شهادت حضرت فاطمه (س) شب دوم فاطمیه اول 95 ، حسین سازور

روضه - بچه ها را دور هم عشق به مادر جمع کرد تک تک ما را خود زهرای اطهر جمع کرد فاطمه به شیعیان درس ولایت داده است شیعه را عشق به حیدر پای منبر جمع کرد افتخارات زیادی با دعای فاطمه شیر حق در نهروان و بدر و خیبر جمع کرد هیچ جا شأن و مقامی این چنین پیدا نشد آبرو و اعتباری را که قنبر جمع کرد هرکه عمرش را به پای اهل این خانه گذاشت در مسیر زندگی اش در و گوهر جمع کرد بی گمان از برکت این سفره غافل بوده است هرکه رزق خویش را از راه دیگر جمع کرد هرکسی که درهمی را خرج ال الله کرد شک ندارم بعد از ان چندین برابر جمع کرد رزق و روزی همه را بین روضه ریخته خوش به حال هرکسی امد و بهتر جمع کرد فاطمه یعنی به تنهایی سپاه مرتضی پس دلیلی داشت شیطان نیز لشگر جمع کرد نه غرور طلحه و نه خشم شمشیر زبیر فتنه را “امر “علی , “چشم” ابوذر جمع کرد باغبان باغ هم صد بار مرد و زنده شد یاس خوشبوی خودش را تا که پرپر جمع کرد از پرستویی که بین کوچه بر دیوار خورد آخرش یک مشت پر بچه کبوتر جمع کرد با نفس هایش تمام خانه عطراگین که شد لاله هارا فضه از دامان بستر جمع کرد تا نگه دارد برای مرهم بازوی خود اشک چشم همسری را دست همسر جمع کرد درد دل میکرد هرشب که حلالم کن علی سفره ی دل را دگر در روز اخر جمع کرد دست سنگینی که روی گونه ی خورشید خورد در غروب کربلا خلخال و معجر جمع کرد شاعر : علیرضا خاکساری

زمینه - می رسد روزی که گردد کل عالم فاطمی هست در دلهای ما اکسیر اعظم فاطمی زنده می گردد به یک یا فاطمه هر مرده دل بوده اصلا حضرت عیسی بن مریم فاطمی نور قلب شیعه زهرا به موسی بار داد انبیا دانند باشد اسم اعظم فاطمی حضرت حجت شعارش یا لثارات الحسین آری اما در کف او هست پرچم فاطمی اربعین دیدیم خیل عاشقان کربلا حال خواهی دید گردد خلق عالم فاطمی هست صحن حضرت زهرای اطهر وعده گاه در نجف باید شود هر نوحه و دم فاطمی داغ ها دیدند مادرهای مظلوم شهید آری آری هست اینجا قامت خم فاطمی هر زنی گردید زهرایی به حب فاطمه گفت می ماند به عشق او حجابم فاطمی نام زهراست رمز نصرت رزمندگان جبهه ها باید شود تا غزه از دم فاطمی ...

نوحه - ای جانم به خطبة حیدریِ مادر تو در کوچه چادر او سایة رویِ سر تو لعنت ِ حق به غاصبِ فدک چگونه زد به مادرت کتک به ضربه ای غرور تو شکست نشد به مادرت کنی کمک کنم به گریه زمزمه یا حسن بن فاطمه غوغایی به پا شده مقابل چشم ترت نامردی چه بی هوا سیلی زده به مادرت شبیه گل زساقه تا شدی تو از زمین به گریه پا شدی برای مادرت به چشم تر میان کوچه ها عصا شدی عرش خدا را قائمه – یاحسن بن فاطمه از داغی-که دیده ای-محاسنت-گشته سپید ز بعدِ آن کوچه دگر خندة تو کسی ندید دلِ تو از زمانه خسته شد مسیرتان به کوچه بسته شد صدای ضرب سیلی آمدو بلور شیشه ای شکسته شد در اضطراب و واهمه یاحسن بن فاطمه

واحد - اشکم چکید و گوشه ی چشمت مرا گرفت نزدیک صبح بود که یا ربنا گرفت چیزی نمانده بود که بی آبرو شوم این بار هم حنای تو پیش خدا گرفت نور کلام های خودت که به جای خود باید دهان فضه یتان را طلا گرفت بیمارم از حرارت تب شعله می کشید خواندن دعای نور شما را شفا گرفت از چادرت نخی به منِ بی نوا بده پیراهن زفافِ تو را که گدا گرفت یک دست بر قباله و یک بر هوا ملعون چه بی هوا زد و چه بی هوا گرفت از گوشواره های تو معلوم می شود یک ضربه زد ولی سر تو به دو جا گرفت خنجر شکاف در ، سر یک میخ شعله ور پهلوت عاقبت به لب چند جا گرفت شاعر : حسن لطفی