شب 20 رمضان مجید بنی فاطمه، سال 1395 (کاور شبهای قدر)

خوب شد تیغ تو بشکافت سرم را دشمن/هم تو بر آرزوی خویش رسیدی هم من/آمدی دیر چرا چشم براهت بودم/از همان شب که تن فاطمه ام گشت کفن/شادی ام بود همان دم که وام تیغ زدی/عمر من بود سراسر همه اندوه و محن/در همان لحظه که شمشیر تو بالا می رفت/نشنیدی به جنان فاطمه (س) می گفت نزن/گر تو با دوست خود دشمنیت بود مدام/دوستی کرده همه عمر علی با دشمن

بیا مسافر غریب صحرا/قشنگترین یوسف زهرا/گریه کن این روز و شب ها بیا/بیا ای همه کار و کس ما/یه نیم نگاه تو بسه ما/خوش اومدی به مجلس ما بیا/ما رو برای گریه کنار خود سوا کن/سینه زن حسین و از کربلا دعا کن/در به درم یه عمره برای یک نشونت/تو روضه ها میگردم پی نشون خونت/آقای من کجایی

سر زینب رو زانوشه/حسن تکیش به دیواره/سر ارباب تو آغوش علمداره/وای سه روز بیدارن یتیما/وای سه روز نخوابیده مولاوای سه روز علی دم گرفته/یا زهرا/خداحافظ ای تنهایی ها/سلام ای بانوی خوبی ها/چه سخته دنیای بی زهرا/واویلا/علی یا مولا حیدر بابا یا مولا/میگه زینب که ای بابا/چه زخمی روی ابروته/چرا باز گوشه خونه یه تابوته/وای سه روز خزونه بهارش/وای سه روز شده روضه کارش/وای سه روز فقط اشک و آهه/ افطارش/دلش تو غربت زندونیه/نگاش ابری و بارونیه/که سر بند مولا خونیه/واویلا/علی یا مولا حیدر بابا یا مولا /شبیه چادر خاکی/امامه اش غرق در خونه/غریب کوفه ای مردم نمی مونه/وای سه روز که نقش زمینه/وای سه روز داره غم تو سینه/وای سه روز همش کربلا رو/می بینه/می مونه از روز عاشورا/سه روز رو خاک گرم صحرا/حسینش بی سر اربا اربا/واویلا/علی یا مولا حیدر بابا یا مولا

سفره افطاری امشب روبراست/خدا رو شکر مهمون خونمون باباست/حیفه که جای مادر اینجا خالیه/مادر امشب سر سفره خداست/نیمه شب چشاشو دریا می کنه/تا سر حرف و باهام وا می کنه/نیمه شب همه حرفاش بوی پر زدن میده/خیلی امشب یاد زهرا می کنه/زیر بارون نگاش پا به پای گریه هاش/زیر گریه می زنم واسه بار غصه هاش/بابا حیدر بابایی/میگه مرد و هیچ غمی نمی شکنه/این خاطرات عمر و پر غم منه/گلبرگ یاس و کی دیده کبود باشه/کی دیده یک زن و یه نامرد بزنه/سی ساله که گریه مأنوس منه/آه من تو سینه محبوس منه/توی کوچه مادرت رو می زدن/نمی گفتن زهرا ناموس منه/وقت نماز صبحه اشهد می خونه/غریب کوفه سوی مسجد روونه/خسته شده از این همه بی کسیاش/انگار دیگه نمی خواد اینجا بمونه/بالای مأذنه غوغا می کنه/رو به سوی عرش اعلا می کنه/تو اذون آخرش انگار داره/خداحافظی با دنیا می کنه

خدا نگهدار گریه های نیمه شب/خدا نگهدار ای یتیمای عرب/خدانگهدار بچه هایی که بودین/منتظره سفره های نون و رطب/خداحافظ سفره ی نون و نمک/خداحافظ غصه ی تلخ فدک/ه غم های علیخداحافظ کوچه و صبر و محنخداحافظ چاه غم های علی/خداحافظ کوچه و صبر و محن/خداحافظ روزگار ، خداحافظ غم یار/خداحافظ بچه ها ، خداحافظ ذوالفقار/بابا حیدر بابایی/پلک های بستت تنمو می لرزونه/فرق شکسته ات تنمو می لرزونه/صدات میلرزه تا با من حرف می زنی/صدای خسته ات دلم و می لرزونه/خداحافظیت کبابم می کنه/دوباره خونه علی غوغا شده/زخم سر مولای کوفه وا شده/صدای ناله ضعفش نیمه شب/مثل شبای آخر زهرا شده

قصه قصه دنیا نیست/قصه قصه بابا نیست/قصه قصه بی تابی مولا نیست/قصه اینه چشم حیدر چه بی جونه/روی بستر پریشونه بعد زهرا/دلش خونه دل خونه دل خونه/قصه قصه بارون نیست/قصه چشمای گریون نیست/قصه قصه دریا نیست/قصه قصه اشک و وصیتها نیست/قصه اینه دست ارباب چه غم داره/توی دست علمداره/حال زینب چقدر زاره/غم داره غم داره/چشم حیدر چه بی جونه/روی بستر پریشونه بعد زهرا/دلش خونه دل خونه دل خونه/قصه قصه یک عمره/قصه قصه هر شب بود/قصه قصه دلتنگی زینب بود/قصه اینه دید توی گودال/بین خون شده پامال/نیمه جون میره از حال/بی تابه بی تابه/چشم حیدر چه بی جونه/روی بستر پریشونه بعد زهرا/دلش خونه دل خونه دل خونه/قصه اینه تا در افتاد من افتادم/مادر افتاد من افتادم/با سر افتاد من افتادم/افتاد و افتادم

دلم غیر ایوان پناهی نداشت/دلم زائری بود و راهی نداشت/دلم در بساطش جز آهی نداشت/علی داشت آن را که شاهی نداشت/به دور امیر کرم گشته ام/صد و ده قدم در حرم گشته ام/به او گفتم ای شاه راهم بده/امان نامه ای بر گناهم بده/لیاقت به یک دم نگاهم بده/پناهی ندارم پناهم بده/صدا زد پریشانی ات با علی/اگر خسته جانی بگو یا علی