ولادت حضرت اباالفضل (ع)، مهدی سماواتی و سید مهدی میرداماد

ای جان جهان، جهان جان ادرکنی / قیوم زمین و آسمان ادرکنی /ای زنده کننده ی مسیحا الغوث / یا مهدی صاحب الزمان ادرکنی***شعبان شد و پیک عشق از راه آمد /عطر نفس بقیة الله آمد /با جلوه ی سجاد، اباالفضل و حسین /یک ماه و سه خورشید پدیدار آمد /***دامن علقمه و عطر گل یاس یکی است /قمر هاشمیان در همه ی ناس یکی است /سیر کردم عدد ابجد و دیدم به حساب /نام زیبای اباصالح و عباس یکی است***روشنگر آفتاب، عباس آمد /تفسیر زلال آب، عباس آمد /خیزید گل آرید و گل افشان بکنید /زیرا گل بوتراب، عباس آمد

گلزار زمین خوب تر از خلد برین است /هر سو نگرم نور خداوند مبین است /دامان زمین سجده گه روح الامین است /در بیت ولایت پسری ماه جبین است /این شمع فروزان حرمخانه ی دین است /این نخل علی دسته گل ام بنین است /در باغ ولا عطر گل یاس مبارک /آمد به جهان حضرت عباس مبارک***امروز بنی هاشمیان را قمر آمد /از بحر خروشان ولایت گهر آمد /گلزار امید علوی را ثمر آمد /یا فاطمه ی ام بنین را پسر آمد /گویی ملکی بود و به شکل بشر آمد /بر حیدر کرّار، حسینی دگر آمد /لبخند حسن بر گل رخسار حسین است /خیزید که میلاد علمدار حسین است***عبّاس که شد فوق بشر قدر و جلالش /عباس که گردیده ملک محو جمالش /هرگز نرسد دست به دامان کمالش /بر قامت رعنا و به حُسن و خط و خالش /دائم صلوات نبی و احمد و آلش /عطر نبوی می دمد از باغ خصالش /شد باز چو بر شیر خدا نرگس مستش /زد بوسه به پیشانی و چشم و لب و دستش***ای شیر خدا بوسه بزن بر سر و رویش /ای فاطمه با خنده بزن شانه به مویش /ای مهر ببر سجده به خاک سر کویش /ای ماه ز گردون بگشا دیده به سویش /ای خضر ببر آب بقا از لب جویش /ای بحر بگیر آبرو از خون گلویش /ای سیّد عشاق ببر گیر چو جانش /گه بوسه به چشمش بزن و گه به دهانش

این طفل نه سرباز فداکار حسین است /سقّا و سپهدار و علمدار حسین است /جان بر کف و پیوسته خریدار حسین است /چشمش همه دم باز به رخسار حسین است /لبخند به لب هاش ز دیدار حسین است /پیداست که در قُلزم خون یار حسین است /بنوشته به پیشانی اش از روز ولادت /عباس بود عاشق ایثار و شهادت /عبّاس حسینی بود از روز ولادت /عباس بود منتظر روز شهادت /عباس کند با تن بی دست عبادت /عباس دهد بر همگان درس رشادت /عباس سراپا به حسین دارد ارادت /عباس گرفته است در این کوی سعادت /عباس غمی جز غم دلدار ندارد /عباس، حسینی است به کَس کار ندارد /من روز ازل رشته ی آمال گسستم /من دل به ولای پسر فاطمه بستم /من عاشق و دل باخته ی عهد الستم /من درهم و دینار عدو را نپرستم /من منتظر تیر بلا بودم و هستم /این سینه و پیشانی و چشم و سر و دستم /من در طلب شیر نی ام، تشنه ی دردم /من کودک گهواره نی ام، مرد نبردم /قنداقه ام از دامن گهواره برآرید /در زیر قدم های امامم بگذارید /شیرم به چه کار آید شمشیر بیارید /بر دامن گهواره ز خونم بنگارید /عباس، حسینی است حقیرش نشمارید /بر گوش دل این نکته ی شیرین بسپارید /آن لحظه که عاشق به جهان چشم گشاید /از لعل لبش زمزمه ی عشق برآید

ای بحر، خجل از لب عطشان تو عباس /ای عشق و وفا آمده حیران تو عباس /ای در ره دلدار به کف جان تو عباس /ای دین خدا عاشق ایمان تو عباس /ای عالم و آدم همه قربان تو عباس /ای فوق شهیدان، شرف و شان تو عباس /پیوسته دلم یاد تو و یاد حسین است /میلاد تو همچون شب میلاد حسین است /در برج ولایت قمری تو قمری تو /بر نخل ولایت ثمری تو ثمری تو /در بحر فضلیت گوهری تو گوهری تو /در سینه ی عاشق شرری تو شرری تو /بر خلق دو عالم پدری تو پدری تو /الحق که علی را پسری تو پسری تو /تو یوسف دو فاطمه و چهار امامی /در بین تمام شهدا ماه تمامی***از روز ازل دست تو تقدیم خدا شد /هر چند که در صحنه ی عاشور جدا شد /جسمت به زمین قبله ی جان شهدا شد /بر نی سرت آئینه ی مصباح هدی شد /افسوس که حقّ تو به شمشیر ادا شد /یک بار نگو، جان تو صد بار فدا شد /آن لحظه شدی کشته تو ای ماه مدینه /کافتاد نگاهت به لب خشک سکینه

