شهادت حضرت امام علی النقی، حسن خلج، سال 1391

کاشکی! خاک حریم حرمت می بودم/می خرامیدی و من در قدمت می بودم/بی غم عشق تو صد حیف ز عمری که گذشت/مردم از این الم که نمردم برای تو/ای خاک بر سرم که نشد خاک پای تو/گر اختیار من به دستم دهد خدای/روزی هزار بار بمیرم برای تو/ای دهم حجت خدای ودود/هادی ملک خالق معبود/آفرینش یم عنایت تو/هادیان تشنه هدایت تو/آفتاب رخ هوالقیوم/امام هادی همه حسن چارده معصوم

نشود فاش کسی آنچه میان من و توست/تا اشارات نظر نامه رسان من و توست/روزگاری شد و کس مرد ره عشق ندید/حالیا چشم جهانی نگران من و توست/دگر زبان مرا نی توان گفتن هست/نه گوش جان تو را طاقت شنفتن هست/بس است شرح ستم های مردم مهمل/تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل/با آن که با دستت به قلبم صبر دادی/چندان که در هر جا شهامت آفریدم/اما دو جا دست غم از پایم در آورد/بی خود ز خود گشتم گریبان را دریدم/یک جا که دشمن بر لبانت خیزران زد

می خواهم امشب بگویم/شعری برای نگاهت/یک سوره رحمت بخوانم/از مصحف روی ماهت/می خواهم امشب بگردم/گرد کرامات چشمت/احرام عرفان ببندم/با زائران بارگاهت/می خواهم امشب خدا را/در عرش چشمت ببینم/بی کهکشان هدایت/در پرتو مهر و ماهت/ای هادی نسل آدم/ای وارث اسم اعظم/منظور هستی تو هستی/آیات قران گواهت/من عاشق بی پناهم/شبگرد گم کرده راهم/مهر دهم هادی دل/کو آفتاب پناهم/پشت دلم را شکسته/تکلیف داغ غیورت/چشم یتیمم نشسته/در کوچه غم به راهت/ای پادشاه سامره/منم گدای سامره/ما را ز ما بگیر و خودت را به ما بده