وفات حضرت خدیجه (س) 98 - میثم مطیعی

روضه - گرفته حال دلم در هوای مادر زهرا دو دیده ام شده باران برای مادر زهرا هر آنچه دختر پاک و هر آنچه مادر خوب است فدای مادر زینب فدای مادر زهرا کریمه ی قم و حتی کریم شهر مدینه کرم کنند به عالم به جای مادر زهرا گرفته دست نیازم دخیل روزی امشب اگر که سر بگذارم به پای مادر زهرا خدا کند که ببخشد مرا به راه پیمبر خدا کند که بمانم گدای مادر زهرا من آمدم که خدیجه دوباره واسطه باشد میان عبد سیاه و خدای مادر زهرا اگر غلام حسینم اگر که مست اباالفضل نوشته اند مرا در دعای مادر زهرا شبیه طفل یتیمی که غرق گریه ی خویش است دلم شکسته به بزم عزای مادر زهرا قسم به چادر خاکی که من پناه ندارم به جز عبای پیمبر، عبای مادر زهرا اگر سر نوه اش را کنار دجله بریدند میان دشت بپیچد صدای مادر زهرا شاعر : محمد امین سبکبار

روضه

روضه - گذشته از همه و پشت شوهرش مانده چه مادرانه به پای پیمبرش مانده درست! سور? نسل خدیجه کوته بود ولی ادام? آیات کوثرش مانده نه، داستان خدیجه ادامه خواهد داشت هنوز سوختن خانه و درش مانده به فرض اینکه شکستند دست زهرا را هنوز بستن دستان همسرش مانده نه ماجرا به همین روی سکه ختم نشد خدیجه روضه بخوان، روی دیگرش مانده حسین لحظ? آخر به فکر رفتن بود ولی هنوز وصایای مادرش مانده دلیل داشت صدای زنی ز خیمه رسید رباب خواست بگوید که اصغرش مانده سه شعبه آمد و در خیمه دختری می‌گفت ببین سکینه که چیزی ز حنجرش مانده؟ گذشت و عم? سادات دید مردی را که رد پای سری روی خنجرش مانده رسید کار به جایی که روضه‌خوان غش کرد خدیجه روضه بخوان، خط آخرش مانده...

زمینه - به چشم گریون زهرا قسم به اشک و آه مصطفی قسم به غربتِ آل طاها قسم، نرو دل دریای غمه، پر از آتیشه جای خالیِ تو، مگه پر میشه؟! اگه بری زهرا رو یتیم کردی اگه بری لبریزِ عذاب میشه اگه بری این دخترِ چارساله بدون تو ذره‌ذره آب میشه نرو بانوی بی‌همتا، نرو آرامش زهرا به روشنای این خونه قسم به لبخندت که درمونه قسم به چشمایی که بارونه قسم، نرو با تو بی‌اثره، غمای دنیا تنها دلخوشیِ نبی و زهرا تو بودی که موندی پای دین حق تُو روزایی که کسی نبود یارم خدا و رسولش از تو ممنونن فدای تو همسرِ فداکارم نرو بانوی بی‌همتا، نرو آرامش زهرا به درد سخت جدایی قسم به لحظه‌های تنهایی قسم به اون روزای رویایی قسم، نرو خاموش میشه دیگه، چراغ خونه‌م من تا آخر عمر، برات گریونم یه کفنِ ساده هم نموند واسه‌ت دار و ندارِت رو پای دین دادی همه‌غما رو به جون خریدی و پای همه‌چی تا آخر ایستادی نرو بانوی بی‌همتا، نرو آرامش زهرا شاعر: حمید رمی

زمینه - نبوت را نگینی یا خدیجه شفاعت آفرینی یا خدیجه برایم مادری کن روز محشر تو اُم المؤمنینی یا خدیجه تو داری آنچنان حق عظیمی که در ایمان و دین ما سهیمی نه تنها دخترت! بعد از تو دیدند مسلمانان همه داغ یتیمی نگاهت از غمی جانکاه می گفت ز صدها داغ با هر آه می گفت میان کوچه خالی بود جایت که زهرای تو «وا اُماه» می گفت شاعر: یوسف رحیمی

شور - شب های جمعه می گیرم هواتو اشک غریبی می ریزم براتو بیچاره اون که حرم رو ندیده بیچاره تر اون که دید کربلاتو آه امون از غریبی، صبوری آه چه جوری بسازم با دوری شاه کرامت کجا تو کجا من؟ این کربلایت چه ها کرده با من اشکای زهرا تو صحرا برا تو شب های جمعه صبوری برا من بیچاره اون که حرم رو ندیده بیچاره تر اون که دید کربلاتو آه حرم باز پر از بوی سیبه آه خدایا حسینم غریبه

شور - صدام کن آقا تا کی ببینمت فقط تو خواب و رویا صدام کن آقا گناهامو نبین که روسیاهم مولا صدام کن آقا چی میشه دست خستمو بگیره سقا می میرم بی تو تو این شلوغیا رها مکن دستامو می میرم بی تو با عشقت آبرو بده دل رسوامو می میرم بی تو تو رویای منی ازم نگیر رویامو اگه منو رها کنی تو رو رها نمی کنم اسیر و مبتلا کنی, چون و چرا نمی کنم از ضریح آسمونیت دلو جدا نمی کنم نامه ی اعمالم اگه سیاهه ی جرم منه ماه محبتت ولی تو این سیاهی روشنه امید دارم که دست تو مهر شفاعت بزنه (یا ثارالله حسین حسین حسین حسین) دل من تنگه واسه تو ای حریم باصفا کربلا دل من تنگه بذار بیام زیارتِ آقا، کربلا دل من تنگه چه دلگیره غروب جمعه ها کربلا دلم می گیره بدون روضه هم برای تو ای مولا دلم می گیره میاد از همه جا صدای تو ای مولا دلم می گیره دلم کرده چقد هوای تو ای مولا کاش خاک پای جُون تو، غلام سیاهت می شدم مث زهیرت آخرش، مست نگاهت می شدم تو لشکر تو مثل حُر، فدای راهت می شدم فدای عاشقای تو، که دل به شط خون زدن اونا که از خجالتت، با جون دادن در اومدن اونا که مثل خیمه هات، واسه تو سوختن بلدن (یا ثارالله حسین حسین حسین حسین) شاعر: میلاد عرفان پور