- 2426
- 1000
- 1000
- 1000
ترجمه فارسی دعای عشرات
با اجرای سید حامد نجم الهدی
به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانى‌اش همیشگى است؛ منزّه است خدا و ستایش ویژه‌ی خداست و معبودی جز خدا نیست و خداوند بزرگ‌تر از آن است که وصف شود و هیچ نیرو و توانی نیست جز به ]اراده‌ی[ خدای بلندمرتبه بزرگ، پاک و منزّه است خدا، شب هنگام و به گاه روز، پاک و منزّه است خدا، صبحگاهان و به گاه عصر، پاک و منزّه است خدا، در شامگاه و بامداد،
خداوند را هنگامی که وارد شب می‌شوید و چون به صبح درمی‌آیید [به پاکی از هر عیب و نقصی] ستایش کنید [تا پیوسته توجّه قلبی به این حقیقت داشته باشید]؛ همه‌ی ستایش‌ها در آسمان‌ها و زمین ویژه‌ی اوست و شب و هنگامی که وارد ظهر می‌شوید [نیز خداوند را با تسبیح گفتن از هر عیب و نقصی پاک و منزّه بدارید]؛ [خداوندی که] زنده را از مرده، و مرده را از زنده پدید می‌آورد و زمین را پس از مردنش حیات می‌بخشد و [شما را نیز] این‌گونه [از قبرها زنده] بیرونتان می‌آورند»؛ «پروردگارت که قدرت شکست‌ناپذیر دارد، از همۀ اوصافی که [مشرکان او را به آن] توصیف می‌کنند منزّه و پاک است؛ سلام و درود بر همه‌ی رسولان! همه‌ی ستایش‌ها ویژه‌ی خداوند، پروردگارِ جهانیان است»؛
منزّه است صاحب فرمانروایی و پادشاهی، منزّه است صاحب توانمندی و قدرتِ مطلق، منزّه است دارنده‌ی شکوه و اقتدار و بزرگی، همان فرمان‌روای برحق سیطره‌دار، دارای نهایت پاکی، منزّه است خداوند فرمان‌روای زنده‌ای که هرگز نمی‌میرد، منزّه است خدای فرمان‌روایِ زنده، دارای نهایت پاکی، منزّه است پاینده‌ی پایدار، منزّه است پایدارِ پاینده؛
منزّه است پروردگار بزرگم، منزّه است پروردگار برترم، منزّه است آن زنده‌ی به خود پاینده، منزّه است آن بلندمرتبه‌ی برتر، منزّه است او و بلندمرتبه و پاک و پاکیزه است، پروردگار ما و پروردگار فرشتگان و روح؛ منزّه است آن پاینده‌ی بی‌غفلت، منزّه است آن دانای ناآموخته، منزّه است آن آفریننده دیدنی‌ها و نادیدنی‌ها، منزّه است آن‌که دیده‌ها را دریابد و دیده‌ها او را درنیابند و اوست دقیق‌نگرِ آگاه،
خدایا، در حالی ]شب را[ صبح کردم که از سوی تو در نعمت و خیر و برکت و سلامتی کامل بودم، پس درود فرست بر محمّد و خاندانش و نعمت و خیر و برکات و سلامتی را بر من با نجات از آتش دوزخ کامل کن؛ شکرگذاری به پیشگاهت و تندرستی و احسان و بخشندگی‌ات را همواره تا گاهی که زنده هستم روزی‌ام کن. خدایا! به نورت هدایت یافتم و به احسانت بی‌نیاز گشته و به نعمتت صبح و شام کردم؛
خدایا! تو را گواه می‌گیرم و گواهی تو مرا بس است و گواه می‌گیرم همه‌ی فرشتگان و پیامبران و رسولان و حاملان عرش و ساکنان آسمان‌ها و زمین و همه آفریده‌هایت را بر اینکه همانا تویی خدا، معبودی جز تو نیست، یگانه و بی‌شریکی و اینکه محمّد (درود خدا بر او و خاندانش) بنده و فرستاده‌ی تو است و اینکه تو بر هر کاری توانایی، زنده می‌کنی و می‌میرانی و می‌میرانی و زنده می‌سازی و گواهی می‌دهم که بهشت و دوزخ و برانگیخته شدنِ مردگان حق است و قیامت که تردیدی در آن نیست، آمدنی است و اینکه خدا مردگان را در قبرها برخواهد انگیخت؛
و شهادت می‌دهم که علی بن ابی‌طالب، امیرمؤمنان، برحقِّ برحق است و پیشوایان از فرزندانش، امامانِ هدایت‌گر و ره‌یافته‌اند، نه گمراهند و نه گمراه‌کننده و اینکه آنان اولیاء برگزیده‌ی تو و حزب پیروز تو و بندگان خالص تو و بهترین انتخاب‌شدگان از میان مخلوقات تواَند و بهترین برگزیدگانی هستند که برای دینت برگزیدی و از میان بندگانت ویژه خود ساختی و بر جهانیان حجّت قراردادی، درود و سلام و رحمت و برکاتت بر آنان باد؛
