شهادت امام موسی کاظم (ع)،‌محمدرضا بذری

کنار بیت خدایی به یاد ما هم باش/به مروه یا به صفایی به یاد ما هم باش/در استلام حجر نیز یادی از ما کن/همین که گرم دعایی به یاد ما هم باش/به دور کعبه طواف آوری به کعبه قسم/تو کعبه ی دل مایی به یاد ما هم باش/به ما که رو نگشودی، به ما نگاهی کن/ز ما اگر که جدایی به یاد ما هم باش/کنار زمزم اگر یاد کام خشک حسین/نظر به آب نمایی به یاد ما هم باش/کنار قبر رسول خدا، کنار بقیع/مقیم کرب و بلایی به یاد ما هم باش/مقیم شهر نجف، کاظمین، سامرا /کنار قبر رضایی به یاد ما هم باش

سجاده ها ز جلوه روحانى تو اند/زندانى خدا همه زندانى تو اند/با دست هاى بسته مناجات دیدنی ست/یک گوشه اى نشسته مناجات دیدنى ست/در زیر تازیانه خدا را صدا بزن/آه اى غریب قید ملاقات را بزن/جایت کم است بال و پرت را تکان مده/دیوار محکم است سرت را تکان مده/تو ساقه ات خمید، خمیده شدى تو هم/زنجیر را کشید، کشیده شدى تو هم/خورشیدى و به جانب گودال می روى/ساقت تکان که می خورد از حال می روى/بالت به میله هاى قفس گیر می کند/با این گلوى بسته نفس گیر می کند/این چهار تا غلام غریبت کشیده اند/انگار تخته ها به صلیبت کشیده اند/یک گوشه دختران خودت را صدا زدى/با دست و پاى بسته شده دست و پا زدى/پا جاى دست هاى توسل گذاشتند /جسم تو را سه روز روى پل گذاشتند /اما کسى به رخت و لباس تو پا نزد /اما کسى دهان تو را با عصا نزد

قربان عاشقی که به گودال قتلگاه/یک سجده رفت و یک سر از سجده برنداشت/خواندند قدسیان همه با او صلاة عشق/جانم بر این امام جماعت که سر نداشت***با یک زن تنها برادر چه کردند/دیدن که تنهایم مرا دوره کردند /برادر افتاد، خواهری افتاد /سر از نی افتاد، مادری افتاد

رضای من بیا تو لحظه های آخرم/چشمام سوی دره که برسی بالا سرم/بیا که بشنوی این نفسای خستمو/ببینی تو قفس بال و پرِ شکستمو/تا آسمون میره صدای ناله های من/چی اومده سرم باخبره خدای من/"خلصنی یا ربِ" دعای این شبای من/وای غریب آقام آقام آقام***بیا بیا ببین چیزی نمونده از تنم/زنجیر و سلسله به دست و پا و گردنم/از تازیونه ی یه ظالم یهودیه/که روی پیکرم پره جای کبودیه/می خنده دشمنم به اشک چشمای ترم/از طعنه هاش داره می سوزه تا پا و سرم/دلم آتیش گرفت از ناسزا به مادرم /وای غریب آقام آقام آقام***به یاد کربلا دوباره نیمه جون شدم /برا غم حسین دوباره روضه خون شدم /بین دو نهر آب با لب تشنه وای من /میون قتلگاه به زیر دشنه وای من /بریدن از قفا سر غریب مادرو /به زیر مرکبا تن عزیز حیدرو /سرش به نیزه رفت جلو چشای خواهر و/وای غریب آقام آقام آقام***درسته عاشقم ولی پر از شکایتم /میشه بازم بگی که روا میشه حاجتم /نگفتی که باید با این فراق کنار بیام /آقا تو رو خدا یه بار دیگه بزار بیام /به این شکسته دل تو رو خدا عنایتی /منّت بذار سرم تو که سَحاب رحمتی /منو ببر حرم تو یه شب زیارتی /وای غریب آقام آقام آقام

یادم نمیره پای علم که پا گرفتم/از دست یه پیرغلام پیرهن سیاه گرفتم/اولین دفعه پرچم هیئت رو دوشم/دور سقاخونه ی امام رضا گرفتم/اعتنا کن به علاقه م، تازه شد دوباره داغم /باز دیدم عکس ضریحو روی دیوار اتاقم/دوست دارم گریه ی با دادو، با غمت ناله و فریادو/برا کربلا می گیرم باز دامن پنجره فولادو/یا اباعبدالله حسین***یادم نمیره سلامای صبح بابامو/اشکاش که می ریخت می گفت بده کرب و بلامو/دستمو گرفت گذاشت تو دستای جوونش/با گریه می گفت قبول کن از من این غلامو/نزاری ناامید شم، آرزومه شهید شم/دوست دارم مثل بابام پا عَلَمت شهید شم/من که اربابمو می شناسم، غیر خوبی نمی خواد واسم/میگه این رو نذر ما کردن، دستشو ول نکن عباسم/یا اباعبدالله حسین***یادم نمیره همیشه خوبی آقامو/خوشحالم از این که بین جمع نوکرام/اومدم بگیرم تو همین سینه زنی ها/امضای برات خادمی کربلامو/حرم و شور و غوغا، خاطرات روز و شب ها/یه نگاه کن که غلامو می شناسن به اسم آقا/نوکرای تو همه خاصن، ما رو با اسم تو می شناسن/بگو نوکرات همه امسال کربلا مهمون عباسن/یا اباعبدالله حسین

دلم از دوری تو آشوبه/قلب من برا حرم می کوبه/اسم کربلات منو مجنون کرد/تو حرم همیشه حالم خوبه/منم و کربلای تو/منم و نینوای تو/هستی ارباب من حسین/منم از نوکرای تو/آقام آقام آقام حسین***من که سنگ تو به سینه می زنم/وقف روضه هاته این جون و تنم/تا ابد جیره خور زینبم و مگه میشه از شما دل بکنم/منی که شیعه مذهبم، اسم تو نقش رو لبم/من غلام حسینم و به خدا عبد زینبم /آقام آقام آقام حسین