ولادت حضرت فاطمه (س) حسن خلج، سال 1391

مژده ای اهل ولا /سر زده شمس هدی/گل یاس احمدی/ دل و جان مرتضی/من غلام حیدرم/مست جام کوثرم/نام تو روی لبم/ عشق تو شد مذهبم/هم گرفتار توام/هم اسیر زینبم

فاطمه دخت پیغمبر آمد/کوثر ساقی کوثر آمد/یا فاطمه/آمده فاطمه ام ابیها/مظهر خالق قادر یکتا/یا فاطمه

به تشنه کوثر اومد/به شیعه مادر اومد/ آهای عالم ، آهای دنیا ، بدون زهرا ابدی ازلیه/ از اون اول تپش های ، دل زهرا همیشه یا علیه/ علی مولا علی مولا علی مولا همیشه یا علیه

جبرئیل است که باز آمده از جانب معبود/سوی ختم رسل، احمد محمود/ولی خرم و خشنود/که ای بوده خدا را ز ازل، مقصد و مقصود/خدا راست یکی گوهر نایاب/رخش مهر جهان تاب کفش بحر در عناب/ تنش جان مجسم/دمش آیت محکم/که خواهد کند از لطف و کرامت این گوهر را به تو تقدیم/که غیر از تو کسی لایق این هدیه ی شایسته نبودست و نباشد/به تو حکم آمده از ذات الهی/که چهل روز و شب از همسر خود دور شوی/غرق یم نور شوی/ نور علی نور شوی/آن در یکتای احد/مظهر الله الصمد/دور شد از همسر و گردید روانه/به سوی خانه ی بنت اسد/آن مادر فرخنده ی مولا/همه شد غرق تجلا/همه شد محو تولا/و در آن چهل شب و چهل روزخدا گفت و خدا خواند و خدا دید/و نمی دید به جز روی خدا را پیغمبر اسلام /ز سر تا به قدم جان شد وآیینه ی جانان شد/و خندان به سوی خانه شتابان شد/و کوبید در خانه و بگشود خدیجه درو ناگه نگهی کرد به خورشید رخ خواجه ی لولاک/چراغ دل افلاک/تبسم به لبش بود و به از روز،‌ شبش بود/گل انداخته رخش از دیدن رخسار محمد/و در آن مرحله جبریل امین بوسه نهادی به زمین/ گفت که ای صاحب دین/آمدم از خلد برین/بر تو فرستاده خدا میوه ی جنت/که در آن طینت زهراست/گل گلبن طاهاست/که او را شرف ام ابیهاستت تنابان کن و رو کن به سوی بستر دلدار/به فرمان خدای احد قادر قدار/عیان می شود این مطلع الانوار/ز صلب تو در آن قسمت دادار/چو شد منتقل آن نور مکرم/ز پیغمبر اکرم در آن بانوی عالم چلوات روی زهرا/ ز رخش گشت نمایان وثنا گفت رسول دو سرا را