ولادت حضرت رسول اکرم (ص) و امام جعفر صادق (ع)، مهدی رسولی

دو تا خورشید عالم تاب می آیند از بالا دو درّ نادر و نایاب می آیند از بالا دو تا آقا، دو تا ارباب می آیند از بالا دو تا کوثر، دو تا زمزم دو تا دارو، دو تا مرهم دو تا ایمان مستحکم یکی صادق، یکی هم حضرت خاتم ندایی آمد از لاهوتِ ربّ العزة در ناسوت به هم پیچیده شد طومار کفر جبت و الطّاغوت فلک خرم، ملک در شادی و جن و بشر مبهوت فروغی در شب آمد ایّها العالَم رئیس مکتب آمد ایّها العالَم الا ای شیعیان کف دارد این مژده رئیس مذهب آمد ایّها العالَم *** ببین آتشکده خاموش شد از شعله های شرک کسی آمد که لرزانده است نور او بنای شرک هراسان شد از این مولود مکه ناخدای شرک "محمد" هدیه ای از عالم بالا مقامش قاب قوسین است و او ادنی اگرچه خاتم پیغمبرانش خوانده اند اما بخوانیدش اَباالاُمّه، اخاالحیدر، اباالزهرا محمد می رسد، از خوبی اخلاق می خواند امین مکه از پابندی میثاق می خواند سروش وحی را در گوشه ی عشاق می خواند ز قرآن خواندنش قرآن شده واله دل یاسین و الرّحمن شده واله حرا واله، خدا واله، علی مرتضی واله ابوذر مست گشته، از دمش سلمان شده واله کنار گنبد خضرای او ما روسیاهانیم در این دارالحکومه تک به تک ما عبد سلطانیم پناهمان بده، همشهری شاه خراسانیم شفیع المذنبین، الغوث شه دنیا و دین، الغوث الا ای که وصی ات شد امیرالمومنین، الغوث علی دلدار، علی دلبر، علی مولا، علی رهبر علی قرآن، علی کوثر، علی میزان، علی محشر علی صفدر، علی حیدر، علی شد جان پیغمبر علی حُبّه جُنّه، قسیم النّار والجَنَّه وصیّ المصطفی حقّا، امام الانس والجِنّه

شب دلدادگی عاشق و شیدا شب مجنون شدن هر دل رسوا رو لبم نوای عاشقونه دارم شب میلاد دو تا عالی اعلا آسمون دلم چراغونه، چراغونه غصه و غم سر به گریبونه روشنه چشمای همه عالم اومده اونکه کس و کار من تنها و انیس دل مجنون و پریشونه چه کمالی و چه لطافتی چه جمالی و چه صلابتی چه خصالی و چه اصالتی جانم فدات، جانم فدات به اشارتی بَلَغ العُلی بکَماله کَشَف الدُّجی بِجَماله حَسُنت جمیع خِصاله صَلّوا علیه وآله *** اومده آیینه ی خدای سرمد همه اومدند برا عرض خوشامد چه شکوهی پسر آمنه داره آه آسمون فرش قدمهای "محمد" عاشقی که خیلی گرفتاره دست دخیلش رو به گهواره دیگه چه کم داره توی این دنیا هر کسی که عشق تو و حیدر و زهرا و حسین و حسنش توی دلش داره به لبم همیشه ثنای تو سر و جان من به فدای تو به فدای اهل کسای تو بی دل شدم به هوای تو بَلَغ العُلی بکَماله کَشَف الدُّجی بِجَماله حَسُنت جمیع خِصاله صَلّوا علیه وآله *** چه سروری توی عرش و رو زمینه دل من پر می کشه از توی سینه تا بگیرم عیدی از امام باقر جان ملائکه راهی شدن سمت مدینه فصل خزونم رو بهار اومد عاشق دلخسته نگار اومد غرق شعف میشه همه دل ها حضرت صادق ثمر باغ حسین بن علی، ماه منیر شب تار اومد شده ام اسیر مرام تو، چه کبوتری سر بام تو همه افتخار من این بود هستم غلام غلام تو بَلَغ العُلی بکَماله کَشَف الدُّجی بِجَماله حَسُنت جمیع خِصاله صَلّوا علیه وآله *** خوشی کجاست به جز عشق بازی ازلی نگه به صورت احمد فقط به عشق علی

