ولادت امام حسین (ع) 98 - حنیف طاهری

سرود - صداش بارونه نگاش مهتابه چقدر فرشته دور سر اربابه حسین ارباب حسین مولا حسین آقام آقام آقام صدا به صدا نمیرسه شلوغه خونه علی خبر دادن که اومده یکی یه دونه علی قلبامون پر از فریاده چون جشن شب میلاده دلهامون حسین آباده فطرس اومده تا پرشو بزنه به پر حسین دستاشو زهرا میزاره آروم زیر سر حسین این ساقی به ساغر رفته قربونش پیمبر رفته به به به به حیدر رفته تلألو داره خوده خورشیده که توی خونه فاطمه تابیده کبوتر دل شده رها روی بام امیر دل اذن زیارت و بازم الهی که بگیره دل غرق نور سرای آقا دل چسب هوای آقا جون من فدای آقا حواسم پرته شب تبریکه ببند چشماتو میبینی حرم نزدیکه

سرود - نوکرمو کارمه نوکری دلبری و کارته دلبری کی منو کربلا میبری شب ولادت اقا چه غوغاست شب عنایت علی و زهراست آره تا روز محشرم تویی مولا و سرورم فدا پدر مادرتو خودمو پدر و مادرم من بی تابم ای مهتابم خاک پاتم ای اربابم حسین اربابم وارث رزم و دم حیدری اومدی دنیا برا سروری خنده رو لب مادری هوای دل من شده بهاری تویی که همیشه هوامو داری تو بهانه شیدایی و تو ترانه دنیایی و پسر دوم حیدری عزیز دل زهرایی و ای درمون دردای من ای امید فردای من حسین اربابم

سرود - چشماتو ببند رویا رویا دستاتو بیار بالا بالا بگو به خوده خدا تا روزی ما کنه کربلا عالم بالا بهشت خدا خاک پاهای شاه کربلا از آسمونا تا عرش اعلا زینتشونه ماه کربلا بوی بهشت بوی حسینه علت عشق موی حسینه کعبه ما روی حسینه پا میزاری رو چشم دنیا اسمت تپش قلب زهرا دل همه نوکرا این شبا میپره تا کربلا دلیل لبخند خدا رسید تاج سر پیغمبرا رسید واسه زینب تکیه گاه اومد واسه عباس مقتدا رسیده مروه حسین صفا حسینه آینه خدا حسینه درد اگه هست دوا حسینه ای ذکر لب موج دریا زانو میزنه پیشت سقا پناه شاه و گدا بهترین شهر خدا کربلا دعای تو پشت و پناهمه هر کی گداته پادشاهمه نماز من سمت ضریحته حرمت آقا قبله گاهمه روزی ما دست حسینه دلا همه مست حسینه هستیمون از هست حسینه

مدح - زیباترین ستاره ی خلقت رسیده است سجده کنید ، روح عبادت رسیده است نور خدا، چراغ هدایت رسیده است باید قیام کرد ، قیامت رسیده است امشب که مست می شوم از بوی کربلا فطرس! ببر سلام مرا سوی کربلا تاج سر ملائکه ی آسمان حسین تنها دلیل خلق زمین و زمان حسین ذکر زمان سختی پیغمبران حسین زهرا سپرده است بگوییم: جان حسین گفتم حسین و ولوله افتاد در جهان گفتم حسین و فاطمه با خنده گفت جان در مشکلات پشت و پناهم حسین شد بیراهه رفته بودم و راهم حسین شد تنها دلیل گریه و آهم حسین شد زهرا اجازه داد که شاهم حسین شد فهمیده ایم طبق روایات معتبر از کشتی حسین نباشد بزرگتر از کودکی "حسین" مسیحای زینب است یعنی تمام لذت دنیای زینب است غیر از حسین کیست که همتای زینب است کنج دل حسین فقط جای زینب است زینب... همان که سیطره دارد به عالمین زینب نگو، بگو همه ی هستی حسین ما تشنه ایم تشنه ی باران کربلا ما سائل ایم سائل سلطان کربلا دل برده از ملائکه ایوان کربلا دست تمام عالم و دامان کربلا... بی صبح کربلا شب عالم سحر نداشت دنیا چه داشت؟ کرب و بلا را اگر نداشت افلاک زیر سایه ی گنبد طلای اوست جبریل معتکف شده کربلای اوست دنیا و هر چه هست درآن خاک پای اوست اصلا بهشت گوشه صحن و سرای توست عشق "حسین" در دل ذرات عالم است دنیای بی حسین شبیه جهنم است از اشک روضه، چشم مگر سیر می‌شود؟ بی کربلا زمانه زمین گیر میشود خوشبخت آن که پای علم پیر میشود عالم به آب علقمه تطهیر می شود امشب بساط گریه برایت ، فراهم است "باز این چه شورش است که در خلق عالم است"