شهادت حضرت فاطمه (س) حسن خلج،شب سوم فاطمیه اول سال 1399

این چند روز کار دلم بی قراری است از دیده اشک حسرت و اندوه جاری است ای دل بیا با من جا مانده ناله کن چون کار پاکباختگان واگزاری است بسیار زخم خورده ام و زنده ام ولی زخم فراق می کشد این زخم کاری است درمان درد سینه عشاق خسته دل با یار هم سخن شدن و هم جواری است

شب آمد و به سرت آمدم برآر سری نبود شرط وفا خود روی مرا نبری به روز لحظه شماری کنم که شب برسد کنون که شب شده ای کاش نبودش سحری فاطمه ز کوچه ای که در آن با رخت جسارت شد تمام عمر از آنجا نمی کنم گذری چه بگویم نگفته ام پیداست غم این دل مگر یکی و دوتاست بهمم ریخته است گیسویی بهمم ریخته است مدتهاست یا برگرد یا آن دل را برگردان یا بنشین یا این آتش را بنشان آه ای جان آخر تا کی سرگردان محبوبم محجوبم