ولادت امام علی (ع) 98 - محمود کریمی

ابتهال

سرود - نور مصلی یا علی یا علی یا علی عالی اعلا یا علی یا علی یا علی والی والا یا علی یا علی یا علی سید و مولا یا علی یا علی یا علی تویی که صدای بودن خدا تو این دلی تپش تپش تپش علی علی علی خدا روح همه اولیائش و می بره نجف نمیدونه کسی جز خدا که چه خبره نجف خدا کنه که منم بشم کبوتر نجف ساقی کوثر یا علی یا علی یا علی فاتح خیبر یا علی یا علی یا علی اول و آخر یا علی یا علی یا علی حضرت حیدر یا علی یا علی یا علی ای دل تا نجف برو تا بیت الشرف برو هست شدم نیست شدم سرم و گذاشتم به گرو یه عشق انگور ضریحش میزنم قید دل و همه هستم یا علی یا علی یا علی علوی هستم یا علی یا علی یا علی به کسی جز تو یا علی یا علی یا علی دل و نبستم یا علی یا علی یا علی تویی که خودت مقلبی خودت محولی بهار من تویی علی علی علی اونی که آسمونی میشه میره تو صف نجف میزاره مروارید دل و توی صدف نجف جلوی عرش خدا زده به طرف نجف تویی تویی تو مقتدا مهر و محبت و وفا یار و هم اغوش محمد تویی یا علی بت شکن دوش محمد تویی یا علی همه صفاتی یا علی یا علی یا علی خود ِ صراطی یا علی یا علی یا علی حُبُکَ مولا یا علی یا علی یا علی سِرُ حیاتی یا علی یا علی یا علی تویی که حتی توی رکوع به فکر سائلی دست منم بگیر علی علی علی هر کی که عبد خدا میشه دلش اومده نجف سینه مکه و کربلا می تپه برا بلد ِ نجف اسمونا سر پا شدن به مدد نجف ای دل با هدف برو با نور نجف برو شمسه ی گنبد طلا ببین و ساحل و ماه به عشق شمس دین هی میخوره تلو تلو

مدح - خدا می خواست چشم او فقط عین الیقین باشد خدا می خواست دست او فقط حبل المتین باشد خدا می خواست تیغ او میان کفر و دین باشد خدا می خواست نام او به نام خود قرین باشد خدا خود را که مومن خواند منظورش همین باشد که می خواهد علی تنها امیر المومنین باشد خدا تصویری از خود را زمانی که به قاب انداخت خدا را شکر ما را هم به پای بو تراب انداخت صبا خاک وجود ما به ان عالیجناب انداخت رطب های نجف وقتی دهان ها را به آب انداخت ضریح غرق انگورش مرا شط شراب انداخت صُراحی میکشم وقتی شرابش این چنین باشد دلم مست است تا ساقی امیر المومنین باشد علی منظور از می ها از این هو هو هی هی ها علی میجوشد از هر لب لب ما یا لب نی ها علی موسیقی باران که می بارد پیاپی ها فدای شاه راهش که به مژگان می کنم طی ها سمرقند و بخارا و حجاز و کعبه و ری ها علی حق و علی حی و پس از این نقطه چین باشد فقط وصف خدا وصف امیر المومنین باشد خدا وقتی بهشتی روی دامان نجف دارد بهشت از دور رویای بیابان نجف دارد چه غم دارد کسی که خورده ای نان نجف دارد که زهرا هم دو چشمش را به ایوان نجف دارد چه کم دارد خدا وقتی که سلطان نجف دارد خدا را می توان بینی اگر آیینه این باشد خدا را شکر مولایم امیر المومنین باشد به حیرت کعبه میبیند شکوهی آسمانی را ظهور نقطه بسم الله سبع المطانی را نبی می بوسدش از لب همین جام دهانی را به میدان میرود بیند زمین خانه تکانی را به تیغ آبدار او به هر سو سر پرانی را همیشه مرکبش دلدل برای فتح زین باشد رمیدن های لشکر از امیر المومنین باشد نه تنها وقت رزمش زهره هاشان از جگر ریزد نه تنها وقت میدان داری اش کوه از کمر ریزد که از جبریل و عزرائیل حتی کُرک و پر ریزد نه تنها پیش او صحرایی از تیغ و سپر ریزد که از تیغ و سپر کفار و مشرک بیشتر ریزد نمی افتیم از پا تا علی حصن حصین باشد نمی افتیم از پا تا امیر المومنین باشد اگر توفیق باشد سر به پای قنبر اندازیم فلک را سقف بشکافیم و طرحی نو در اندازیم بود کآن شاه خوبان را نظر بر منظر اندازیم که دست افشان غزل خوانیم و پا کوبان سر اندازیم که از خاک نجف خود را به حوض کوثر اندازیم به نامش بشکند هر سد اگر دیوار چین باشد ولیِّ رهبرم وقتی امیر المومنین باشد

