شهادت امام موسی کاظم (ع) 97 - منصور ارضی

روضه - اصلا نیاز نیست بگویم دعام کن هر شب دعام می کنی آقا نگام کن یک لحظه هم مرا ز نگاهت جدا مکن کار مرا خودت به سلامت تمام کن تا پیش مادرم نرود آبروی من یک بار هم شده به غلامی صدام کن وقت غروب وقت سحر وقت ظهر و عصر یادم تو داده ای که بگویم گدام کن حالا که غیر هجر تو دیگر ملال نیست گاهی به وصل درد مرا التیام کن چون جد خود تو پیش سلامی به نوکرت یک بار هم بگو تو به آقا سلام کن در خدمتیم و حیف که آن را دوام نیست ما را عزیز فاطمه لطف مدام کن باران رحمت است توسل به جد تو یک روضه میهمان خودت این غلام کن ....

روضه - دارم امید با حرمت رو به رو شوم تا با تو در حریم در گفت و گو شوم حالا که دورم از سحر کاظمین تو با تو من از حریم رضا روبرو شوم قربان کاظمین که بوی رضا دهد دل خسته آمده ام که مشهد رفو شوم دارد صفا غلام سیاه شما شدن بد بویم کنار تو خوش عطر و بو شوم آزاد آمدم که تو عبدم کنی ز لطف با یک نگاه نافذ تو زیرو رو شوم در یک سحر بیایم اگر در کنار تو با ناله های فاطمه در جستجو شوم گاهی تو را صدا کنم و گه جواد را با اشک روضه های تو در شستشو شوم قفل زبان چو باز کنی چند لحظه ای من روضه خوان روضه ی سر مگو شوم ساق شکسته طاقت زنجیر را نداشت من با چه حال نوحه گر درد او شوم لب تشنه بود زهر شد افطار روزه اش یاد حسین و تشنگی آن گلو شوم وقتی که کرد هفت کفن بر تنش رضا فرمود یاد بی کفنم یار او شوم ...