الها! این اقرار را نزد خود برای من ثبت کن تا آن را در روز قیامت بر زبانم جاری کنی درحالی‌که از من خشنود باشی، همانا تو بر آنچه می‌خواهی توانایی. خدایا! تو را سپاس، سپاسی که آغازش بالا رود و انجامش پایان نگیرد، خدایا! تو را سپاس، سپاسی که آسمان برای تو بر دوش کشد و زمین و هرکه بر آن است تو را آنچنان تسبیح کند
خدایا! تو را سپاس، سپاسی همواره و همیشگی که گسست و پایانی برایش نباشد و تنها سزاوار تو باشد و به تو بینجامد، سپاسی که در دلم و بر تنم نمایان شود و نزد من و با من و پیش از من و پس از من و پیش رویم و بالای سرم و زیر پایم و آنگاه که مرگم فرارسد و یگانه و تنها مانم سپس فانی شوم؛ و تو را سپاس گاهی که زنده و برانگیخته شوم، ای سرور من.
خدایا! و تو را ستایش و سپاس برای همه صفات پسندیده‌ات و بر همه نعمت‌هایت، سپاسی بلند و بی‌پایان که آن را ای پروردگار ما، پسندیده داری و از آن خشنود شوی.
خدایا! تو را سپاس بر هر خوردن و نوشیدن و هر دست‌یافتن و هر انقباض و انبساط و در برابر هر تار مو که به ما دادی؛
خدایا! تو را سپاس؛ سپاسی پاینده به پایندگی‌ات و تو را سپاس؛ سپاسی که نهایت آن را جز دانشت نداند و تو را سپاس؛ سپاسی که پایان آن را جز مشیتّت نخواهد و تو را سپاس؛ سپاسی که جز خشنودی تو مزدی برای گوینده‌اش نیست و تو را سپاس بر بردباری‌ات پس از دانستن‌ات؛ و تو را سپاس بر گذشتت، پس از توانایی‌ات؛
و تو را سپاس ای سرچشمه‌ی سپاس و تو را سپاس، ای به ارث‌بَرنده‌ی سپاس و تو را سپاس، ای آفریننده‌ی سپاس و تو را سپاس، ای نهایت سپاس و تو را سپاس، ای پدیدآورنده‌ی سپاس و تو را سپاس، ای خریدار سپاس و تو را سپاس، ای صاحب سپاس و تو را سپاس، ای دیرینه‌ی سپاس و تو را سپاس، ای راست‌وعده، ای وفادار به پیمان، ای گرانمایه‌‌سپاه، ای مجد و عظمتت پایدار و تو را سپاس، ای بلندپایه، ای پاسخ‌گویِ خواسته‌ها، ای فرودآورنده‌ی آیات از بالای هفت آسمان؛ ای دارای برکات بزرگ، ای درآورنده‌ی نور از دل تاریکی‌ها و ای بیرون‌آورنده‌ی آنان‌که در تاریکی‌هایند به سوی نور، ای دگرگون‌کننده گناهان به نیکی‌ها و قراردهنده‌ی خوبی‌ها به رتبه‌ها؛
خداوندا! تو را سپاس ای آمرزنده‌ی گناه و ای پذیرنده‌ی توبه و ای سخت‌عذاب و ای صاحبِ عطای بی‌حدّ، معبودی جز تو نیست. بازگشت همه به سوی تو است. خدایا! تو را سپاس در شب گاهی که روز را می‌پوشاند و تو را سپاس در روز آنگاه که آشکار می‌گردد و تو را سپاس در آخرت و دنیا و تو را سپاس به تعداد همه ستاره‌ها و همه فرشتگان آسمانی و تو را سپاس به شماره‌ی ذرّات خاک و ریگ و دانه‌ها و تو را سپاس به عدد آنچه در میان آسمان است و تو را سپاس به عدد آنچه در درون زمین است؛
و تو را سپاس به میزان وزن آب‌های دریا و تو را سپاس به شماره‌ی برگ درختان و تو را سپاس به عدد آنچه روی زمین است و تو را سپاس به تعداد آنچه کتاب تو برشمرده و تو را سپاس به عدد آنچه دانشَت آن را فراگرفته و تو را سپاس به شماره‌ی آدمیان و پریان و حشرات و پرندگان و چهارپایان و درندگان؛ سپاسی فراوان و سپاسی پاک که در آن برکت باشد، آن‌چنان‌که پذیری، ای پروردگار ما و خشنود گردی و آن‌چنان‌که سزاوار بزرگواری ذات و توانمندی بزرگی توست.
