وفات حضرت خدیجه (س) با صدای محمدرضا طاهری ، سال 1398

از بس که اشک ریخته ای پای بسترم/صد بار شده آسمان آوار بر سرم/ساعات آخرم شده زهرای کوچکم/نزدیک تر بیا که تو را سیر بنگرم/آخر نشد به رخت عروسی ببینمت/هر آرزو که بود سوی گور می برم/حالا برو لباس عزای مرا بپوش/دیگر نشسته پیک عجل در برابرم/در راه عشق هستی خود را فروختم/امشب که می روم کفنی نیست در برم/این لحظه ی فراق که پیشم نشسته ای/خون می چکد برای تو از دیده ی ترم/من زود می روم که نبینم پس از رسول/در بین دود و شعله نشسته است دخترم/من زود می روم که نبینم به کوچه ها/سیلی زند کسی به رخ یاس اطهرم

تکیه گاهم بوده ای، ای تکیه بازوی من/ثروت و سرمایه ات شد مایه نیروی من/با تو من بار رسالت را به دوشم می کشم/ای خدیجه پس تو هستی قوت زانوی من/گفت از سوی خدا بر تو سلام آورده استجبرئیل از آسمان هر وقت آمد سوی من/در مصیبت های من سنگ صبورم بوده ای/با چه صبری می نشستی پای گفت و گوی من/سنگ و خاکستر به رویم ریختند از بام ها/پاک کردی خاک ها را از روی گیسوی من/گرچه در شعب ابی طالب شرایط سخت بود/اَخم هم حتی نکردی همسر خوش روی من/رفتی و دسته گلت، زهرا کنارم مانده است/عطر تو در خانه مانده، ای گل خوشبوی من/قحطی آب است در شعب ابی طالب ولی/غم مخور با اشک غسلت می دهم بانوی من/همسر و هم سنگر و همراه احمد بعد تو/پر نخواهد کرد جایت را کسی پهلوی من/رفتی و بعد از تو دشمن حرمت ما را شکست/خوب شد رفتی ندیدی پهلوی زهرا من

سرمایه اش را داد پای دین خدیجه/پس در قبالش هدیه شد کوثر به مادر/تاریخ می گوید چهل نامرد، در اصل/آنجا هجوم آورد یک لشکر به مادر/تقسیم شد درد دو عالم بین این دو/سیلی به حیدر خورد و میخ در به مادر/زهرا هم آخر محسنش را خرج دین کرد/مادر به دختر میرود، دختر به مادر/از غنچه ای بعد از گذشت این همه سال/حالا رسیده یک گل پرپر به مادر/ام ابیها نیز ام المومنین شد/چون می رسد این ارث از مادر به مادر/ام المصائب زینب و مظلوم ارباب/آقا به بابا می رود خواهر به مادر/در کربلا سیراب گشت و با سه صورت/با گریه اش خندید علی اصغر به مادر