سخن ز حبل الهی و بانگ "و اعتصموا" ست حقیقتی که هدایت همیشه زنده از اوست حقیقتی که همه انبیا از آن گفتند به امت خود از آن چشمه ی روان گفتند حقیقتی که از آن طاعتی فراتر نیست حقیقتی که اساس شریعت نبوی است برادریم همه در پناه پیغمبر کدام نعمت از این نعمت است بالاتر به اسب همدلی، آفاق صبح را طی کن به رسم حق، شتر اختلاف را پی کن نزاع و تفرقه، آغاز شرک و کافری است که اختلاف بشر آرزوی "سامری" است اگر که خواهی از آن ذات، رحمتی ازلی برای وحدت امّت بکوش مثل علی علی ستاره ی صبرش، شبی افول نداشت و حرف‌ های عجولانه را قبول نداشت علی پس از جمل آیا پی قیام گرفت مگر ز همسر پیغمبر انتقام گرفت علی اگرچه به سینه بسی جراحت داشت در ازدحام صفوف نماز شرکت داشت علی به حبل خدا اتصال را می‌ خواست به جان وصله ی کفشش وصال را می‌ خواست علی کجا سر بازار ظلم حجره گرفت مقدسات که را یک به یک به سخره گرفت علی که در سخنش لحن ناگوار نبود علی که اهل سخن‌ های نیش‌ دار نبود علی خلیفه شد امّا گذشت از فدکش گذشت از حق دیرینه‌ اش، خدا کمکش علی مرید چنین تندخو نمی‌ خواهد علی مدافع بی‌ چشم و رو نمی‌ خواهد علی نگفت به احیای خیر صدمه زنند به نام غیرت شیعی، به غیر صدمه زنند علی نگفت و به نام علی چه‌ ها گفتند به جان حضرت او یک به یک خطا گفتند ببین که نام علی بر لب چه سلسله‌ ای است ببین که بین علی‌ های ما چه فاصله‌ ای است بسا مرید علی‌ اند و کارشان شوم است علی هنوز در این روزگار مظلوم است جنایتی است به نام علی جفا کردن زبان به یاوه و حرف سخیف وا کردن جنایتی است جهان را به چوب خود راندن هر آنکه گفت ز وحدت، خلیفه‌ ای خواندن هر آنکه گفت ز وحدت منافقش خواندن برای هَدم برائت موافقش خواندن برادرم، نشوی بدسرشت، آلوده مکن زبان به سخن‌ های زشت، آلوده کجا کس از طمع خام، شیعه خواهد شد کجا به یاوه و دشنام شیعه خواهد شد

به هوش باش که طرد و تنش برائت نیست اسائه ی ادب و سرزنش برائت نیست به هوش باش به انکار این برادری اند جماعتی که بدهکار این برادری اند به هوش باش که مقهور دشمنان نشوی به بانگ تفرقه، مزدور دشمنان نشوی بدان که تفرقه‌ افکن اسیر دشمن ماست بدان که او چه نداند اجیر دشمن ماست برادر، این دل پر زخم را مداوا کن بیا به خاطر مولا کمی مدارا کن اگر میان من و تو هنوز مهر و وفاست به نص آیه ی "المومنون اخوه" به پاست برادر، آن نفس مهرپروری چه شده است به من بگو که حقوق برادری چه شده است چه شد که بانگ به صلح و صفا زدن عار است تو را به نام برادر صدا زدن عار است بگو به امت پیغمبر این سخن دائم روایت است که "المسلم اخ المسلم" من از شنیدن حرف خلاف بیزارم از این دودستگی و اختلاف بیزارم از آن بترس که خوبان پی ستم افتند برادران مسلمان به جان هم افتند به افتراق زمان، افترا به هم بزنند به نام حقّ علی، پشت پا به هم بزنند بترس، صید تو این بار در دل حرم است که عرض و مال و دم مؤمن است، محترم است چنان مگو که کلامت به خصم، خانه دهد به دست ظالم تکفیریان بهانه دهد سکوت کن، نه سکوتی که گوشه‌ گیر شوی به دست ظالم جبر زمان اسیر شوی نه هر که اهل سکوت است بی‌ گمان خفته است که در سکوت هزاران هزار ناگفته است برادرم، سحری با دلم موافق باش بیا و پیرو راه امام صادق باش که بر فضیلت او دست مدعا نرسد "به حسن خلق و وفا کس به یار ما نرسد" که پیروان شریعت، شهید اخلاقش هزار عالم سنّی، مرید اخلاقش چنان که یکدله فرمود آن رسول وفاق "بُعِثتُ" تا که "اُتَمِّم مَکارِمَ الاخلاق"