ولادت امام زمان (عج) 98 - حنیف طاهری

مدح - تشنه فقط به لطف تو سیراب می شود ماه از فروغ چشم تو مهتاب می شود پشم تو قبله گاه من است و برای من ابروی دلربای تو محراب می شود یادت مثال زخمه ی ساز دلم شده این ذکرهای ناب تو مضراب می شود اشکی که در فراق تو جاری شود ز چشم هر قطره قطره اش در نایاب می شود دل می برم ز عالم و آدم نگار من وقتی دلم برای تو بی تاب می شود آن لحظه ای که گوشه ی چشمی به من کنی این شعر ناقصم غزلی ناب می شود

سرود - ستاره نوری و ماه شب شوری و امید دل بی قرار منی با صورت ماهت نسیم نگاهت تویی که تمام بهار منی سپیده زده به هوای نگات من عاشقمو دل من مبتلات هیبت مولا داری و بازوی حیدری میبری امشب قلب جهان را ز دلبری چشم حسین و روی حسن عطر فاطمه امده ای فتح دل کنی با چه لشکری ای جان لیلا میگردم هر جا مجنون و شیدا در هوای تو دلدار و دلبر سر دار و سرور بگذارم آخر سر به پای تو دل پریشون عاشقا رو امشب میبری و از غم رها میکنی دیوونه میشم من اگه بدونم که به منه خرابم نگاه میکنی نگام میکنی بازم عاشق باشم نگات میکنم اگه لایق باشم در دلم آهنگی از جنون زیر و بم بزن آینه دارم شانه به گیسوی خم بزن خانه به خانه گشته چراغان برای تو از سر لطف از کوچه ما هم قدم بزن ماه شب تابم بی تو بی تابم هر جا هستم در جستجوی تو تا یک شب شاید بر جانم آید سوی من عطر خاک کوی تو سحر ظهورت میخونی رجز با صدای علی یا علی مددی میبری تو هوش از همه جهان با نوای علی یا علی مددی تویی همه جا توی دنیا امیر به روی سرت تاج شاه غدیر ای که تویی شیر هاشمی شاه تک سوار دیدن ان قد و قامتت عشق روزگار میرود از کف زهره اهریمن پلید تا که بگردد دور سرت تیغ ذوالفقار میلرزد دنیا وقتی چون مولا می آیی ای جان با سپاه عشق میخندد زهرا بر رویت جانا ای بر شام دل همچو ماه عشق

سرود - چی میشه که قرص مهتاب تو شب منم بتابه چی میشه خبر بیارن آقا جون پات تو رکابه رو آینه دلا گرده اسمت آقا دیوونمون کرده اسمت آره دوای هر درده اسمت یا مهدی نور سرشت دنیایی تو سر نوشت دنیایی پاییز بی تو دنیا و اردیبهشت دنیایی تا بیای یه عمره خیره به دره نگاه کعبه تویی حج آرزوهام تویی تکیه گاه کعبه گرم پشت ما به پشت عشقت آقا یه عالمه کشته عشقت سمت قلبمه انگشت عشقت یا مهدی باغ و بهار این جاده پایان کار این جاده قربونی قدمگاتم ای تک سوار این جاده یه روزی میاد تو عالم رو لب همه حسینه روزی که رو شونه تو آقا پرچم حسینه ای لبخند تو لبخند ارباب نور امید و دلبند ارباب جونم فدات فرزند ارباب یا مهدی با تو دردا دوا میشه روحم غرق خدا میشه تنها با بردن اسمت سینم کرب و بلا میشه

مدح - دست هایت ضریح حاجت ها چشم هایت گل اجابت ها شبنم روی گونه ی سرخت مایه ی سبزی طراوت ها طاق ابروی قاب قوسینت لیت شعری این اشارت ها تار تار بلند گیسویت رشته های نجات امّت ها نخ ابریشمی تسبیحت بند آزادی از اسارت ها ای نگاه کبوترانه ی تو آسمان پر از نجابت ها من زمینی نبودم از اول آمدم زیر خاک پایت هاجمکرانی شوم همیشه شلوغ اصفهانی پر ار ارادت ها گل شوم شاعری شوم آنطور که تو داری بر او عنایت ها هی نوشتند پشت ماشین ها بر روی شیشه ها عبارت ها خواهد آمد، بیا، گل نرگس کم کن از بینمان مسافت ها جام جم با تمام حافظ هاش می کشند از لبت خجالت ها هاشمی! فاطمی! ابوالحسنی! به تو با این چنین اصالت ها میم و ها میم و دال ای زیبا ای اباالقاسم رسالت ها حیدری زاده ی دو تیغ، ابرو کشته ی چشم تو شهامت ها نور زهراییت تقدّس وار سر زد از کوثرای ساحت ها ای حسن صورت بقیع نشین ای کریم همه کرامت ها کربلایی حسین و الفجری رجعت سرخ، تا شهادت ها وارث مه رخان لیلایی مات در جذبه شان شجاعت ها چون علی اکبر و عموت عباس شده ای جزو سرو قامت ها زینبی زینت علی طینت کوه صبر پر از صلابت ها تازه مشهور می شوی حالا مثل سجاد در عبادت ها بشکاف علم روز دنیا را باقر العلم و البلاغت ها راستی شیعیان جعفری ات ششمین صادق صداقت ها بی تو مردند کنج زندان ها کاظم الغیظ، باب حاجت ها آهویت نه گدای تو هستم یادگار رضا و رأفت ها باز دریای جود جوشش کرد در جواد آب این سخاوت ها تا گدایان سامری چون من در نقی خانه ی هدایت ها یازده جلوه عسگری بشوند پشت این پرده ی بشارت ها می رسد صوت مکّه ایت به گوش یثربی گونه با فخامت ها... وَ تو طاووس بزم اهل بهشت آخرین حد به این ملاحت ها شاعر : غلامرضا فاتحی