شهادت حضرت فاطمه (س) شب اول فاطمیه دوم 94 ، محمود کریمی

مدح - من عبد و برادر حسینم فرمانده لشکر حسینم رزمندة سنگر حسینم لب تشنة ساغر حسینم در یـاری دوسـت بـود و هستـم مشک و علم است و چشم و دستم گـه سـاقی و گـاه پاسدارم گـه میـرم و گـاه عبد یارم گه بر در دوست خاکسارم میراث علی است ذوالفقارم شیر استم و عابـد شبم من شمشیر حسین و زینبم من دو فـاطمه‌اند مـادر مـن دو حجت حق برادر من دو شیر زنند خواهـر من دو دست جدا زپیکر من همراه دو چشم اشکبارم هر چار شدند وقف یارم مـن قـرص مه دو آفتابم مــن آینـــة ابـــوترابم کـرده است حسین، انتخابم کز خون جبین کند خضابم با آنکـه فتاده هـر دو دستم من دست امام خویش هستم لطف و کرم است عادت من بـی‌دستی مـن عبـادت مـن خـون شیفتـة شهـادت مـن هـر روز بـوَد ولادت مـن مـا راست حیات جاودانی سـرچشمة آب زنـدگانی سوگند به کام خشک اصغر سـوگند بـه خون فرق اکبر سـوگند بـه عتـرت پیمـبر سوگند به دست و تیغ حیدر مشتــاق عمــود آهنینــم ای خصم بیا، بزن، من اینم ای بحر چه قدر بی‌حیــایی! ای آب چقــدر بی‌وفــایی! ای موج بس است خودنمایی! رو از چه به سوی من گشایی؟ مـن آتشی از تب حسینم من تشنة لب، لب حسینم خـون جگـر و سبوی عباس سوز عطش و گلـوی عباس ســوگند بــه آبروی عباس ای آب میا بـه سوی عباس بگـذار ز تشنگی بجـوشم والله قسم تــو را ننـوشم با آنکه چو بحر در خروشم بــر آب کــی آبرو فروشم این مشک که هست بار دوشم با اشک نهـاده سـر به گوشم گوید که سکینه گشته بی‌تاب مگذار بـه خاک ریزد این آب افسوس که خورد تیر بر مشک یک قطره دگر نمانْد در مشک فریـاد کشید از جگـر مشک شرمنده شد از پیامبر مشـک هر جرعة آن که ریخت بر خاک می‌گشت دلم چو موج، صد چاک «میثم» همـه جـا زبان ما باش فریــادِ بــه دلْ‌نهـان ما باش از دیــده گهـر‌فشان ما باش سـوز دل دوستـان مـا باش نظمت به جگر شراره ماست حرف دل پاره پاره مـاست

روضه - رسیده کار به آخر خدا به خیر کند حسین مانده و لشگر خدا به خیر کند بلند شو که پناهی برای خواهرمان نمانده است برادر خدا به خیر کند رباب دلهره دارد که دیر برگردی چه می شود علی اصغر خدا به خیر کند تو بودی و سر پا بودم این شده حالا قدم خمیده برادر خدا به خیر کند کسی اگر تو نباشی نمی کند رحمی به این همه زن و دختر خدا به خیر کند ...

زمینه - ای جان جان عالمی فدای روح پاکتای جان جان فدای دست های روی خاکتای جان می شوم هلاک جسم چاک چاکتی علمدار به چشم نیمه باز خود ببینای علمدار که پیش من فتاده دست هات بر زمینای علمدار تویی یل امیر مومنینتمام ابروی ام البنین ای علمدارای علمدار تو رفتی و ز داغ رفتن تو پشت من شکستای علمدار ببین برادر تو خسته روی خاک ها نشستای علمدار کنار علقمه صدای ناله های فاطمستای علمدار در انتظار توست دخترمای علمدار برای تو قیامتی به پاست در حرمای علمدار تو را به خیمه ها نمیبرمدگر گذشته اب از سرم ای علمدارای علمدار به دامنش گذاشته سر تو را مادرمای علمدار به مادرم بگو که بی سپاه و بی برادرمای علمدار بگو که بی تو چقدر بی پناه و مظطرمای جان فرق تو شبیه فرق مرتضی دو تا شدای جان در کنار پیکر تو خون به پا شدای جان سرو قامت تو سهم نیزه ها شدای علمدار معلم تمام عاشقان شدیای علمدار تو در مقام طاعت و کمال قهرمان شدیای علمدار تو قبله حسینیان شدیبه کشتی حسین بادبان شدی ای علمدارای علمدار ابوالفضایلی و اسم تو به درد ها دواستای علمدار تو بابا حاجتی و سائل تو حاجت رواستای علمدار صراط مستقیمی و راه توست راه راستای جان اب جاری حیات تشنه هاییای جان جان غیرت و اطاعت و وفاییای جان تا ابد وزیر شاه کربلایی

واحد - ای عزیز فاطمه بیدار شوخوابید تو علقمه بیدار شومن دارم میرم سفر بیدار شوهمسفر نا محرمه بیدار شوما رو دستگیر کردن عباسبچه ها رو پیر کردن عباسببین از رو نیزه عزیزمزینب و اسیر کردن عباسای یل ام البنین بیدار شوحال و روزم و ببین بیدار شوپاشو دستم و بگیر بیدار شوتا نیفتم رو زمین بیدار شومادرا صد بار مردن عباسدخترا سیلی خوردن عباسبعد تو به سمت خیام وچادر ما دست بردن عباسای همه پناه من بیدار شودشمنامون اومدن بیدار شوترسو ها جری شدن بیدار شوبی بهونه میزنن بیدار شوغصه ها تکرار میشه عباساین سفر دشوار میشه عباستو که رفتی یا غیرت اللهصحبت بازار میشه عباسسپاه دشمن از قلب من خبر داردتو روی خاکی و حالا جگر داردبلند شو عباس این سپاه غارت بهتمام دار و ندار حرم نظر داردکنار دست تو من روی خاک افتادمحرم چطور از این دست ، دست بر داردرسیده حرمله تا خیمه ها و میدانیبرای بعد تو چه نقشه ای به سر داردبلند شو که ببینند روی پایم منهنوز زینب کبرای ما سپر داردبلند شو که نگردد رقیه آوارهبرای دخترم این خارها ضرر دارد