پس «ده مرتبه» می‌گویى: «أَسْتَغْفِرُ اللّهَ الَّذِى لَاإِلهَ إِلّا هُوَ الْحَىُّ الْقَیُّومُ وَأَتُوبُ إِلَیْهِم».)آمرزش می‌جویم از خدایی که معبودی جز او نیست، زنده و به خود پاینده است و تنها به سوی او باز می‌گردم.)
ده مرتبه: یَا اللّهُ یَا اللّهُ )اى خدا، اى خدا)؛
ده مرتبه: یَا رَحْمَانُ یَا رَحْمَانُ: (اى بخشنده، اى بخشنده)؛
ده مرتبه: یَا رَحِیمُ یَا رَحِیمُ )اى مهربان، اى مهربان)؛
ده مرتبه: یَا بَدِیعَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ )ای پدیدآورنده‌ی آسمان‌ها و زمین)؛
ده مرتبه: یَا ذَاالْجَلالِ وَ الْإِکْرَامِ )اى دارندۀ بزرگی و رأفت و رحمت)؛
ده مرتبه: یَا حَنَّانُ یَا مَنَّانُ )اى مهرورز و ای بسیار احسان‌کننده‌ی صاحب منّت)؛
ده مرتبه: یَا حَیُّ یَا قَیُّومُ )اى زنده، اى پاینده)؛
ده مرتبه: یَا حَیُّ لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ )اى زنده، که کسی شایسته‌ی پرستش جز تو نیست)؛
ده مرتبه: َیا اللّهُ یَا لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ )اى خدا، ای کسی که شایسته پرستشى جز تو نیست)؛
ده مرتبه: بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ )به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانی‌اش همیشگى است)؛
ده مرتبه: اَللّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ )خدایا! بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست)؛
ده مرتبه: اَللّهُمَّ افْعَلْ بِی مَا أَنْتَ أَهْلُهُ )خدایا! با من آن کن که شایسته‌ی توست)؛
ده مرتبه: آمِینَ آمِینَ )اجابت کن، اجابت کن) و ده مرتبه سوره توحید.
پس می‌گویی:
«اللّهُمَّ اصْنَعْ بِى ما أَنْتَ أَهْلُهُ، وَلَا تَصْنَعْ بِى ما أَنَا أَهْلُهُ، فَإِنَّکَ أَهْلُ التَّقْوى وَأَهْلُ الْمَغْفِرَةِ، وَأَنَا أَهْلُ الذُّنُوبِ وَالْخَطایا، فَارْحَمْنِى یَا مَوْلاىَ وَأَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ.» خدایا! با من آن کن که شایسته تو است، نه آن‌که سزاوار من است چه همانا تو شایسته پروا و آمرزشی و من درخور گناهان و تخلف کردن‌هایم، پس به من رحم کن، ای مولای من که تو مهربان‌ترین مهربانانی.
و ده مرتبه: َاحَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلّا بِاللّهِ، تَوَکَّلْتُ عَلَى الْحَیِّ الَّذِی لَایَمُوتُ، وَالْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِی لمْ یَتَّخِذْ وَلَداً، وَلَمْ یَکُنْ لَهُ شَرِیکٌ فِى الْمُلْکِ، وَلَمْ یَکُنْ لَهُ وَ لِیٌّ مِنَ الذُّلِّ وَکَبِّرْهُ تَکْبِیراً؛ هیچ نیرو و توانی نیست جز به خدای [بلندمرتبه بزرگ]، توکّل کردم بر زنده پاینده‌ای که نمی‌میرد و ستایش خدای را که فرزندی نگرفته و در فرمانروایی شریکی برایش نبوده و از خواری و ناتوانی سرپرستی نداشته است و بی‌اندازه بزرگش شمار.
