ولادت امام حسین (ع) 97 - مهدی سلحشور

سرود - شب مهتاب اومد شراب ناب اومد برای دلخوشی این همه نوکر ارباب اومد تکیه گاه دلها میرسه نور عرش اعلا میرسه به به آقای ما میرسه آقا میرسه تو دنیا غوغاست قیامت بر پاست اومده قرار زینب و پناه عباس شب نوکر هاست دلامون دریاست شب ارباب رو لبا زیارت عاشوراست السلام علی الحسین و علی علی ابن الحسین و علی اولاد الحسین و علی اصحاب الحسین در جنت وا شد کربلا پیدا شد نوکری خونه حضرت ارباب قسمت ما شد تو دست خورشید ماه اومده جلوه ای از الله اومده ارباب ما از راه اومده از راه اومده همه نوکر ها بگید یا زهرا ابد والله ماننسا حسینا و بار اللها به حق مولا به حق زهرا ورزقنا کربلا السلام علی الحسین و علی علی ابن الحسین و علی اولاد الحسین و علی اصحاب الحسینخبری پیچیده نور حق تابیده قوت قلب حسین و زینب امشب از راه رسیده آی نوکر علمدارو ببین علم بردار از رو زمین به عشق یل ام بنین توی گهواره چه شوقی داره اومده تا علم برادرو برداره دلش آواره پی دلداره می گه من مطیع محضم و حسین سرداره از غم مظلومی شده شیعه غمگین خدا لعنت کنه این آل سعودو الهی آمین این نسل حرمله و یزید اشکای بچه ها رو ندید اما بازم داریم یه امید آهای ای ظالم تو می شی نادم با اشاره ی آقا و دستای حاج قاسم ستم می سوزه همین چند روزه مثل لبنان و مثل غزهه یمن پیروزه مدد یا مولا مدد یا مولا یا مولا یا مولا

مدح - در فضایی ملکوتی تر و روحانی تر دفتر شعر من امشب شده نورانی تر دلم به دریا زدم این مرتبه ؛ طوفانی تر آسمانی ترم این دفعه و بارانی تر با وضو آمده ام وقت صلاه آمده است بشتابید که کشتی نجات آمده است آسمان شاد شده , مِهر جهانتاب رسید پنجره باز شده , فاتح ابواب رسید سِرِّ اسرار خدا ؛ صاحب اصحاب رسید نوکران , صف به صف آماده که ارباب رسید فطرسی سوخته بال آمده در این درگاه پَرِ پرواز به او می دهد امشب این شاه بنویسید که سالار به دنیا آمد حیدرِ حیدرِ کرّار به دنیا آمد مُرشد و پیر علمدار به دنیا آمد غم نداریم که غمخوار به دنیا آمد همچنانی که دَم حضرت مولاست حسین سخنِ بازدم حضرت زهراست حسین نقشِ انگشتریِ خاتمِ شاهی ست حسین به اباالفضل قسم , عشقِ الهی ست حسین بی پناهان جهان , خوبْ پناهی ست حسین به خدا متّصل و لایَـتـَناهی ست حسین هر چه میخواسته ام از کرمش تأمین شد با توسّل به حسین آخرتم تضمین شد سائل زینبم و اهل حسین آبادم آن خرابم که به الطاف حسین ؛ آبادم ذکر او دم همه دم , زمزمه ی فریادم “چه کنم حرف دگر یاد نداد استادم” “نیست بر لوح دلم جز الف قامت دوست” “این حسین کیست که عالم همه دیوانه ی اوست”

مناجات - چه به خونم بکشانی چه به خاکم بنشانی نه من آنم برنجم نه تو آنی که برانی پیش از آنی که خدا خلق کند جان و تنم را عهد بستی که بیایی و دلم را بستانی هرگز آن قدر ندارم که شوم خاک قدومت مگرم خاک غلامان در خویش بخوانیمن عاشق و تو دلربا من بی نوا تو پادشاه شاها نظر کن بر گدا یابن الحسن