وفات حضرت زینب (س)، سعید حدادیان و محمدحسین حدادیان

کبریای توبه را بشکن، پشیمانی بس است /از جواهرخانه ی خالی نگهبانی بس است /ترس جای عشق جولان داد و شک جای یقین /آبروداری کن ای زاهد، مسلمانی بس است /بر سر خوانت فقط کفران نعمت می کنیم /سفره ات را جمع کن ای عشق، مهمانی بس است/خلق دلسنگ اند و من آیینه با خود می برم/بشکنیدم دوستان، دشنام پنهانی بس است

زینب که از خدا صلوات مکرّرش/زیبد که بعد فاطمه خوانند کوثرش/زهرای دوّمی که نشد در تمام عمر/عبّاس بی اجازه نشیند برابرش/مردآفرین زنی که توان خواند در جلال/آیینه ی تمام نمای پیمبرش/این است آن نیابت عظمای فاطمه/کز رهبرش نمود حمایت چو مادرش/این است آن سلاله ی زهرا که انبیا/گلبوسه می نهند به قبر مطهّرش/این است آن بزرگ زنی کز جلال و قدر/مردانگی به خاک فِتد در برابرش/زهرا که افتخار خدا و رسول بود/می کرد افتخار که این است دخترش/علاّمه ی معلّمه نادیده ای که بود/تیغ سخن به خطبه چو شمشیر حیدرش/این است آن ستم کُش دوران که در نبرد/کرب و بلا و کوفه و شام است سنگرش/هفتاد داغ بر جگرش بود و باز هم/لرزید کوفه از کلمات چو تندرش/وقتی که لب گشود و ندا داد "اُسکتوا" /لرزید کوفه، صاعقه بارید بر سرش /رأس حسین خطبه ی او را چو می شنید/می کرد افتخار که این است خواهرش/از خشت خشت مسجد کوفه ندا رسد/این شیرزن علی ست به بالای منبرش/اعجاز وحی داشت پیام مقدّسش/آیات نور بود کلام منوّرش/کوفه مدینه ی نبوی بود و مسجدش/گویی که بود حضرت زهرا سخنورش/زینب، کدام زینب، آن کو که زنده ماند/خون حسین با نفس روح پرورش/زینب، کدام زینب، دختی که مصطفی/در چهره دید صورت زهرای اطهرش/کرب و بلا و کوفه نه، شهر دمشق نه/گردید کلّ عالم هستی مسخّرش/آنگونه در لباس اسارت عزیز بود/کآمد امیر شام، ذلیل و محقّرش/آن شب که در خرابه نماز نشسته خواند/آن شب که ریخت خون دل از دیده ی ترش/آن شب که دفن کرد یتیم سه ساله را/با گریه خاک ریخت بر اندام لاغرش/آن شب که کرد صرف نظر از غذای خویش/تا کودکان گرسنه نخوابند در برش/هفت آسمان خروش برآورد کیست این/این زینب است یا که پدر یا که مادرش/گردون به یاد فاطمه افتاد تا که دید/زینب نماز خواند و خاکی ست معجرش/سوغات از برای پیمبر ز شهر شام/موی سفید بود و کبودیّ منظرش/از بس تنش در آتش غم آب گشته بود/آمد برای دیدن و نشناخت شوهرش/از لحظه ی ولادت خود گفت "یا حسین" /با نام او گذشت نفس های آخرش/روحش پرید سوی بهشت و هنوز بود/آثار تازیانه به جسم مطهّرش

خودم دیدم که صحرا لاله گون بود/پر از "اِنّا الیه راجعون" بود/خودم دیدم علی اصغرم را /خودم بردم به خیمه اکبرم را /خودم دیدم سرش را می بریدند/خودم دیدم گرفته کاکلش را /به خاک و خون کشد برگ گلش را/خودم دیدم که دست شمر بالاست/به دستش گیسوی فرزند زهراست

در عمر زندگانی پنجاه ساله ام/ این اولین نماز فرادای زینب است/دارند سمت من صدقه پرت می کنند/خرمای نخل ها جلوی پای زینب است/طوری قدم زدم که همه باخبر شوند/کاخ یزید زیر قدم های زینب است/یادش به خیر روز و شبم با حسین بود/هر خنده ای به روی لبم "یا حسین" بود/وقتی که رفت پیر شدم، ناتوان شدم/آتش گرفت خیمه و بی سایبان شدم***ای کعبه ی تازیانه خورده/ای سنگ به روی شانه خورده/چشمت دگر از سپاه می برد/عباس به تو پناه می برد/تا روی به قتلگاه کردی/یک گوشه فقط نگاه کردی/دیدی سر ماه رو کسی برد***مگه یادم میره گونی به دست خولی ملعون/مگه یادم میره دزدیده بود سر پر خون/مگه یادم میره شَری که شمر اونجا به پا کرد/مگه یادم میره با چکمه هاش ...***خون گریه می کنم واسه اون لحظه که دیدی/بی حیا بهت می خنده، داره دستاتو می بنده/خون گریه می کنم تو کجا و ملاء عام /تو رو بردنت خرابه، دردم از بزم شرابه /عمه جانم، عمه جانم، عمه جان قد کمانم