به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانى‌اش همیشگى است؛ منزّه است خدا و ستایش ویژه‌ی خداست و معبودی جز خدا نیست و خداوند بزرگ‌تر از آن است که وصف شود و هیچ نیرو و توانی نیست جز به ]اراده‌ی[ خدای بلندمرتبه بزرگ، پاک و منزّه است خدا، شب هنگام و به گاه روز، پاک و منزّه است خدا، صبحگاهان و به گاه عصر، پاک و منزّه است خدا، در شامگاه و بامداد،
خداوند را هنگامی که وارد شب می‌شوید و چون به صبح درمی‌آیید [به پاکی از هر عیب و نقصی] ستایش کنید [تا پیوسته توجّه قلبی به این حقیقت داشته باشید]؛ همه‌ی ستایش‌ها در آسمان‌ها و زمین ویژه‌ی اوست و شب و هنگامی که وارد ظهر می‌شوید [نیز خداوند را با تسبیح گفتن از هر عیب و نقصی پاک و منزّه بدارید]؛ [خداوندی که] زنده را از مرده، و مرده را از زنده پدید می‌آورد و زمین را پس از مردنش حیات می‌بخشد و [شما را نیز] این‌گونه [از قبرها زنده] بیرونتان می‌آورند»؛ «پروردگارت که قدرت شکست‌ناپذیر دارد، از همۀ اوصافی که [مشرکان او را به آن] توصیف می‌کنند منزّه و پاک است؛ سلام و درود بر همه‌ی رسولان! همه‌ی ستایش‌ها ویژه‌ی خداوند، پروردگارِ جهانیان است»؛
منزّه است صاحب فرمانروایی و پادشاهی، منزّه است صاحب توانمندی و قدرتِ مطلق، منزّه است دارنده‌ی شکوه و اقتدار و بزرگی، همان فرمان‌روای برحق سیطره‌دار، دارای نهایت پاکی، منزّه است خداوند فرمان‌روای زنده‌ای که هرگز نمی‌میرد، منزّه است خدای فرمان‌روایِ زنده، دارای نهایت پاکی، منزّه است پاینده‌ی پایدار، منزّه است پایدارِ پاینده؛
منزّه است پروردگار بزرگم، منزّه است پروردگار برترم، منزّه است آن زنده‌ی به خود پاینده، منزّه است آن بلندمرتبه‌ی برتر، منزّه است او و بلندمرتبه و پاک و پاکیزه است، پروردگار ما و پروردگار فرشتگان و روح؛ منزّه است آن پاینده‌ی بی‌غفلت، منزّه است آن دانای ناآموخته، منزّه است آن آفریننده دیدنی‌ها و نادیدنی‌ها، منزّه است آن‌که دیده‌ها را دریابد و دیده‌ها او را درنیابند و اوست دقیق‌نگرِ آگاه،
خدایا، در حالی ]شب را[ صبح کردم که از سوی تو در نعمت و خیر و برکت و سلامتی کامل بودم، پس درود فرست بر محمّد و خاندانش و نعمت و خیر و برکات و سلامتی را بر من با نجات از آتش دوزخ کامل کن؛ شکرگذاری به پیشگاهت و تندرستی و احسان و بخشندگی‌ات را همواره تا گاهی که زنده هستم روزی‌ام کن. خدایا! به نورت هدایت یافتم و به احسانت بی‌نیاز گشته و به نعمتت صبح و شام کردم؛
خدایا! تو را گواه می‌گیرم و گواهی تو مرا بس است و گواه می‌گیرم همه‌ی فرشتگان و پیامبران و رسولان و حاملان عرش و ساکنان آسمان‌ها و زمین و همه آفریده‌هایت را بر اینکه همانا تویی خدا، معبودی جز تو نیست، یگانه و بی‌شریکی و اینکه محمّد (درود خدا بر او و خاندانش) بنده و فرستاده‌ی تو است و اینکه تو بر هر کاری توانایی، زنده می‌کنی و می‌میرانی و می‌میرانی و زنده می‌سازی و گواهی می‌دهم که بهشت و دوزخ و برانگیخته شدنِ مردگان حق است و قیامت که تردیدی در آن نیست، آمدنی است و اینکه خدا مردگان را در قبرها برخواهد انگیخت؛
و شهادت می‌دهم که علی بن ابی‌طالب، امیرمؤمنان، برحقِّ برحق است و پیشوایان از فرزندانش، امامانِ هدایت‌گر و ره‌یافته‌اند، نه گمراهند و نه گمراه‌کننده و اینکه آنان اولیاء برگزیده‌ی تو و حزب پیروز تو و بندگان خالص تو و بهترین انتخاب‌شدگان از میان مخلوقات تواَند و بهترین برگزیدگانی هستند که برای دینت برگزیدی و از میان بندگانت ویژه خود ساختی و بر جهانیان حجّت قراردادی، درود و سلام و رحمت و برکاتت بر آنان باد؛
