شهادت حضرت فاطمه (س) شب پنجم فاطمیه اول 95 ، حسین سازور

مدح - صحنه خالی اگر از حمزه و عمار شود یاس پژمرده میان در و دیوار شود تیغ مقداد اگر کند شود در کوچه فاطمه نوحه گر جعفر طیار شود باید این بار شود بیعت سلمان تجدید تا که با لطف علی حافظ اسرار شود تا نفس هست ز اوصاف علی باید گفت بر سر دار خوشان میثم تمار شود یار ای غیرتیان سینه سپر می خواهد ورنه زخم سپر یار به مسمار شود فکر شورای ثقیفه نگرانش کرده فاطمه پس هدف سیلی کفار شود تا نبی هست ز اسلام دفاع آسان است بعد پیغمبرمان فاطمه بیمار شود آری علت غربت و مظلومیت مولا چیست ابن عباس چرا همدم اغیار شود آری یاری ولایت به زبان آسان است کیست در معرکه ها اسوه ی ایثار شود مردم خانه ی فاطمه شد معبر سیصد نامرد حال زهرا سپر حیدر کرار شود ...

غزل و روضه - آنکه از جمع‌ امامان دو برادر دارد دلبری از هم? ما دو برابر دارد طرفی ‌ام‌بنین و طرفی فاطمه است کیست در بین عشیره که دو مادر دارد؟ لشکری زهره ندارد که نگاهش بکند خاصه وقتی که کنارش علی اکبر دارد چقدر بر روی پیشانی او می‌آید دستمالی که به سر حضرت حیدر دارد ایستاده به سر کعبه بخواند خطبه تا بدانند که این طایفه منبر دارد علمش را بزند کرببلا چیزی نیست کعبه تا کوه احد نیز ترک بردارد وقت صفین بزن چند قدم در میدان چشم بر تیغ شما مالک‌اشتر دارد هر‌ امامی که تو را دید دو دستت بوسید بوسه بر بازوی تو لذّت دیگر دارد حق بده اینهمه اسفند برایت می‌سوخت قد و بالای تو در سایه دو دختر دارد مدح تو بود دلم از تب و تابش افتاد وای بر معجر زینب که رکابش افتاد علقمه موج شد، عکس قمرش ریخت به هم دستش افتاد، زمین بال و پرش ریخت به هم تا که از گیسوی او لخت? خون ریخت به مشک گیسوی دخترک منتظرش ریخت به هم تیر را با سر زانوش کشید از چشمش حیف از آن چشم که مژگان ترش ریخت به هم خواهرش خورد زمین، مادر اصغر غش کرد او که افتاد زمین، دور و برش ریخت به هم قبل از آنیکه برادر برسد بالینش پدرش از نجف آمد، پدرش ریخت به هم به سرش بود بیاید به سرش ‌ام بنین عوضش فاطمه تا دید سرش، ریخت به هم کتف‌ها را که تکان داد حسین افتاد و دست بگذاشت به روی کمرش ریخت به هم خواست تا خیمه رساند، بغلش کرد ولی مادرش گفت به خیمه نبرش، ریخت به هم نه فقط ضرب عمود آمد و ابرو وا شد خورد بر فرق سرش، پشت سرش ریخت به هم به سر نیزه ز پهلو سرش آویزان بود آه با سنگ زدند و گذرش ریخت به هم

نوحه - مهتاب اهل حرم امید خواهرم تویی ای پسر شیر خدا امیر لشکرم تویی تویی ستون خیمه های من مرو بهم نزن سپاه من تو کاشف الکرب منی اخا قامت تو پشت و پناه من شیر نر ام البنین یابن امیر المومنین در خیمه گریه کنان زنان همه دور رباب دعا کنند بیا ولی همره خود مشک پر اب خدا نگهدار تو یا اخا تویی امان اهل خیمه ها تو بی خداحافظی رفتی و به راه تو نگاه بچه ها بی کس و یاورم ببین یابن امیر المومنین تا گفتی ادرک اخا وضع حرم ریخت بهم امده ام زیارت قامت تو به قد خم شکسته سینه دست و پا مزن دوباره زنده شد غم حسن دل نگران اهل خیمه ام وا شده روی دشمنان به من زانوی من خورده زمین یابن امیر المومنین

واحد - همه مهمان شده اند مورها هم سر این سفره سلیمان شده اند تازه از بس آقاست ارمنی ها دو سه روزی است مسلمان شده اند فاطمه خوشحال است که مریدان ابالفضل فراوان شده اند شب تاسوعایی همه در روضه او دست به دامان شده اند هم? اهل حرم مثل گیسوی ابالفضل پریشان شده اند جعفر جنی گفت در سپاهش همگی گوش به فرمان شده اند نام عباس آمد که سپاه عمر سعد هراسان آمد پاسبان حرم است هر چه ز حضرت عباس بگویی کم است در مرام زینب هر که در پای علمش گریه کند محترم است مرزها می شکند پس تفاوت نکند هر که عرب یا عجم است کیست عباس علی آنکه تا روز قیامت سر دوشش علم است دستگیر همه است گرچه در علقمه افتاده است و دستش قلم است باد سر درگم شد جاد? گیسوی عباس پر از پیچ و خم است به مصیبت افتاد پیش زیبایی او ماه ز قیمت افتاد تا ابالفضل آمد لشکر کوفه تکان خورد و به زحمت افتاد هر که آمد به جلو از رجز خواندن سقا به فلاکت افتاد تیغ او جای خودش با نگاهش دو سه لشکر به هلاکت افتاد گر چه دشمن می تاخت جنگ را رزم ابالفضل عقب می انداخت از حرم شیر گذشت پس به کارش گره افتاد به تکبیر گذشت آه تیر باران شد او جوان آمده بود علقمه و پیر گذشت ارباً اربا شده است چقدر از تن او نیزه و شمشیر گذشت با سه تا شعب? خود از جلو آمد و از پشت سرش تیر گذشت دور او حلقه زدند آه جان کندن سقا چقدر دیر گذشت