ولادت حضرت اباالفضل (ع)،‌ محمدرضا بذری

او که با عالم خودش می ساخت /روز و شب با غم خودش می ساخت /آری این مرد ارمنی بود و داستانش شنیدنی بود و /سر او گرم کارگاهش بود /گرچه او معتقد به راهش بود /سال ها هر چه او به دست آورد /خرج بیماری عزیزش کرد /سر شب تا به خانه برمی گشت /دردهایش شبانه برمی گشت /غم اندوه همسرش بود و پسرش بین بسترش بود و /چشم را رود نیل می بیند /پسرش را علیل می بیند /نه دگر ناز می کند این گل /نه زبان باز می کند این گل /پسری ناتوان گفتن داشت /پسرش آرزوی رفتن داشت /به امیدش چه روز و شب ها رفت /هر طرف بر در مطب ها رفت /به مریض فقط حواسش بود /خواهشش بود و التماسش بود /ولی افسوس غم عذابش کرد /رفت بر هر دری جوابش کرد /ناگهان بغض سال ها وا شد /چشم هایش هجوم دریا شد /هق هق بی امان امانش برد /عاقبت دردها توانش برد /مد چشمش به آسمان می خورد /شانه هایش فقط تکان می خورد /کاش با هیچ کس این چنین نشود /مردی این قدر شرمگین نشود /چه جوابی به همسرش بدهد /چه امیدی به دختر ش بدهد /گفت با زخم این جگر چه کنم /گفت با خود که بی پسر چه کنم /خویش را کنج خانه اش حس کرد /دستی آنجا به شانه اش حس کرد /یک نفر گفت غم اگر سخت است /گرچه بیماری پسر سخت است /غم اگر سخت تر ز الماس است /کار عالم به دست عباس است

یک نفر گفت غم اگر سخت است /گرچه بیماری پسر سخت است /غم اگر سخت تر ز الماس است /کار عالم به دست عباس است /هر که از درد بود جان به لبش /دست خالی نرفته از مطبش /گفت با او که کو کجا برویم /گفت باید به کربلا برویم /نام او جان تازه اش بخشید /تازه جان بر جنازه اش بخشید /بار خود را گرفت بر دوشش /پسرش بود بین آغوشش /ناگهان بی اراده راهی شد /همره خانواده راهی شد /رفت با آه و اشک، کرب و بلا /رفت میدان مشک، کرب و بلا /چه هوایی در آن غروبی داشت /سر بر آن درب های چوبی داشت /همه با احترام می رفتند /همه غرق سلام می رفتند /گرچه او خواهشی فراوان داشت /حس آرامشی فراوان داشت /نذرهایش شنیدنی بود و ارمنی بود و دیدنی بود و /بین زوار بی قرار ضریح /با پسر رفت تا کنار ضریح /یک نفر "الدخیل" می گوید /یک نفر "یا کفیل" می گوید /"یابن حبل المتین" کسی می گفت /"یابن ام البنین" کسی می گفت /با مریض علیل آنجا رفت /تا ضریح بلند آقا رفت /تا که می خواست شرح حال کند /قبل از آنی که او سوال کند /پسرش را که دید غوغا کرد /پسرش حرف زد زبان وا کرد /در کنار ضریح جایش بود /باورش نیست روی پایش بود /یک مسیحی دوباره درمان شد /ارمنی آمد و مسلمان شد /محترم رفت و محترم برگشت /ساعتی بعد از حرم برگشت /رفت تا خانه ی پُر احساسش /رفت او با امیر عباسش

باد صبا خبر آورده /ام بنین پسر آورده /پسر نگو قمر آورده /شب دلداره، دل آقام شاده /چه علمداری خدا بهش داده /شب گل خنده ی ام بنین اومده /همه امشب میگن ماه به زمین اومده /اباالفضل ای میر و سپهدار حسین /اباالفضل ای ساقی و سردار حسین /اباالفضل علمدار حسین /یا کاشف الکرب عن وجه الحسین /اکشف کربی بحق اخیک الحسین***رسیده باز شب مشتاقی /راهی نموند تا خدا باقی /تشنه لبا اومده ساقی /مثل پیغمبر طبیب دوّاره /صورتش مثل حیدر کراره /واسه حاجات ما گره گشا اومده /همه میگن انگار شیر خدا اومده /اباالفضل ای ساقی طفلان حسین /اباالفضل ای معرکه گردان حسین /اباالفضل ای جان حسین

نگارم باش، قرارم باش /یه بیچاره م ارباب، تو چاره م باش /خزونم من، بهارم باش /بیا روز محشر کنارم باش /آواره تم من آواره، می میرم واست صد باره /مادرت واسه نوکرها می کنه تو محشر غوغا /بس که حسینشو دوست داره /حسین جانم، حسین جانم***کریمی و کَرَم داری /یه لشگر زیر این عَلم داری /تو دستی رو سرم داری /ببرم جایی که حرم داری /حال و هواتو دوست دارم، صحن و سراتو دوست دارم /من از اون روزی که آقا پامو گذاشتم تو دنیا کرب و بلاتو دوست دارم /حسین جانم، حسین جانم***صفای من،‌ نوای من /‌یه عمره که هستی دعای من /یه کاری کن برای من /خدایی دیر شد کربلای من /بیا دلم رو دریا کن، گره قلبم رو وا کن /زینت دوش پیغمبر تو رو به زهرا و حیدر کربلامو امضا کن /حسین جانم، حسین جانم

گفت ادب از ادبت آبرو /عشق برد نام تو را با وضو /رسید چون به علقمه پای تو /گشت عیان چهره ی مولای تو /چو دید چشمت رخ ارباب را /نهیب آتشین زدی آب را /که ای سفیدچهره ی روسیاه /کی کنم از نوش تو عیشم تباه /من ز مِی حسین باده نوشم /به آب آبرو نمی فروشم /ز جرعه ای روز مرا شب نکن /مرا خجل ز روی زینب نکن /ای مشک اگرچه عرصه تنگ است /بی آب روم به خیمه ننگ است