مدح - دوش رفتم مسجد کوفه بدیدم روی منبر بود گرم خطبه آن شاهنشه دنیا و دینم گفت ای مردم سلونی من وصی مصطفایم خازن گنج علوم اولین و آخرینم من علی ام عالی ام دانای اسرار نهانم انجم آرا سمایم کار پرداز زمینم من به قرآن با بسم الله رحمان رحیمم مومنون و کوثر و طاها و قدر و یا و سینم آل عمران مائده اعراف توبه هود نوحم مومنون شوری و فتح و صافات و حشر و تینم مقصد رمز الم نشرح لک صدرک منم من ز آنکه آرامش به قلب پاک ختم المرسلینم مقصد ذات حق از السابقون السابقونم حجت اللهم وصی رحمتو اللعالمینم دائم هستم حاکم هستم قائم هستم عالم هستم واصل هستم فاصل هستم من امام العارفینم دست سرمد یار احمد ماه مفرد نور ایزد زیب مسند مهر امجد مرجع المستضعفینم تا قیامت گر شود تفسیر از نهج البلاغه نیست خطی از خطوط صفحه علم الیقینم گفته قرآن چنگ باید زد به حبل الله جمیعا اهل عالم دست پیش آرید من حبل المتینم من معز المومنینم من مذل المشرکین من بصیر بالعبادم من هدیً للمتقینم پرچمم نصر من الله هست و خود فتحاً قریبم در نبرد ناکسین و قاستین و مارقینم یاد و خاک و آب و آتش در پی فرمان گذاری در شمال و در جنوب و در یسار و در یمینم بی نوایان را نوایم دردمندان را دوایم بی پناهان را پناهم بی معینان را معینم من همان شاهم که مشک پیر زن گیرم به دوشم من همان شاهم که دست حق بود در آستینم من همان شاهم که شبها جای خواب و استراحت مونس طفل یتیمم یار هر ویران نشینم من همان شاهم گر ببینم اشک غم میریزد از چشم یتیمی میرود تا عرش اعلا آه از قلب حزینم روز یار خلق و شب همبازی طفل یتیمم همنشینی با فقیری را به شاهی برگزینم

سرود - با حال دل یا علی یقه چاک زد حرم با بال دل از قفس تا نجف می پرم با روی تو مصطفی دلش اروم شده با لطف تو مرتضی به صلاه این سرم من رایت فرمانروای عالمم دیوانه تنها صدای عالمم وقتی که بیمار تو ام دار الشفای عالمم شور ولا عشق طعم بلا عشق عشق علی و حَیَ علیآ عشق تو می بری خاک و تا ملکوت یا علی جن و ملک ذکرشون تو قنوت یا علی من مومنم که خدا من و روز جزا می بخش با جلوه گل روت یا علی از هر طرف سر می کشم سرور تویی از هر دری وارد شوم حیدر تویی شرافت سجاده و منبر تویی شهامت شمشمیر دین گستر تویی نهایت قیامت محشر تویی زعامت ولایت اکبر تویی کرامت دستان پیغمبر تویی سعادت سقایت کوثر تویی ما امت و پدر تو و رهبر تویی خورشیدی قمر تویی اختر تویی اول تویی اخر تویی بالا ترین برتر تویی جنس دلم عشق اب و گلم عشق عشق علی و حَیَ علیآ عشق حس می کنم رو سرم پر روح الامین با قلب من می تپد اسمون و زمین سر می کشم یک نفس همه پیمونم و پر میکشم محضر امیر المومنین دست خدا هم باطنی هم ظاهری مطهر و طهر و طهور و طاهری برای من هم والی و برای کافر قاهری علت من عشق ملت من عشق عشق علی و حَیَ علیآ عشق شد منعکس ما سوا توی عین علی موندن همه جز خدا زیر دین علی من رعیت ساده درِ این خونه ام عالم گدای در ِ حسنین علی دل من این لباس و از غم بر گرفت مدالش و از مالک اشتر گرفت هر حاجت ناممکن و از حضرت حیدر گرفت درد و دوا عشق رمز بقاء عشق عشق علی و حَیَ علیآ عشق