ماه سوی آسمان می تابد امشب از زمین /عرشیان جمعند در بیت امیرالمومنین /می رسد از راه قبل از هر کسی روح الامین /تا شود از زائران زاده ی ام البنین /اولین بار است ماه اینگونه بالا آمده /آی دنیا حیدری دیگر به دنیا آمده /قامت زیبای او از پای تا سر دیدنی ست /خنده هایش نیز در آغوش مادر دیدنی ست /آن چنان که لحظه ی وصل دو دلبر دیدنی ست /عشقبازی برادر با برادر دیدنی ست /نور او شد علت لبخند رخسار حسین /از همان روز تولد شد علمدار حسین

روی دیوار برادر بود تا آخر سرش /غیر عشق او نبوده هیچ عشقی در سرش /از همه سرهای عالم هست بالاتر سرش /نیست هر کس خاک پایش خاک عالم بر سرش /یک نگاهش عالمی را مثل سلمان می کند /ارمنی را با کرامتش مسلمان می کند /مادرش گفتا بلاگردان این کاشانه باش /با ادب همراه باش و با غضب بیگانه باش /بچه های فاطمه شمعند، تو پروانه باش /من کنیز خانه هستم، تو غلام خانه باش /بود آویزان گوشش حرف های مادرش /چون غلامان حرف می زد با برادر خواهرش***از زمانی که در این دنیا قدم برداشته /از روی دوش برادر بار غم برداشته /هر زمان با ذکر "یا حیدر" عَلَم برداشته /صورت دشمن هراس آلود نم برداشته /در نبرد او همیشه جنگ خیبر یاد شد /شاهکاری کرد در صِفین حیدر شاد شد /در شجاعت رفته اخلاقش به حیدر بیشتر /هست کارایی چشمانش ز خنجر بیشتر /در وفاداری بود از حد باور بیشتر /او حسینی بودنش رفته به خواهر بیشتر /نام او را یکصد و سی و سه بار امشب بخوان /حاجتی داری اگر او را "اَخُ الزینب" بخوان***بوسه گاهِ فاطمه هم چشم او، هم دست اوست /دستگیر امت عیسی بن مریم دست اوست /روز محشر اختیار خلق عالم دست اوست /همچنان پشت سر ارباب پرچم دست اوست /روز محشر سربلند است و امیری می کند /فاطمه از دوستانش دستگیری می کند /عقل تنها در مسیر عاشقی کامل شود /عشق همواره به همراه جنون نازل شود /پس هر آن کس در پی آنست که عاقل شود /ابتدا باید مجنون ابوفاضل شود /فاش می گوییم امشب با تمام عالمین /عشق در تعریف ما یعنی علمدار حسین***مردی و مردانگی، عشق و وفا را زنده کرد /بیشتر از هر که یاد مرتضی را زنده کرد /روز عاشورا وجودش کربلا را زنده کرد /با نگاهش بارها ارباب ما را زنده کرد /تا که چشمش بسته شد دیگر حرم بیچاره شد /در بیابان های سوزان خواهرش آواره شد

ای یار حسین، دلبر و دلدار حسین /ای قرص قمر، ماه شب تار حسین /ای رونق عشق، یوسف بازار حسین /میر حرم و وزیر دربار حسین /صاحب عَلم، شاه کَرم، ماه حرم عباس /ای عشق دلم، ذکر لبم، تاج سرم عباس /ای اهل حرم میر و علمدار رسیده /سقای حسین سید و سالار رسیده /ای اهل جهان میر و علمدار رسیده /سقای حسین سید و سالار رسیده /اباالفضل، اباالفضل***ای جان حسین، جانی و جانان حسین /بی تاب تو ام، ای سر و سامان حسین /هستی همه دم گوش به فرمان حسین /مثل تو کسی نرفته قربان حسین /نور نگاه، ای خود ماه، عشق اله عباس /بر زینب و بر رقیه ای پشت و پناه عباس /ای اهل حرم میر و علمدار رسیده /سقای حسین سید و سالار رسیده /اباالفضل، اباالفضل***نور ابدی، ای که گل سرسبدی /دریا به تو گفت باعث این جزر و مدی /عیسی به تو گفت یا ابوفاضل مددی /مولا به تو گفت بنفسی انت یا ولدی /ای ازلی، ذکر جلی، ای که یلی عباس /جاری شده در رگای تو خون علی عباس /ای اهل جهان میر و علمدار رسیده /سقای حسین سید و سالار رسیده /اباالفضل، اباالفضل***از چشم ترم سوده ی الماس آید /یادم ز وفای اشجع الناس آید / آید به جهان اگر حسین دگری / هیهات برادری چو عباس آید