شب شهادت فاطمیه دوم، محمدرضا طاهری و حسین طاهری

بی تو بر لبهای ما لبخند نیسترشته صبرم به مو هم بند نیستاز گلویم این گرهرا باز کنبغضمان راضی به این پیوند نیستسالهای سال ما را ای بهاربی تو غیر از بهمن و اسفند نیستتو به روی ما نیاوردی ولیقلبت از ما ذره ای خرسند نیستمهربان بابای ما شرمنده ایمحقت این نا مهربان فرزند نیستجان فدای سوزوا اماه توناله ات را هیچ کس مانند نیستتو بگو که مادرت سیلی نخوردتو بگو که آنچه میگویند نیستچند وقتی هست مثل فاطمهبر لبان مرتضی لبخند نیست

مرا ببین و برای سفر شتاب مکنبیا و بر سر من خانه را خراب مکنتمام حرف دلت را غروب با من گفتو شرح سرخی خود را چه خوب با من گفتحضور سبز و پر احساس زندگانی منمدار چرخش دستاس زندگانی منپس از تو ثانیه هایم به چنگ دستاس استو دانه های دلم زیر چنگ دستاس استغریب و بی کس و مظلوم و دل شکسته علیهنوز هم به شفایت امید بسته علیفقط تویی که ز تنهاییم خبر داریدلم به همره تو رفت همسفر داریمگر قرار نشد غمگسار من باشیمیان معرکه ها ذوالفقار من باشیمگر نه قبل ورودم قیام میکردیو گاه پیشتر از من سلام میکردیز جای خیز جواب سلام میخواهمنگاه نیمه تمامت، تمام میخواهمنگاه بی رمق و دست بی رمق آریشباهتی چه صمیمانه با شفق داریعلی که جز در خیبر میان مشت نداشتبه معرکه زره اش هیچ پشت نداشتببین که در دل او از غمت چه رخ دادهبه زانوان علی سخت لرزه افتادهپی حوادث دوران علی هراسان نیستولی تصور داغ تو نیز آسان نیستتو روز آخر خود نیزکار می کردیبه کار منزل خود افتخار می کردیتنور خانه ی تو گرم پختن نان بودچقدر جان تو دلواپس یتیمان بود

بگو فاطمه جان نمیشه بمونیکجا داری میری تو خیلی جونیحالا بعد چند ماه شکسته سکوتتشد عجل وفاتی دعای قنوتتحلالم کن امشب اگه داری میرینگفتی چرا دست به پهلوی میریمن اون روی ماهو ندیدم سه ماههببخشید که خونه برات قتلگاههمرو فاطمه جان، مرو فاطمه جان***نبینم علی جان که غمگین نشستیبگو تا بدونم ازم راضی هستیبرات زخم دارم به پهلو به سینهاینا رو قبول کن که وسعم همینهببخشم که واسه تو کم زخم خوردمببخشم تا الانم برای تو نمردممی خواستم برا تو بسوزه وجودمکه یار تو باشم، به روی کبودمخداحافظ حیدر، حداحافظ حیدر

السلام علیک ایتها السیده الجلیلهایتُها السیدهُ الجمیلهذات الاحزانِ الطَویله فی المُدهِ القلیلهالمجهوله قدرتها المخفیه قبرهافدای عمر کمت مادرفدای قد خمت مادرمیگن قبرت تو دل مولافدای اون حرمت مادرای مادر