الها! این اقرار را نزد خود برای من ثبت کن تا آن را در روز قیامت بر زبانم جاری کنی درحالی‌که از من خشنود باشی، همانا تو بر آنچه می‌خواهی توانایی. خدایا! تو را سپاس، سپاسی که آغازش بالا رود و انجامش پایان نگیرد، خدایا! تو را سپاس، سپاسی که آسمان برای تو بر دوش کشد و زمین و هرکه بر آن است تو را آنچنان تسبیح کند
خدایا! تو را سپاس، سپاسی همواره و همیشگی که گسست و پایانی برایش نباشد و تنها سزاوار تو باشد و به تو بینجامد، سپاسی که در دلم و بر تنم نمایان شود و نزد من و با من و پیش از من و پس از من و پیش رویم و بالای سرم و زیر پایم و آنگاه که مرگم فرارسد و یگانه و تنها مانم سپس فانی شوم؛ و تو را سپاس گاهی که زنده و برانگیخته شوم، ای سرور من.
خدایا! و تو را ستایش و سپاس برای همه صفات پسندیده‌ات و بر همه نعمت‌هایت، سپاسی بلند و بی‌پایان که آن را ای پروردگار ما، پسندیده داری و از آن خشنود شوی.
خدایا! تو را سپاس بر هر خوردن و نوشیدن و هر دست‌یافتن و هر انقباض و انبساط و در برابر هر تار مو که به ما دادی؛
خدایا! تو را سپاس؛ سپاسی پاینده به پایندگی‌ات و تو را سپاس؛ سپاسی که نهایت آن را جز دانشت نداند و تو را سپاس؛ سپاسی که پایان آن را جز مشیتّت نخواهد و تو را سپاس؛ سپاسی که جز خشنودی تو مزدی برای گوینده‌اش نیست و تو را سپاس بر بردباری‌ات پس از دانستن‌ات؛ و تو را سپاس بر گذشتت، پس از توانایی‌ات؛
و تو را سپاس ای سرچشمه‌ی سپاس و تو را سپاس، ای به ارث‌بَرنده‌ی سپاس و تو را سپاس، ای آفریننده‌ی سپاس و تو را سپاس، ای نهایت سپاس و تو را سپاس، ای پدیدآورنده‌ی سپاس و تو را سپاس، ای خریدار سپاس و تو را سپاس، ای صاحب سپاس و تو را سپاس، ای دیرینه‌ی سپاس و تو را سپاس، ای راست‌وعده، ای وفادار به پیمان، ای گرانمایه‌‌سپاه، ای مجد و عظمتت پایدار و تو را سپاس، ای بلندپایه، ای پاسخ‌گویِ خواسته‌ها، ای فرودآورنده‌ی آیات از بالای هفت آسمان؛ ای دارای برکات بزرگ، ای درآورنده‌ی نور از دل تاریکی‌ها و ای بیرون‌آورنده‌ی آنان‌که در تاریکی‌هایند به سوی نور، ای دگرگون‌کننده گناهان به نیکی‌ها و قراردهنده‌ی خوبی‌ها به رتبه‌ها؛
خداوندا! تو را سپاس ای آمرزنده‌ی گناه و ای پذیرنده‌ی توبه و ای سخت‌عذاب و ای صاحبِ عطای بی‌حدّ، معبودی جز تو نیست. بازگشت همه به سوی تو است. خدایا! تو را سپاس در شب گاهی که روز را می‌پوشاند و تو را سپاس در روز آنگاه که آشکار می‌گردد و تو را سپاس در آخرت و دنیا و تو را سپاس به تعداد همه ستاره‌ها و همه فرشتگان آسمانی و تو را سپاس به شماره‌ی ذرّات خاک و ریگ و دانه‌ها و تو را سپاس به عدد آنچه در میان آسمان است و تو را سپاس به عدد آنچه در درون زمین است؛
و تو را سپاس به میزان وزن آب‌های دریا و تو را سپاس به شماره‌ی برگ درختان و تو را سپاس به عدد آنچه روی زمین است و تو را سپاس به تعداد آنچه کتاب تو برشمرده و تو را سپاس به عدد آنچه دانشَت آن را فراگرفته و تو را سپاس به شماره‌ی آدمیان و پریان و حشرات و پرندگان و چهارپایان و درندگان؛ سپاسی فراوان و سپاسی پاک که در آن برکت باشد، آن‌چنان‌که پذیری، ای پروردگار ما و خشنود گردی و آن‌چنان‌که سزاوار بزرگواری ذات و توانمندی بزرگی توست.
