شب 20 رمضان حسن خلج، سال 1396

کسی نباشد به هر دو عالم برای من آشناتر از تو/منم منم بی بهاتر از من تویی تویی کیمیاتر از تو/نوشته بر تیغ ذوالفقارت که جبر باشد در اختیارت/و مرد عالم فقط تو هستی خود تویی لافتی تر از تو/علی علی جان/.دمی که رفتی به دوش احمد ، تمامی کائنات گفتند/ :کسی نبوده کسی ندیده کسی نرفته فراتر از تو/به شوق رویت روم به هر سو به ذکر یا حق به ذکر یا هو/برای اثبات بودن او چه آیه بر ملاتر از تو//. تو را خدایی که آفریده درون آیینه را کشیدهتو وجه اویی خودت بگو که کدام بنده خداتر از تو//. جهان سراسر فقط تو هستی برای عالم مدد تو هستیازل تو هستی ابد تو بودی ، که دیده بی انتهاتر از تو/به کعبه تکیه بزن دوباره بگو که بودی بگو که هستی/که در زمین و زمان صدایی دگر نباشد رساتر از تو

الا ای قـــــــافله ســـالار زینب/انیس و مونس و غمخوار زینب/الا ای همسفر خون شد مرا دل/ز جــا برخیز و بنشانم به محمل/ره دور و همه خار مغیلان/برهنه پای اطفال پریشان/ره دور و جفای این زمانه/تن زینب کجا و تازیانه/همه گل های زهرا چیده گشته/بساط بلبلان برچیده گشته/یکی در گوشه ای آهسته گرید/بر آن پیشانی بشکسته گرید/اگر دردم یکی بودی چه بودی

غم عشقت بیابان پرورم کرد/هوای بخت، بی بال و پرم کرد/به ما گفتی صبوری کن صبوری/صبوری، طرفه خاکی بر سرم کرد/سه غم آمد به جانم هر سه یک بار/غریبی و اسیری و غم یار/غریبی و اسیری چاره داره/ولی آخر کشد ما را غم یار/حسین جانم حسین جانم حسین جان