ولادت حضرت زینب (س)، محمدرضا طاهری و حسین طاهری

زینت مولا زینب، نایب زهرا زینب می زنم امشب زانو محضر خاکت بانو زندگیمو زیبا کن، کربلامو امضا کن بانی زندگیمی، تو مثل حسن کریمی میگم عقیلة العرب یا زینب روزی فاطمیه مون با زینب *** مثل "مهدی نوروزی" خون میدیم تا پیروزی خونه ی مخصوص ماست، این حرم ناموس ماست با اباالفضل همراهیم، لشگر ثاراللهیم هر هیئته یه گردان، ذکرمونه "یا حسین جان" برای ما ایرونیا شد آخر آزادی حلب مثل خرمشهر میگم عقیلة العرب یا زینب روزی فاطمیه مون با زینب *** عاشقای ایرانی، عاشقای لبنانی عاشقای افغانی، با یه عزم طوفانی با چه حالی جنگیدن، دست خالی جنگیدن تا حرم برپا باشه، پرچمش بالا باشه جانم به این ارادت، نوش جونشون شهادت شهدای آتش نشان پر شورن با مدافعان حرم محشورن میگم عقیلة العرب یا زینب روزی فاطمیه مون با زینب

امشب چه قیامت شده مِیخونه تا صبح میذارم لب روی پیمونه امشب می نویسن توی تقدیرم دیوونه ی دیوونه ی دیوونه از این شوق می بالم، سرمستم، خوشحالم خوشحالم چون که پیمبر خوشحاله زهرا چون باز شده مادر خوشحاله چون دختردار شده حیدر خوشحاله اربابم از همه بیشتر خوشحاله مولاتی سیدتی زینب زینب *** دردانه ی دریای حیا زینب پروانه ی شاه شهدا زینب تندیس طلایی وفا زینب ای فاطمه ی کرب و بلا زینب چون یک عمر مجنونم از زینب ممنونم ممنونم فکر گداهاش افتاده ممنونم پشت غلاماش وایساده ممنونم جای دیگه نفرستاده ممنونم پیش حسین راهم داده مولاتی سیدتی زینب زینب *** سرلوحه ی مجد و شرفی زینب آیینه ی شاه نجفی زینب ما خون میدیم و منطقه پاک میشه از داعشی و از سلفی، زینب این کعبه حساسه، پاسدارش عباسه ای سایه ت روی سرم زینب زینب ای اسمت روی عَلم زینب زینب جان ارباب کَرَم زینب زینب قربونیم کن تو حرم زینب زینب مولاتی سیدتی زینب زینب

آب زنید راه را، آب حیات آمده کوثر کوثر نبی، علی صفات آمده علیمه و فهیمه ی فاطمیات آمده قمر به سجده رفته چون بدر جمیله می رسد دیده ی جهل کور شد زآنکه عقیله می رسد جاه و جلال مصطفی، مُلکَت و مال فاطمه چشمه ی نوش مرتضی، آب زلال فاطمه بزرگ خواهر حسن، شهپر بال فاطمه زنی به جز تو عشق را مرد سفر نمی شود بی همگان به سر شود، بی تو به سر نمی شود *** دامن پاک وحی جز وحی گهر نیاورد نیّره ی نبی به جز شمس و قمر نیاورد مادر دهر می سزد دگر پسر نیاورد چه دختری که با دو صد شیر پسر برابر است نبین که زینب است او، که خود علی دیگر است *** چه زینبی که عرش را سریر خویش می کند چه زینبی که صبر را اسیر خویش می کند چه زینبی حسین را امیر خویش می کند حسین زنده در دلِ جوش و خروشِ زینب است عَلم زمین نمی خورد، عَلم به دوش زینب است *** حب علی است در دلش خلیل اگر خلیل شد مریم اگر عفیفه شد، به فاطمه دخیل شد بزرگ شد هر که در این بیت شرف ذلیل شد در این سرا هزارها فضه جلیله می شود ولی میان این حرم یکی "عقیله" می شود *** عقل به زانو آمد از درایتی که داشته لال شده زبان از آن فصاحتی که داشته خجل شده عبادت از عبادتی که داشته عجب به بردباری و صبرِ دلِ شکسته اش نمازها فدای آن نافله ی نشسته اش *** تو زینبی، کریمه ای و من شدم گدای تو شیعه فدای پرچم گنبد باصفای تو مدافع حرم که شد دور حرم فدای تو ذکر "یل ام بنین" به زیر لب گرفت و رفت تاج شهادت از دمشق و از حلب گرفت و رفت *** آه که در مدینه یک مدافع حرم نبود دری که باب وحی شد چه شد که محترم نبود فشار در، ضرب غلاف، سزای مادرم نبود آتش و دود از در خانه زبانه زد ولی به غیر صبر این میان نداشت چاره ای علی

