وفات حضرت زینب (س) حسن خلج،سال 1397

جان و دلم فدای تو ای دلبرم ، حسین/دیگر رسیده است دم آخرم حسین/من رو به کربلای تو خوابیده ام اخا/دیدار من بیا ، پسر مادرم حسین/چیزی نمانده از تو به جز کهنه پیرهن/این یادگار توست کنون در برم حسین/یک سال و نیم رفته ز عمر و نمی شود/درد نبودنت به خدا باورم حسین/یادم نمی رود که صدای تو قطع شد/افتاد دلهره به میان حرم حسین/بالای تل دویدم و دیدم که می خوریشمشیر و نیزه پیش دو چشم ترم حسین/اگر این است تأثیر شنیدن/شنیدن کی بود مانند دیدن

افتاده بین قتله گاه/تو چنگ کینه سپاه/نداره دیگه جون پناه/پناه عالم/دورش پر از کمینه/زینب داره میبینه/رو سینه داداشش/شمر لعینه/بالای گودال هی میره از حال/هی میره از حال/پیر شده زینب قد هزار سال/سالار زینب

با آنکه به دست خود صبورم کردی/از گودی قتله گاه دورم کردی/با دست خود ای عشق خبردار شدی/در قبر غمت زنده به گورم کردی

ببین در دیده سوی دیدنم نیست/توان دادن جان در تنم نیست/چنان آبم نموده آتش غم/تو گویی جسم در پیراهنم نیست

با صبر تا نهایت ایوب مانده ام/با داغ تو چو مریم مصلوب مانده ام/تا باز گردی از سفر گرگ یوسفم/پیراهنت به سینه چو یعقوب مانده ام/مبهوت بوسه های شب خیزرانی ام/در راز گفتگوی لب و چوب مانده ام

بیا بیا بنشین جان من برای دل من/بیا که بشنوی از نای من نوای دل من/ز من گذشتی و چون گل به دامنم ننشستی/نشسته خار غمت روز و شب به پای دل من/سری و این همه سودا تنی و این همه محنت/دلی و این‌همه اندوه و درد وای دل من