آقا /خودت عشقی و قاسمت عشقه، یا مجتبی /کریم مدینه، کریم مدینه

شبِ میلاده ، خیلی دلم شاده /به علی که آقای جهانه خدا داده آقازاده /حاتم امشب می شینه درِ خونه /میکائیلم کاسه شو می رسونه /پهنه بزمِ ولیمه ی کریمونه / گداها که بی کَسَن، با ملائک می رسن /بگیرن عیدی از بابای حسن / ما گدایی بلدیم، شب میلاد اومدیم /توی دنیا تنها این در رو زدیم / مولا، مولا یا حسن جانم***پدرت حیدر، مادرِ تو کوثر /خودم و پسر و پدر و مادر من واسه تو نوکر / آقا جز تو من کسی رو ندارم /خونواده م، یارم و کس و کارم /نوکر بودن همه ی ایل و تبارم / تو که آقای منی، به دلم سر می زنی /تو خودت خواستی که باشم حسنی / تو سراغم اومدی، درِ خونه م رو زدی /تو گدانوازی رو خوب بلدی / مولا، مولا یا حسن جانم*** سَر و سرداری، زاده ی کرّاری /شجاعت و دلاوری و جَنَمی مثل بابات داری / شیر صفّین، سردار جملی تو /مثل حیدر، پهلوون و یَلی تو /طوفان میشه تا که میگی "یا علی" تو / تیغ صُلحت می بُره، سَرِ تسلیم نداره /سکوتت عینِ تیغ ذوالفقاره / عزت دنیا حسن، ما عزیزیم با حسن /تو مُعِزُالمومنینی یا حسن /جانم، جانم یا حسن جانم

به نبی ثمری، به علی پسری /تو به پیکر فاطمه بال و پری /تو به شام سیاه دلم سحری /تو فقط به اشاره دلم ببری /نرسد احدی به نجابتِ تو /به فصاحت لهجه و صولت تو /به متانت و هیبت و شوکت تو /به قداست و عزت و غیرت تو /اَنتَ صاحبُ الخُلقُ الحَسَن /حسن حسن حسن /اَنتَ عالِمُ سِرّ و عَلَن /حسن حسن حسن / مولانا حسن، مولانا حسن***تو خدای کَرم، شهِ محترمی /تو غریب مدینه و بی حَرمی /تو امام منی و تو سرورمی /تو حساب و کتاب و تو محشرمی /تویی شاهِ من و منم آدمِ تو /و پناه من آن دژ محکم تو /و خجالتِ من نده این همه تو /که فزون بوَد از سر من کم تو /ذکر آسِمونا و زمین /حسن حسن حسن /استادِ یَلِ ام البنین /حسن حسن حسن /اَنتَ صاحبُ الخُلقُ الحَسَن /حسن حسن حسن /اَنتَ عالِمُ سِرّ و عَلَن /حسن حسن حسن / مولانا حسن، مولانا حسن***تو تمام قشنگی هر غزلی /و تو کوه نمک ولی از عسلی /تو شبیه خدا و علی ازلی /تو همیشه بمانی و لَم یَزَلی / زِ جمالِ تو "قَلَّ بیانِ" همه /ز کمال تو "کَلَّ لسانِ" همه /بوِد از سرِ خان تو نانِ همه /بنما تو دعایی به جان همه /ای بانیِ رزق عالمین /حسن حسن حسن /ای اربابِ اربابم حسین /حسن حسن حسن /اَنتَ صاحبُ الخُلقُ الحَسَن /حسن حسن حسن /اَنتَ عالِمُ سِرّ و عَلَن /حسن حسن حسن / مولانا حسن، مولانا حسن***به قشنگیِ تو احدی نبُوَد /به شجاعتِ تو اسدی نبود /و به جز نفست مددی نبود /تو بتاب، قمر عددی نبود / زِ تو مستم و هی دمِ هو بزنم /چه نیاز که لب به سبو بزنم /نکند که به غیر تو رو بزنم /نه که رو بزنم، سرِ او بزنم /تو کریمی و بنده گدا شده ام /به هوای تو سر به هوا شده ام /من اسیر بلای شما شده ام /تو رها بکنی که فنا شده ام /سرمستم گدای تو شدم /حسن حسن،حسن /فَتَبارک به آقای خودم /حسن حسن حسن /اَنتَ صاحبُ الخُلقُ الحَسَن /حسن حسن حسن /اَنتَ عالِمُ سِرّ و عَلَن /حسن حسن حسن / مولانا حسن، مولانا حسن