سرتو بیار فدا کن، حالتو روبراه کن زودی چشماتو ببند، دلتو کربلا کن این خونه خونه ی عشقه، عالم بهش بدهکاره زینب رسیده تو دنیا، امشب بازم شب یاره به پر قنداقه ت اسیرم، یه روزی واسه ت می میرم واسه شهادت پیش چشمات یه روزی امضامو می گیرم یا زینب یا زینب *** منم و یه دست خالی، منم و شکسته بالی منم اونی که پریده همیشه تو این حوالی تا وقتی لطف تو باشه خوشبختی پیشمه هر شب تا زنده ام نفس دارم، هستم مرید تو زینب فدای لبخند تو بی بی همه کَسِ من، خونواده م به یه نگاه تو اسیرم آخه یه عمری خونه زاده م یا زینب یا زینب *** پای حرمت دخیلم، سرمو برات آوردم تو هوامو داری آخه نمک حسین رو خوردم دست خودم که نیست بی بی، رو زینبیه حساسم سربند "یا حسن" دارم، من از سپاه عباسم اگه نگاهت باشه خانوم مثل رفیقام پر می گیرم واسه شهادت پیش چشمات زیر پای ارباب می میرم یا زینب یا زینب

از غلام خانه اش مولا اگر یادی کند از محالات است بنده میل آزادی کند از خرابات است چیزی به رعیت می دهند حیف از آنچه مستمندی قصد آبادی کند رونق سائل یقینا در سماجت کردن است سائل درمانده حق دارد که فریادی کند دست خالی را کریمان بیشتر پر می کنند شکر حق سائل از این لطف خدادادی کند به خودش رنگ خزان هرگز نبیند هر کسی در بهار زندگانی رو به این وادی کند شیعه باید با غم آل عبا غمگین شود با سرور و شادی این خاندان شادی کند شیعه ی زهرا و حیدر بهترین امتند زینبیون باز هم جشن ولادت دعوتند وعده ی کوثر خدا از عرش اعلی داده است زینب کبری که نه، زهرا به زهرا داده است فاطمه سر تا به پا و فاطمه پا تا به سر راضی مرضیه، هانیه به حورا داده است مادری را دختری پرهیزکار و مومنه مادری را دختری در اوج تقوا داده است همنفس، همراه، همدل، همنشین و همزبان به علی مرتضی ام ابیها داده است مادر عیسی کجایی به علی و فاطمه حضرت حق مریمی با دو مسیحا داده است آسمان از برکتش بار دگر جانی گرفت با غبار مقدمش رونق به دنیا داده است زِین اَب خواندش خدا بین تمام دختران نام زینب زینتی بر نام بابا داده است گاه می گوید حسین و گاه می گوید حسن یعنی از بدو تولد دل به آنها داده است زانوی هر کَس در این دنیا رکاب او نشد پس قدمگاهش عجب شانی به سقا داده است در دم و در بازدم هایش برکت جاری است بانویی که روزی یک عمر ما را داده است غصه ی عیدی ندارم در دل خود تا ابد شک ندارم که برات کربلا را داده است سال ها در سایه ی الطاف او آسوده ام ریزه خوار عمه ی سادات "زینب" بوده ام

