شب چهارم فاطمیه اول، محمدرضا طاهری و حسین طاهری

باز عطر یار آمد و دنیا به کام شد یعنی دوباره موقع عرض سلام شد این لطف هیئت است که حتی کسی چو من با تو میان روضه فقط هم کلام شد شکر خدا که سایه الطاف مادرت با دست تو به روی سرم مستدام شد باز آمدم که گریه کنم شاید اشک من بر زخم های مادریت التیام شد روضه بخوان ز غربت مولا که بعد از این خورشید عمر فاطمه اش روی بام شد تازه مصیبت دل حیدر شروع شد هر چند درد پهلوی مادر تمام شد ای منتقم به پهلوی زخمی مادرت دیگر بیا بیا که زمان قیام شد شاعر: محمد بیابانی

دیگر بعید است این نفس بالا بیاید باید برای یاری اش اسما بیاید شب بود و باران بود و آب از چاه برداشت تا که برای شستن دریا بیاید این مرد خیبر مرد خندق بود اما باید برای غسل او زهرا بیاید دستش به پهلو خورد زخم میخ را گفت دیدی نشد تا محسنم دنیا بیاید چشمش سیاهی رفت از بازوی خُردش باید بماند تا که حالش جا بیاید از بس حسن بر آستین دندان فشرده باید به داد حال او بابا بیاید وقتی حسین افتاد بر این سینه باید دست شکسته از کفن بالا بیاید ای کاش میشد دق کند زینب کنارش طاقت ندارد تا که عاشورا بیاید طاقت ندارد تا ببیند بین گودال بر روی آن سینه کسی با پا بیاید

یکی یکی دارم من روضه ها رو میبینم اشکای من روونه روی تن تو زهرا این شاخه های سرخ یا رد تازیونه ای وای ای وای دل منو سوزونده این لاله های سرخی که تنتو پوشونده ای وای ای وای غصه توی دلم کاشت دست کشیدم به بازو ای وای چقدر ورم داشت زهرا زهرا ای یاور جوونم جوون قد کمونم **** ای سینه سرخ حیدر مصیبتت به روی سینه من نشسته امشب دارم میفهمم که چرا فاطمه جان گوشواره هات شکسته خیلی سخته منه علی بشینم جای یه دست سنگین رو صورتت ببینم خیلی سخته ای یاور صبورم خودت بگو چجوری جای میخو بشورم زهرا زهرا ای یاور جوونم جوون قد کمونم **** زینب داره میبینه میون خونه غسل مادرشو با ناله یه شبی هم میبینه توی خرابه غسل یه دخترت سه ساله دختری که همه موهاش سفید شد دوست داره که بخونیم مثه باباش شهید شد دختری که زد اینقدر رو لبهاش تا لحظه شهادت بشه شبیه باباش بابا حسین بابا بابا جون

رفتیو آتیش کشیدی به جونم بی تو بعیده که زنده بمونم دنبال تابوت به سینه میکوبم نوحه برای تو آروم میخونم آه چه راحت گرفتی شفاتو آه الهی بمیرم برا تو آه وا اماه **** آستین به دندون دارم اشک می بارم حالا برای بابام خونه دارم دل داری میدم حسن رو آروم شه شبها کنار حسین آب میذارم آه توی کربلا چشم به راهم آه بیا وقتی که بی پناهم آه حسین جان **** شبهای جمعه شب آه و درده زهرای اطهر تو مقتل میگرده رو دست میگیره حسینش رو میگه خنجر عزیزم با رگهات چه کرده آه غبار از موهات پاک نکردن آه را پس تو رو خاک نکردن آه حسینم