شاعر به هر شعر تَرَش دارد علاقه /آری به میز و دفترش دارد علاقه / چون با ارادت می نشیند، می نویسد /از خط و خال دلبرش، دارد علاقه /من دلبری دارم که بعد قرن ها هم /دنیا به ذکر اطهرش دارد علاقه /عمری به دیدار تماشای جمالش /تنها نه ما، پیغمبرش دارد علاقه /آنقدر سبک خطبه هایش حیدرانه ست /"اصبَغ" به فیض منبرش دارد علاقه /او را به جان فاطمه باید قسم داد /از بس به شخص مادرش دارد علاقه /پیش از عقیله آمده با شوق خدمت /زیرا به زینب خواهرش دارد علاقه /یارب نکن بیرون مان از خانه ی او /خیلی به هیئت نوکرش دارد علاقه /کِی می رود از محضر او دست خالی /وقتی به مسکین درش دارد علاقه /هر نام پاکش می برد دل را به نوعی /موسی به اسم شبَّرش دارد علاقه / مشغول مداحی او در عرش جبریل /می خواند از تورات و می خواند از انجیل /هر سائلی یک دفعه شد مهمان شبَّر /سیراب شد از چشمه ی احسان شبَّر /پلکی زد و رزق خلائق را فرستاد /روزی ما می ریزد از مژگان شبَّر /معنای رحمانیت حق را ندیدیم /جز در میان مهر بی پایان شبَّر/ هرگز به چشم نوکری ما را ندیده /آقا شدیم از لطف اِستحسان شبَّر /حاجت به دندان نیست وقتی می گشاید /از کار ما صدها گره دستان شبَّر /بعد از حدیث منزلت باید بخوانیم /موسی ست محو صورت خندان شبَّر /جای صفورا خالی است امشب بگیرد /گلبوسه ای از گونه ی تابان شبَّر /ما هم به قربان همان خال سیاهش /وقتی که هارون می رود قربان شبَّر / سنگین تر از ایمان کل انبیاء است /در وقت میزان کفه ی ایمان شبَّر /با دست تقدیر خدا پیوند خورده /از ابتدا جان شُبیر و جان شبَّر /مضمون به این خوبی فقط جایش همین جاست /عشق برادر به برادر بیش از این هاست / دُرِّ علی، دردانه ی طاها حسن بود /قبل از حسین آیینه ی زهرا حسن بود /چشمان او تنها تجلی گاه توحید /پر می شد از عطر خدا هر جا حسن بود /یوسف کمی تا قسمتی از حُسن رویش /زیباتر از زیباتر از زیبا حسن بود /جبریل هم در سایه سارش قد کشیده /روزی رسان عالم بالا حسن بود /شاگرد پای درس پیکارش اباالفضل /آموزگار حضرت سقا حسن بود /گفتند کوه صبر زینب را ولیکن /الگوی ناب زینب کبری حسن بود /یاد خدا یاد امام عصر باشد /تسبیح قاسم "یا حسین" و "یا حسن" بود

صلحش قیامی همچو عاشورا رقم زد /بنیانگذار کربلایی ها حسن بود /در کربلا هم با حسینش دم گرفتیم /در هر زیارت ذکر پایین پا، حسن بود /از اولین اجدادمان بر ما رسیده /انگیزه ی ماندن در این دنیا حسن بود /دل نازکی که هر شب خود را سحر کرد /در همنشینی با جزامی ها، حسن بود /هر کس که پیدا کرد توفیق زیارت /ورد لبانش "ما رایت اِلا حسن" بود /از پاکی دامان مادر فیض برده /تا وقت جان دادن هر آن کَس با حسن بود /مردی که تا پایان عمر غصه دارش /خیری ندید از کوچه ها تنها حسن بود / از غربت او دم به دم باید بخوانیم /یک بیت روضه دست کم باید بخوانیم

دوباره نگاه کَرمت دلمو داره می کِشونه /همه تو صف دیدنتن، نکنه دلم جا بمونه / ببین چی سرم آوردی، ببین التماس چشمامو /یه روزی رو پات می میرم، تعبیر کن این رویامو / یه روز میاد گدا تو حرمت /یه گوشه ای می شینه و می بوسه خاک قدمت /حسن، صدای قلب من /حسن، منو صدا بزن***آغوش تو بازه همیشه که درِ خونه ت محشریه /الهی فدای تو بشم، کار تو فقط دلبریه /یه جوری بهت وابسته م، کنارم نباشی می میرم /بَرات شبای قدرو از دست تو می گیرم / دلم خوشه به لطف و کَرمت /تموم عاشقای تو میدن به زهرا قَسَمت /حسن، صدای قلب من /حسن، منو صدا بزن ***تاج شاهی روی سَرشه گدایی که با تو طَرفه /قرار دلای بی قرار ایوون طلای نجفه / بگو کِی دل من میشه برای زیارت عازم /یه روزی میام می افتم رو خاک باب القاسم /دلم برا حرم می زنه پَر /بیا و تو شبای قدر منو یه کربلا ببر /حسین، صدای قلب من /حسین، منو صدا بزن

