ولادت حضرت فاطمه (س) 94 - میثم مطیعی، امیر عباسی و علی نهاوندی

سرود - امیر عباسی - یا زهرا یا فاطمه یا فاطمه یا فاطمه یا فاطمه یا فاطمه یا فاطمه یا فاطمه گلِ یاس پیغمبر آمد ، میلاد کوثر آمدنورِ خدا ، زهرای مرضیه خوش آمدصلِّ علی محمد و آلِ محمد زمزمه ی شوق همه ، خوش آمدی یا فاطمه یا زهرا یا فاطمه ... ای حریم تو عرش اعلا یا بضعه المصطفی عرش خدا لبریزِ گلهای تبارک یا فاطمه جان عید میلادت مبارک این شده بر لب زمزمه ، خوش آمدی یا فاطمه یا زهرا یا فاطمه... آرزوی اهل سعادت ، بندگی و شهادت مادر بیا و حاجت دل را روا کن برای شیعیان در یمن دعا کن که غم بگیرد خاتمه ، یا فاطمه یا فاطمه یا زهرا یا فاطمه... حاجتی بی قرینه داریم ، شوق مدینه داریم این بر تمام مسلمین گردیده حاجت نابودی آل سعود بی مروّت به حقّ ماهِ علقمه ، عنایتی یا فاطمه یا زهرا یا فاطمه...

مدح - توان واژه کجا و مدیح گفتن او؟ قلم قناری گنگی ست در سرودن او کشاندنش به صحارّی شعر ممکن نیست کمیت معجزه لنگ است پیش توسن او چه دختری، که پدر پشت بوسه‌ها می‌دید کلید گلشن فردوس را به گردن او چه همسری، که برای علی به حظّ حضور طلوع باور معراج داشت دیدن او چه مادری، که به تفسیر درس عاشورا حریم مدرسه‌ی کربلاست دامن او بمیرم آن همه احساس بی تعلق را که بار پیرهنی را نمی‌کشد تن او دمی که فاطمه تسبیح گریه بردارد پیامی می‌چکد از چلچراغ شیون او از آن ز دیده‌ی ما در حجاب خواهد ماند که چشم را نزند آفتاب مدفن او

سرود - چیه برام از هر چی تو دنیا بهتره نگاه مادره کیه برام از تموم خوبیا سره نگاه مادره تو خواب و رویا می خونم هر جا مدد یا زهرا مدد یا زهرا مدد یا زهرا یه خبر خوش بدید به شاه لافتی علی مرتضی فاطمه اومد تا که یشه یار شما علی مرتضی اومده بهترین مادر عالمین تا روی دامنش جا بگیره حسین چه گل بارونه دلم مجنونه داره می خونه مدد یا زهرا دور و بر خونه ی پیمبر خدا پر از فرشته هاست روی دامن خدیجه هستی خداست هستی خداست رو لب جبرئیل سوره ی کوثره کعبه هم محرم بیت پیغمبره نوای هر لب تجلی رب یا ام الزینب

سرود - عباسی و مطیعی - من ار به قبله رو کنم، به عشق روی او کنم اقامه صلوة را به گفتگوی او کنم گر از وطن سفر کنم سفر به سوی او کنم ز حج و بیت بگذرم طواف کوی او کنم کز احترام مولدش حرم شده است محترم الا که رحمت آیتی ز رحمت علی بود همه کتاب انبیا حکایت علی بود بهشت و هر چه اندر او عنایت علی بود اجلّ نعمت خدا ولایت علی بود در این ولا بگو نعم ، که هست اعظم نعم شهی که از لسان او خدا کند خطاب را به حکم او به پا کند قیامت و حساب را به حبّ و بغض او دهد ، ثواب را عقاب را منزّه است از آن که من بخوانم آن جناب را خدیو دولت عرب امیر کشور عجم ببخشد از تبسّمی ، وجود ممکنات را ستاند از تکلّمی قرار کائنات را ز لطف و قهر می دهد حیات را ممات را اگر ز حال ما سوا بگیرد التفات را به یک اشاره می زند بساط کون را به هم بهشت را بهشته ام ، بهشت من علی بود علیست آن که از رخش بهشت منجلی بود به غیر، دیده داشتن ، نشان احولی بود کسی است عاشق ولی که ناظر ولی بود به دست دیگران دهد کلید گلشن ارم به زندگی از آن خوشم که زندگی است داد او بدان امید جان دهم که جان دهم به یاد او به عیش و طیش و نیک و بد،خوشم در انقیاد او الا مراد عاشقان همه بود مراد او چه در تعب چه در طرب چه در نعم چه در نقمتو ای علی مرتضی که نفس پاک احمدی چو نفس پاک احمدی ظهور ذات سرمدی ز هر علل منزّهی ز هر خلل مجرّدی به ظاهر محمدی تو باطن محمّدی نبی به جسم ظاهرت خطاب کرده ابن عم

سرود - عباسی - آبروم روز قیامت نوکری نوکراته قبله ی دلم حسین جان حرم کرب بلاته دلبر بی همتا گل زهرا به سر هوای بین الحرمین دارم به عشق تو آقا گل زهرا به لب زمزمه حسین حسین دارم نام قشنگت رو لبام دعا کن ای آقا برام ایشالا با این عاشقا بطلبی کربلا بیام آقام آقام حسین

مدح - دختر خورشید و ماه زهره ی زهرا آنکه کرامات او گذشته ز احصا هم شرفش بگذرد ز عرش الهی هم نسبش می رسد به سید بطحا پاک و مبرا ز هر چه رجس و پلیدی است آنکه ز آلودگی است پاک مبرا زهره مخوانش که گشته زهره کنیزش دخت مخوانش که گشته ام ابیها سنگ صبورش نبی راضی مرضی محرم رازش علی عالی اعلی چادر بانوی آب خاکی گشته ننگ به گردون و خاک بر سر دنیا تربت پاکش نهان ز دیده ی مردم چون شب قدری نهفته در سه شب احیا پنج بود نوبت نماز و ندانند خلق کدامین نماز باشد وسطی گر نود و نه بود اسامی باری هست یکی زین میانه اعظم و عظمی آسیه را شد سپید ناصیه از تو پیش تو آورده عذر مریم عذرا خفت به خون از غم صبیه ی طاها چشم صفورا و هر دو دیده ی سارا از پی دستاس تو است چرخش گردون زینت نعلین تو است گنبد مینا غایت خلقت تویی و جمله بهانه است قصه ی سیب و بهشت و آدم و حوا سوره ی کوثر به نام تو است مزین آیه ی تطهیر شد ز نام تو معنا