میرسه روز وصال من میزنم پر و بالتاب ندارم شب و روز مونده ازم یه خیالرفتنی ام کم کم از این خونه میرمرفتنی ام دارم مخفیونه میرمرفتنی ام باور کن شبونه میرمغسلنی بالیل کفنی بالیلدفنی بالیل علی مظلوم*****زندونیه قفسم در نمیاد نفسماین دو سه ماهه نشد خوب به شما برسمحیف که نشد از بستر دوباره پا شمتو کوچه ها بازم همراه تو باشمکاشکی میشد چندین بار برات فدا شمای بهترین یار تموم شد دیدارخدا نگهدار علی مظلوم******آقا بیا بشینیم امشب و گریه کنیمدو تایی روضه هایِ زینب و گریه کنیماشکای ما بر احوال ما گواههگریه کنیم روزای سختی تو راههوعده ما عاشورا تو قتلگاههاطراف گودال من میرم از حالچون میشه پا مال حسین مظلوم ***ته گودال پیکر افتاده، بی سر افتادهلب گودال مادر افتاده، خواهر افتادهدختر افتاده، زینت دوش نبی، روی زمین جای تو نیستخار و خاشاک زمین منزل و مأوای تو نیست

چشام بازم ببین غروب آسمونوبهت نشون میده یه مرد نیمه جون ونگاه چطور زمین زدن یه پهلوون وکارای دنیا رو میبینیکار علی نیست خونه نشینیحالم بده حال تو بدترنگو که فردا بدتر از اینیبه خاطر علی بمونخسته شدی ولی بمون***دست رو دلم نزار که خیلی قصه خوردمانقدر نگو دارم میرم که کم اوردمشاید یه وقت من از تو زودتر جون سپردماگه میخوای بری برو تسلیمِ حیدرفقط بیا به مجلس ترحیم حیدرمیبینی که حالش چقدر وخیمِ حیدربازم سرت به گریه بند شدصدای کی بود سرت بلند شدامروز تو کوچه گریه کردمدیدم به دورم بگو بخند شدبه خاطر علی بمون خسته شدی ولی بمون**********باشه قبول جواب قلب منو دادیدیشب به زینب بقچه ی کفن رو دادیامروز خودت صبحونه حسن رو دادیحسینمو دیدم که شستی سر و روشوچی شده بود خیلی میبوسیدی گلوشوبا دستای شکسته شونه زدی موشوموهاش و میکردی مرتب اینا رو یادش میمونه زینبگفتی حسینم تشنه میشه بالا سرش آب بزار مرتب به خاطر علی بمون خسته شدی ولی بمون

آسمان هم در مدار فاطمه استعرش حق هم بی قرار فاطمه استکهکشان ملک خدادادی اوستدر زمین هر شهر آبادی اوستمهر او در سینه آمد از ازلاز ازل شد مهر پاکش بی بدلسرنوشت ما به دست حیدر استحیدری که عاشقش پیغمبر استحیدری که فاطمه بی تاب اوستخواب شیرین شبش هم خواب اوست

ای مرغ عشق خانه ی حیدر کمی بپرباور نمی کنم که پرت را شکسته انداز طرز راه رفتن و قد هلالیتاحساس میکنم کمرت را شکسته اندوای بی حبیبم، من غریبم، من غریبمای شریک زندگانی علی حاصل عمر و جوانی علیخانه ام نه سال آباد تو بودزندگی من همه یاد تو بودهر چه خواهی رو بگیر اما مرودست بر پهلو بگیر اما مرووای بی حبیبم، من غریبم، من غریبم

یک زینب و یک کاروانشده همسفر با ساربانبه سوی شام و کوفه ام، چه ظالمانه می برندنمی روم ولی مرا به تازیانه می برندسر تو را به نیزه ها نشانده دشمن علینمی رود مرا به این بهانه می برندنوای الهی ور افتاد نشان جداییبه دنبال محمل سبکتر قدم زنمبادا غباری به محمل نشیندامیری حسین و نعم الامیریکجایی که زینب رفته اسیریامیری حسین و نعم الامیریاکبر و قاسم و عباس کجایند کجاعشق چون این همه را بردی و غارت کردینیزه را سرور من به سر راحت کردیشام را غلغله صبح قیامت کردیمن فقط دل به تو دادم خیالت راحتمنم و این دل دیوانه خاطر خواهت

عشق چون گوهر نایابش کردعاقبت داغ حسین آبش کردمسلمانان حسین مادر نداردغریب است و کسی بر سر ندارداگر کشتند چر آبت ندادندتو را زان دُر نایابت ندادند