واسه دلای بی قرار قرار رسیده /واسه ی دل پاییزم بهار رسیده /آباد شدم، آباد شدم، آباد شدم /که پسر صاحب ذوالفقار رسیده / خونه ی علی چه غوغایی شده /پسر علی تماشایی شده /اومده از راه همونی که خدای کَرَمه /همون آقایی که همیشه سایه ی سرمه /حرمش قلبم، کی میگه این آقا بی حرمه /جانم حسن جانم*** آسمونیا رو ببین چه حالی دارن /شیرینی می خوان از علی چه بی قرارن /با جون و دل، با جون و دل، با جون و دل /صدقه برای حسن کنار میذارن / دلِ پریشون شد آواره ی تو /دخیل همه به گهواره ی تو /اشکای شوقه اگه حال دلا بارونیه /آره پایانِ شب تاریک پریشونیه /ریسه بندونه، همه مدینه چراغونیه /جانم حسن جانم*** اگه که تو بگی بمیر برات می میریم /ما رو بُکُشنَم از این خونه نمی ریم /جشن تو رو، جشن تو رو، جشن تو رو /سال دیگه توی حرم خودت می گیریم /لباسای سبز برات می پوشیم و /زندگیمونو یه جا می فروشیم و /عربستانو می کوبیم و دوباره می سازیم /حرم نامی که نمونه نداره می سازیم /جوری که چشمِ حسودا رو درآره می سازیم /جانم حسن جانم***شب ولادتی ببین به شور و شینیم /اینو می دونی که یه عمره زیر دِینیم /داد می زنیم، داد می زنیم، داد می زنیم /کَرَم حسنه که نوکر حسینیم /شده حسنم هوایی حسین /یه روزی میشیم فدایی حسین / حسنی هستیم، آقا به خاطر دعای تو /خیلی بی تابه دلا برا پایین پای تو /همه چی داره آدمی که شده گدای تو /جانم حسن جانم

امشب رو دستای زهرا خورشیدِ طه می تابه /سبط اکبرِ رسول الله برادر بزرگ اربابه /ماه کنعانه، حسن جانه /تفسیر قرآنیِ لؤلؤ و مرجانه /پسر علی و فاطمه /ماشاءالله ، ماشاءالله ، ماشاءالله /کریم ترین عالمه /ماشاءالله ، ماشاءالله ، ماشاءالله***سوزِ قرآنش دل برده، کوچه میشه باز راه بندون /همتای زهراست تو رأفت، همتای حیدر تو میدون /پورِ کرّاره، سپهداره /استاد رزم عباس علمداره / مرجع میر علقمه /ماشاءالله ، ماشاءالله ، ماشاءالله /کریم ترین عالمه /ماشاءالله ، ماشاءالله ، ماشاءالله/ پسر علی و فاطمه /ماشاءالله ، ماشاءالله ، ماشاءالله /کریم ترین عالمه /ماشاءالله ، ماشاءالله ، ماشاءالله ***هرچی از مرتضی میگیم حتما مجتبی هم داره /هم کریم ابن کریم و هم کرّار ابن کرّاره /هرچی که خواستیم، حسن داده /دومین حیدر، اولین امامزاده /پسر بزرگ حیدره /ماشاءالله ، ماشاءالله ، ماشاءالله /امیر و دلیر و صفدره /ماشاءالله ، ماشاءالله ، ماشاءالله /پسر علی و فاطمه /ماشاءالله ، ماشاءالله ، ماشاءالله /کریم ترین عالمه /ماشاءالله ، ماشاءالله ، ماشاءالله***هر کی نوکر حسن شد ثوابش رو حسین میده /هر کی صدا زد "یا حسن" جوابش رو حسین میده /عشق داداشه، خاطرخواشه /خوش به حالش هر کی نوکر این آقاشه / به دو تا امام عالمین /ماشاءالله ، ماشاءالله ، ماشاءالله /هم به حسن، هم به حسین /ماشاءالله ، ماشاءالله ، ماشاءالله