پس «ده مرتبه» می‌گویى: «أَسْتَغْفِرُ اللّهَ الَّذِى لَاإِلهَ إِلّا هُوَ الْحَىُّ الْقَیُّومُ وَأَتُوبُ إِلَیْهِم».)آمرزش می‌جویم از خدایی که معبودی جز او نیست، زنده و به خود پاینده است و تنها به سوی او باز می‌گردم.)
ده مرتبه: یَا اللّهُ یَا اللّهُ )اى خدا، اى خدا)؛
ده مرتبه: یَا رَحْمَانُ یَا رَحْمَانُ: (اى بخشنده، اى بخشنده)؛
ده مرتبه: یَا رَحِیمُ یَا رَحِیمُ )اى مهربان، اى مهربان)؛
ده مرتبه: یَا بَدِیعَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ )ای پدیدآورنده‌ی آسمان‌ها و زمین)؛
ده مرتبه: یَا ذَاالْجَلالِ وَ الْإِکْرَامِ )اى دارندۀ بزرگی و رأفت و رحمت)؛
ده مرتبه: یَا حَنَّانُ یَا مَنَّانُ )اى مهرورز و ای بسیار احسان‌کننده‌ی صاحب منّت)؛
ده مرتبه: یَا حَیُّ یَا قَیُّومُ )اى زنده، اى پاینده)؛
ده مرتبه: یَا حَیُّ لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ )اى زنده، که کسی شایسته‌ی پرستش جز تو نیست)؛
ده مرتبه: َیا اللّهُ یَا لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ )اى خدا، ای کسی که شایسته پرستشى جز تو نیست)؛
ده مرتبه: بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ )به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانی‌اش همیشگى است)؛
ده مرتبه: اَللّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ )خدایا! بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست)؛
ده مرتبه: اَللّهُمَّ افْعَلْ بِی مَا أَنْتَ أَهْلُهُ )خدایا! با من آن کن که شایسته‌ی توست)؛
ده مرتبه: آمِینَ آمِینَ )اجابت کن، اجابت کن) و ده مرتبه سوره توحید.
پس می‌گویی:
«اللّهُمَّ اصْنَعْ بِى ما أَنْتَ أَهْلُهُ، وَلَا تَصْنَعْ بِى ما أَنَا أَهْلُهُ، فَإِنَّکَ أَهْلُ التَّقْوى وَأَهْلُ الْمَغْفِرَةِ، وَأَنَا أَهْلُ الذُّنُوبِ وَالْخَطایا، فَارْحَمْنِى یَا مَوْلاىَ وَأَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ.» خدایا! با من آن کن که شایسته تو است، نه آن‌که سزاوار من است چه همانا تو شایسته پروا و آمرزشی و من درخور گناهان و تخلف کردن‌هایم، پس به من رحم کن، ای مولای من که تو مهربان‌ترین مهربانانی.
و ده مرتبه: َاحَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلّا بِاللّهِ، تَوَکَّلْتُ عَلَى الْحَیِّ الَّذِی لَایَمُوتُ، وَالْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِی لمْ یَتَّخِذْ وَلَداً، وَلَمْ یَکُنْ لَهُ شَرِیکٌ فِى الْمُلْکِ، وَلَمْ یَکُنْ لَهُ وَ لِیٌّ مِنَ الذُّلِّ وَکَبِّرْهُ تَکْبِیراً؛ هیچ نیرو و توانی نیست جز به خدای [بلندمرتبه بزرگ]، توکّل کردم بر زنده پاینده‌ای که نمی‌میرد و ستایش خدای را که فرزندی نگرفته و در فرمانروایی شریکی برایش نبوده و از خواری و ناتوانی سرپرستی نداشته است و بی‌اندازه بزرگش شمار.
قطعات
-
عنوانزمانتعداد پخش
-
تاکنون نظری ثبت نشده است.