من زینبم ولی نه اون زینب قدیم/ذکر لبم "حسین حسین" ه یه سال و نیم/پیداست غمی تو چشمامه/یه پیرهن خونی میون دستامه/کاش بیاد حسینم که دیگه دیره/کاشکی زیر تابوتمو بگیره/خواهرش غریبونه داره میره/ای اَخا الغریب ای غریب مادر***وا غربتا یادم نمیره که چی دیدم/کرب و بلا تو قتلگاه خیلی ترسیدم/دشمن به نیت آزار رو حنجرش خنجر کشید دوازده بار/شمر رو دیدم از قتلگاه رسیده/که می لرزه و رنگ و روش پریده/هی نشون می داد یک سر بریده/مونده هنوز رو دست و پاهام رد طناب/به کی بگم که بردنم مجلس شراب/تشت زر و پریشونی/یه خیزران بود و لب که شد خونی/جوری می زدن انگاری ثوابه/یک سر و طبق گوشه ی خرابه/یاد اون سه ساله دلم کبابه/ای اَخا الغریب ای غریب مادر

ای شیشه ی احساسم، ای یار زینب/ای قرص ماه نیزه سوار زینب/نمیره یادم زمین افتادی/جلوی چشمای من جون می دادی/می اومد داداش به گوش خواهر/صدای ناله ی غریب مادر/ای غریب مادر حسین***بی خبره عباسم از حال زینب/که دشمن افتاده بود دنبال زینب/زدم تو صورت، زدم با لطمه/که دیدم اومد رو سینه ت با چکمه/سرت دعوا شد، ‌حرم غوغا شد/حسین من "مقطّع الاعضاء" شد/من به چادر حساسم سالار زنیب/انگاری دارن قصد آزار زینب/تنم از خون تنت تر گشته /چرا اسب تو بی صاحب برگشته/تو رو می بینم اسیر نعل ها/تنت درهم شد آقا زیر نعل ها/ای غریب مادر حسین

تو دنیا غمتو عشقه، شال و پرچمتو عشقه/دنیام با دم تو گرمه، ای بی بی دم تو عشقه/پا بده یه روز ان شاءالله جون میدم برای زینب/سر میدم برا رقیه، زندگیم فدای زینب/دلخوشی زندگیمه نوکری برای زینب/آرزومه دیدن اون صحن باصفای زینب/کجا برم کی رو دارم، همه کَسَمی زینب/زندگی منی بی بی، تو نفسمی زینب/کُلّنا فداکِ یا زینب، کُلّنا فداکِ یا زینب***باز با ای حال خرابم انگاری عالیجنابم/وقتی جار می زنم عالم من کَلب بی بی ربابم/به خدا بابامه حیدر، فاطمه برامه مادر/عالمی بدونه هستم نوکر علی اصغر/توی حرم رقیه کاش بیام یه شب بشینم/هروله کنم با گریه اون ضریحشو ببینم/کجا برم کی رو دارم، همه کَسَمی رقیه /زندگی منی بی بی، تو نفسمی رقیه/کُلّنا فداکِ یا رقیه، کُلّنا فداکِ یا رقیه

پادشاه من حسین، تکیه گاه من حسین/جون پناه من حسین ارباب /دلبرم به دلم مونده یه حرم/دلبرم می میرم اگه که نرم/دلبرم منی که عمری نوکرم، دلبرم/نوکرم نَه فقط دنیا محشرم/نوکرم به فدات پدر مادرم/نوکرم برا روضه ت در به درم یا حسین، نوکرم***ای بهشت آرزو، میگم از تو با وضو/از تو دارم آبرو ارباب/سرورم می مونم پات تا آخرم/سرورم پیش تو باشم بهترم/سرورم نمی خوام دور شَم از حرم، سرورم/آی حرم آرزوی چشم ترم/آی حرم الهی دورت بپرم/آی حرم نمیره فکرت از سرم، آی حرم

اَنَا طالب، انتِ صاحب، جانم اُم المصائب /هستی زهرا از هر جانب اسد الله الغالب/جلوه ی یاس، بانوی خاص/ذکر تو تسکین قلب عباس/من ناقابل به تو محتاجم/ تو بی اندازه بخشنده، من سائل/مدد یا زینب، مدد یا زینب***با کمالات، فخرالسادات/اصل قرآن و تورات/از تو گفتن جُزء اطاعات/سربلندم زیر پاهات/تو رفیعه، من مُطیعه/مرجع تقلید کُل شیعه/به تو مُحتاجم من ناقابل/تو بی اندازه بخشنده، من سائل/مدد یا زینب، مدد یا زینب