شب شهادت حضرت فاطمه (س) فاطمیه دوم 96 - محمود کریمی

روضه - هر کس نشناخت مرتضی رابی رگ شد و باخت مرتضی رادر غیبت عشق سامری شددر حرف و حدیث حیدری شدشأنی که خودِ ولیُکُم شددر گرد و غبار فتنه گم شدجز نام نماند از علی ناماخلاق علیست جان اسلامیک عده فقط علی علی شانشد روغن نان زندگی شانیک عده ولای مرتضی راخردند قسم برای دنیایک عده مرید جمع کردندبا وعد و وعید جمع کردندبا وعده در بهشت رفتنبا مدحت بو تراب و خفتنهر چند که ذکر اوست دعوتدعوت به امامت و نبوتهر چند عبادت است نامشخوش نَقل نمودن کلامشاما خودِ مرتضی کجا واین نوع نگاه ها کجا ومولای ازل ولایتش کوره یافته از هدایتش کوانصاف دهم هنوز هستندانان که قطار عشق بستندچون مامن هشت و چار زهراستسر سلسله قطار زهراستهستند هنوز راه جویانبا ذکر علی گناه شویانذکری که عمل به بار ارداز جرم و گناه باز داردچون فاطمه جوشن علی شدیکسان نبود محب و رهرورهرو دل همچو یاس داردتنها ز خدا هراس داردجانباز و شهید مرتضی رارهبر نبود بغیر زهراذکری که فقط علی علی شدکم کم تهی از علی ولی شدآنان که ز فرط نا سپاسیگویند که روضه شد سیاسیهر چند ز دوستان مانندنطق فدکیه را بخواننداین خطبه اساس اتحاد استمعنای وَ ساسَهَ العِباد استزهرا که به عشق جان فدا کردتاریخ بخوان ببین چه ها کرداثبات نمود با قداستیک شاخه دین بود سیاستاثبات به بینات محکمگر اهل مدینه نه که عالمبر فاطمه درب را ببندندبازم به علی نیازمندنداثبات نمود مرتضی کیستوقتی که خود اولین فداییستور نه طوبی کجا و آتشناموس خدا کجا و آتشبازوش شکست تا بگویدهر کس ز امام دست شویددر روز جزا بدا به حالشنار و جَزَعُ فَزَع حلالشآیینه مومن است مومنمرآت نبی شکست مومن

زمینه - یا زهرا واغربتا زهرا من علی ام با اینکه حق با منهسکوت سنگینمگرفته دستامو به خاطر دینمبه خدایی که جون من تو دستاشهاگه اذن خدا به شمشیرم باشهنمیشینم تا این زمین از خون ظلم دریا شهمثل باغ آماج تگرگمبعد فاطمه بی بار و برگممثل طفل مشتاق به مادر مشتاق مرگممن علی ام با اینکه حق با منهفاطممو کشتنبین در و دیوار محسنمو کشتنیادتونه سفارش پیغمبر وادب و احترام با این دختر وولی با هیزمای فتنهسوزوندین این در ومن که معنی فتح المبینمبعد فاطمه تنها ترینممن امام آسمان و زمینمولی خونه نشینممن علی ام با اینکه حق با منهدیدم شما ها رووقتی نبی فرمود من کنت مولا روهمه با هم برای بیعت با حیدررو لباتون سرود بَخٍ یا حیدرکاری کردین که مصطفی زد فریادوا حیدربی وفاییتون تا بر ملا شدپایه ریزی کرب و بلا شدبین کوچه ها رأس حسینماز تن جدا شد