ولادت امام حسین (ع) 98 - منصور ارضی و ابوالفضل بختیاری

مدح - ای بر تو سلامِ اهل عالم وی بر تو درود آل خاتم ای روح نماز اهل بینش مقصود خدا ز آفرینش ای رحمت حق، حَفَتَهُ مِنک احیای قلوب، تَحتَ ظِلِّک ای شاخصه ی خدا پرستی محیا و مماتِ کلِ هستی ای کهف حَصین، غیاثِ مضطر کشتیِ نجاتِ خلق، یکسر منجیِ بشر ولادتِ توست الگوی بشر شهادت توست تو حجت روزگارهایی امّید گناهکارهایی ای در طلب هدایت حق راضی شده بر رضایت حق تو قله ی قاف هَل اَتایی تو آینه دار اِنَّمایی ای مظهر ذاتِ اسم اعظم سر تا قدمت رسول اکرم ای جلوه گهِ علیِ اعلا وی هیبتِ تو شبیه مولا ای خیر کثیرِ نورِ کوثر مستوره ی سوره های مادر تو جوششِ خونِ مجتبایی تو خامسِ آل مصطفایی بر تو حسن احترام کرده بر مقدم تو قیام کرده زان روز که آمدی به دنیا شد عشقِ شهادت از تو پیدا حق را سببِ عبادتی تو فریادگر شهادتی تو ای خونِ تو از رگ محمد وی گوشت و پوستت ز احمد هر روز بدامنِ مودّت سیراب شدی به کام جدّت این پرورشِ تو از رموز است این امر، چهل شبانه روز است گر تشنه شدی به بطنِ مادر سیراب شدی تو از پیمبر محروم ز شیرِ مادر، اما مشعوف ز لعلِ سرخ طاها پیداست اگر، حسینُ مِنّی پس چیست، اَنا مِن حسینی؟ از این سخن این پیام آید کز صُلبِ تو نُه امام آید آن نور که حنجرِ تو نوشید انوارِ امامت از تو جوشید اعضای ترا که پیشِ یاران میکرد رسول بوسه باران دانست عدو که تو که هستی دانست تویی تو روحِ هستی

مدح - اگر پنج نوبت اذانم علی است اگر خاکم و آسمانم علی است اگر قبله‌ی آستانم علی است اگر روز و شب بر زبانم علی است علی دردِ عشق است و درمان حسین علی گفت و گفتیم ای جان حسین مرا آفریدی که حیران شوم مرا چشم کردی که باران شوم مرا جذبه دادی غزل خوان شوم مرا آینه کردی ایوان شوم زدم نعره در زیرِ ایوان حسین که ای جانِ من جانم ای جان حسین همانکه دلم شعله‌ور آفرید همانکه مرا در به در آفرید همانکه به شوقِ تو پَر آفرید به عشقت برایم جگر آفرید کسی نیست ما را به قرآن حسین خدا گفت و گفتیم ای جان حسین تو هستی محمد محمد تویی وَ حَی و علی هم به اَبجَد تویی براتِ نجف لطفِ مشهد تویی فقط آرزویِ مجدد تویی مدینه شد امشب چراغان حسین نبی گفت با تو که ای جان حسین اگر لطف زهرا مسلمان شدیم اگر ما سلیمان و سلمان شدیم اگر در حسینیه درمان شدیم اگر عاشقیم از حسن جان شدیم حسن جان نوشتیم و جانان حسین حسن گفت و گفتیم ای جان حسین نشسته است موسی عصایش دهی رسیده است یوسف که جایش دهی دویده است یحیی عطایش دهی به خاک است عیسی عبایش دهی حرم شد قُرقُ از گدایان حسین حرم پُر شد از ذکر ای جان حسین شبی که حرم مادرم رفته بود پُر از یادِ تو هر قدم رفته بود شبی که پُر آه و غم رفته بود شبی که برایم حرم رفته بود مرا نذر او کرد گریان ، حسین که قربان سَنَ طفلیم ای جان حسین اگر رود یا که کویرت شدم جوانم ولی زود پیرت شدم اگر کنج شش گوشه گیرت شدم من از نانِ بابا اسیرت شدم تو آبی تو نانی تو سامان حسین تویی برکتِ خانه ای جان حسین

سرود - مهر تربته سر سجاده باشید ای حسینیان همه آماده امشب با دعای خیر زهرا کشتی نجات به آب افتاده خدا اگه دوسم نداشت اباعبدالله تو رو سر راهم نمی ذاشت اباعبدالله امشب گرفتم شوری حماسی حسین اربابم داری رو سرم همیشه سایه شد عشقت برای من سرمایه امسالم قرارمون ای آقا باشه اربعین توی مشایه یا خامس آل عبا اباعبدالله تویی ولی عهد مجتبی اباعبدالله داری چه حر و جون و زهیری عشق تو یعنی عاقبت به خیری عشقت نمی ره ازین دل آقا یوسف فاطمه ای آقا حسین اربابم غرب و شرق این عالم فهمیده ایران مال هشتمین خورشیده فرزند تو گفته ان شاالله امسال سال رونق تولیده تویی ذکر روز و شب اباعبدالله منو به زیارت بطلب اباعبدالله تویی تو معنی نصر من الله حسین اربابم