وفات حضرت زینب (س) 98 - محمود کریمی

روضه - از تو آتیش ها رد شدیمو هر چی داریم از این اعتقاده تو گرفتاری اسم شمارو ما صدا میزنیم بی اراده میگذره این بلا هر چقدرم احتمالش قوی یا ضعیفه مطمئنیم ایشالا گره ها وا میشه با دعای صحیفه هر چی بیشتر مصیبت ببینیم بیشتر میشه همبستگیمون خسته میشیم اما تا میگیم یا علی در میره خستگیمون عشق آل علی مثل دارو تو رگ و ریشه و خونمونه نوکری شما اهل بیته اون دوایی که درمونمونه با نگاه شما دیر یا زود پاک از درد ها سینه میشه میشکنه این قفس رو نگاتون غصه هامون قرنطینه میشه از شما با دل خسته میخوایم درد هیچکی بی درمون نباشه کم نشه سایه‌ والدینو قلب هیچ مادری خون نباشه طول کشیده زمستونو تو باغ گل ها پرپر میشن دسته دسته سوز سرما گرفته زمینو گرد غم روی عالم نشسته این مگه اولین باره این خاک از توی میدون مین گذشته کم ندیدیم از این اتفاقا روزای بدتر از این گذشته تا که سرمایه‌ عشقو داریم نا امیدی لزومی نداره کار دنیا همین بوده و هست غصه و غم تمومی نداره عاشقا جز دل و جز محبت رهنما و دلیلی ندارن اهل توحید اون هان که غیر از حضرت حق وکیلی ندارن عاشق اونه که تو عمق قلبش از خودش اختیاری نداره غیر از اون که دلش پیش اونه با کسی دیگه کاری نداره قدرت عشقو هر کس ندیده تو بلا روزگارش سیاهه واسه ما توی هر ابتلایی عشق آل علی تکیه گاهه به رضای شما راضی هستیم از چشا اشک و اما نگیرین حاجت امشب ما همینه که خودتون رو از ما نگیرین قلبمون میتپه تا بخونیم قصه ای امشب از دفتر عشق اشکا تو انتظارن برای غصه قصه خواهر عشق تو دل سختی ها و شدائد راه این امته راه زینب تا ابد جاریِ اشکا پای روضه زینب و ماه زینب شاعر : محمد صمیمى

روضه - نور بخشید به شام غریبون مثل خورشیدی که پشت ابره پرچم عشق و بالا نگه داشت این همون معجز کوه صبره پر کشید و علم رو نگه داشت وقت غارت شکستن پرش رو پیش چشمِ سر روی نیزه چوب محمل شکسته سرش رو اون همه داغ و با جون خرید و سنگر خیمه شد وقت غارت هر کدومش یه کرب و بلا بود تک تک روز های اسارت وقتی ناچار شد اولین بار نافلش رو نشسته بخونه وقتی مجبور شد پیش ظالم خطبه با دست بسته بخونه وقتی اون یادگاری رو گم کرد توی ویرونه با اشک و ناله وقتی با دست لرزون و زخمی خاک میریخت رو قبر سه ساله اون زمانی که منزل به منزل وارث روضه مادرش بود غارت معجرا بی اثر شد بال روح الامین چادرش بود هیچ چشمی محاله ببینه روی خورشیدی که پر شعاعه اما جان سوز تر از تمومش روضه جانگدازه وداعه وقتی امواج شمشیر و نیزه هستی زینبو با خودش برد بعد از آخرین بوسه زینب پشت مرکب دوید و زمین خورد ساعتی بعد ناباورانه رو زمین هستی زینب افتاد زخمی و تشنه و بی علمدار بین گودال از مرکب افتاد شور محشر به پا بود و خواهر از بلندی سرازیر میشد میدوید و تو دریای دشمن هر قدم بیشتر پیر میشد قاتل از بس کشید و نبرید شدت ضربه رو بیشتر کرد بر گلو بی اثر بود خنجر بوسه آخر اینجا اثر کرد آخرین لحظه ها مادرش رو با صدای ضعیفی صدا زد خون به پا بود و هستی زینب زیر سر نیزه ها دست و پا زد

زمینه - تنها شدم تنهاترین حال من و امشب ببین دلتنگتم ای نازنینای نازنین ای وای حسین ای وای حسینغمت روضه خون شبهامه دیگه اخر نفسهامه هنوز عاشورا تو چشمامهحسین نوحه ی رو لبهامه هنوز پیروهن تو دستامهعزات یک سال ونیم که باهامه عزام مصیبت کوفه و شامهتنها شدم تنهاترین حال من و امشب ببین دلتنگتم ای نازنینای نازنین ای وای حسین ای وای حسیندلم برا حرم خونه چشام مثه جگرم خونه مثه یه کبوتر زخمی هنوز رو بال و پرم خونهخودم گلای حرمو آوردم خودم بجای همه کتک خوردم خودم برا یکی یکیشون مردمتو کوچه ها یه بی حیا میدیدی از رو نیزه ها که خواهرت میزد صدامیزد صدا ای وای حسین ای وای حسین ای وای حسین ای وای حسینسر بی بدنت و دیدم تن بی کفنت و دیدم بالا سر بدنت دعوا سر پیراهنت و دیدمشهید شدی یا گلوی خشکیده چشام رگای بریده‌اتو دیده لبام دونه دونشونو بوسیدهتا سر جدا شد از بدن گودال تو شد قبر من مردم برات ای بی کفنای بی کفن ای وای حسین ای وای حسین ای وای حسین ای وای حسینوای بد حالم شکسته بالم میدونم امشب میای دنبالم میای دنبالم