مدح او را با غزل، با مثنوی باید سرود نذر او صد مثنوی معنوی باید سرود بهترین ها را همیشه بهترین ها لایقند بهتر از سعدی و شمس و مولوی باید سرود شاه بیت آفرینش دختر شیر خداست در رسایش مصرعی اما قوی باید سرود از نیاز دنیوی که بی نیازم کرده است پس به شوق هدیه های اخروی باید سرود کربلا خواهی اگر از زینب کبری بگیر این غزل را پشت مرز خسروی باید سرود در تمام عمر تصمیم ولایت بوده است دفتری از این شکوه پیروی باید سرود چادران مادر ما انقلابی، زینبی ست سال ها از فتنه های پهلوی باید سرود از غروب سرخ عاشورا که روزی بگذریم از طلوع سبز صبح مهدوی باید سرود *** آن که با عشق حسینی گشته همدم زینب است آن که با سر شهادت بوده محرم زینب است مدعی هرگز مزن بیهوده لاف عاشقی این حسین تنها یک عاشق دارد آن هم زینب است لطف بسیارش گدای آستانم می کند دست اعجازش سلیمان زمانم می کند با تولی، با تبری، این دو بال عاشقی شور عشقش رهسپار آسمانم می کند عشق بیماری ست، یک بیماری فوق جنون که مرا رسوای نزد این و آنم می کند عشق گاهی یک چمدان دل شده سوی حرم عشق کم کم عاشقی بی خانمانم می کند عشق سربندی به پیشانی من می بندد و شب به شب در زینبیه دیده بانم می کند در دفاع از وطن یا در دفاع از حرم با نگاه رحمتش بی بی نشانم می کند تا نسوزد سرپناه خواهری در شعله ها عشق به خدمت مرا آتش نشانم می کند گاه در شام و عراق و گاه قلب پایتخت داغ هجران رفیقانم خزانم می کند بی گمان مویی که من با عشق او کردم سپید می رسد روزی که در محشر جوانم می کند عشق من را حنجری کرب و بلایی می دهد عشق روزی "صادق آهنگران"م می کند عشق من را می نشاند بر فراز منبر و شصت و نه شب نذر زینب روضه خوانم می کند کربلا با چشم خود دیده است زینب پیر شد غصه ی قد کمان آخر کمانم می کند هر دل آشفته ای که غرق در تاب و تب است بی قرار روضه بی مادری زینب است

نگاه کن که از آسمون پیک امید رسیده نگاه کن که محشر شده سر زده با سپیده دلبر دل ها، زینت بابا خواهر شاه و دختر زهرا چه وقاری، شکوه و جلالی چه بهاری، چه رود زلالی زینب ملیکة السماء *** ببین اشک شوق حسین مثل بارون می باره میگه زیر لب با حسن زینبم تا نداره بال فرشته زیر قدم هاش جون حسینش بسته به چشماش چه نگاهی که مست حسینه دو تا دستاش تو دست حسینه زینب ملیکة السماء *** مسیر حرم تا حرم بهترین راه عشقه آخه جاده ی کربلا از مسیر دمشقه حکم شهادت بسته به امضات داری فدایی عمه ی سادات حَرَمت در پناه اباالفضل همه ایران سپاه اباالفضل زینب ملیکة السماء

یه دم از تو دست بر نمی دارم، سرمو روی پای تو میذارم میذارم سر زیر قدم تو، می زنم هوهو تو حرم تو علی چه کنم یه شبه دلمو آقا باختم خونه ی دلمو زیر ایوون تو ساختم گرد و خاک توی میدون یا اسد الله حیدر نعره کشیدم دم ایوون یا اسد الله حیدر *** تو بساط عشق تو دیوونه م، وا شده با اسم تو زبونم تویی مولا و عبد تو منم، پای عشقت پیمونه می زنم علی دلمو به نگاه پر از کَرَمت بستم تا که می شنوم اسم تو رو به خدا مستم حق علی، اول و آخر یا اسد الله حیدر ذکر خلائق توی محشر یا اسدالله حیدر *** آقا اسم تو رو لب همه است رو لب تو هم اسم فاطمه است همه جاهای دنیا یه طرف یه طرف باشه ایوون نجف مثل کعبه شدم برا تو یه سینه چاکم آره زیر قدم های قنبر تو خاکم حک شده باز روی این دل یا اسدالله حیدر بازوبند ابوفاضل یا اسدالله حیدر *** عمری ست که در به در علی می گویم در حال نشاط و غم علی می گویم یک عمر علی گفتم و انشاءالله تا آخر عمر هم علی می گویم