13 جمادی الثانی، وفات حضرت ام البنین، محمدرضا طاهری و حسین طاهری

گریه کن من تا صبح برات گریه میکنمگریه کن تا زنده ام پا به پات گریه میکنم گریه کن زینب، گریه کن زینب برام تعریف کن چی شد؟ با این غصه چیکار کردی؟ آخه کی باورش میشد؟ بری تنهایی برگردی؟ از عباسم بعید بود خواهرش آوارشه از عباسم بعید بود مشک آبش پاره شه حلالش کن نتونسته برات کاری کنه حلالش کن نذاشتن خیمه رو یاری کنه علمداری کنه گریه کن منم تا صبح برات گریه می کنم گریه کن تا زنده ام پا به پات گریه میکنم گریه کن زینب، گریه کن زینب برام تعریف کن چی شد؟ با این غصه چیکار کردی؟ آخه کی باورش میشد؟ بری تنهایی برگردی؟ از عباسم بعید بود خواهرش آوارشه از عباسم بعید بود مشک آبش پاره شه حلالش کن نتونسته برات کاری کنه حلالش کن نذاشتن خیمه رو یاری کنه علمداری کنه ***گریه کن منم با این سکوت گریه میکنم گریه کن خانوم میشینم رو به روت گریه میکنم گریه کن زینب، گریه کن زینب چقدر درد آورِ وقتی با ناله روضه میخونی از آتیش همین روضه است یه دنیا رو می سوزونی از اون بارون تیر و نیزه ها شرمندتم از این که من نبودم کربلا شرمندتم شنیدم که حسین و سر بریدن وای من شنیدن کی بود مانند دیدن وای من می سوزی جای منگریه هام از این دردم خلاصم نمیکنهگریه هام چیزی از غصه ها کم نمیکنهروی پلکم پر از زخمه،‌ علاجم گریه کردن نیستبا این حالی که من دارم علاجم غیر رفتن نیستسکوت من برای حفظ غرورم نیست رباب نگی ام البنین سنگ صبورم نیست رباب چراغ گریه هام روشن نمیمونه رباب زیادی بودم از اول تو این خونه رباب دلم خونه رباب، دلم خونه رباب گریه کن منم تا صبح برات گریه می کنم گریه کن تا زنده ام پا به پات گریه میکنم گریه کن زینب، گریه کن زینب

آخرین باره که امروز با گلاب اشک دیدهاومده بقیع زیارت مادری پیرو خمیدهدوباره نشسته پای چهار تا قبر کشیدهجای فاتحه میخونه روضه های که شنیدهاز غم تشنه لبها میگه،‌ از گل سرخ زهرا میگهدنیای گریون میشه تا میگه، ‌یا حسین بچه هام قربون خواهرت،‌ مادرت نیست میشم مادرتعباسم رفت فدای سرت یا حسیناین برام یه افتخاره،‌ مادر چهار تا شهیدمتو قبول کنی حسین جان پیش زهرا رو سفیدمگفته بودم به اباالفضل بدون تو برنگردهفدای تو شد ولی با هیچ کاری برات نکردهمن کنیز، بچمم نوکرت،‌ کاش حلالش کنه دخترتآخه آب نیاورد برا اصغرت یا حسینکاش خودم هم بودم کربلا، میشدم حافظ خیمه هاجون میدادم واسه معجرا یا حسین

گمان مکن پسرت ناتنی برادر بود قسم به عشق، کنارم حسین دیگر بودمنال ام بنین و ببال از عباستو شیرمادر و شیر تو شیرپرور بودسقوط قلعه ی خیبر اگر به نام علی ستفرات، خیبر دیگر؛ یل تو حیدر بودز شام تا به سحر دور خیمه ها می گشتکه ماه هاشمیان بود و مهرپرور بودبه لرزه بود از او پشت هفت پشت ستمیل تو یک تنه یک تن نبود، لشگر بودبه جای دست روی چشم خویش تیر گذاشتببین که تا به چه حدی مطیع رهبر بوداگر فتاد روی خاک می شود پرپرولی گل تو روی شاخه بود و پرپر بود