شهادت امام حسن عسکری (ع) 92 - میثم مطیعی

مدح - پرِ شکسته به بالا نمیرسد هرگز تلاش میکند امّا نمیرسد هرگز کبوتری که هوایی نشد در این وادی به آسمان تمنا نمیرسد هرگز اگر اجازه نیاید که تا ابد مجنون به سوی خانه لیلا نمیرسد هرگز چنان مقام به عشاق میدهد الله به فکر مردم دنیا نمیرسد هرگز مقام سلطنت و پادشاهی عالم به پای رعیتی ما نمیرسد هرگز و بی ولای تو و خانواده ات آقا کسی به عالم معنا نمیرسد هرگز بدون گوشه چشم تو شبعه در محشر به خاکبوسی زهرا نمیرسد هرگز مسیح آل محمد , مسیح زهرایی به گَرد پای تو عیسی نمیرسد هرگز پرم به شوق هوای تو وا شده آقا کبوتر تو به سویت رها شده آقا زمان مستی ما انتها ندارد که مریض عشق تو بودن دوا ندارد که بهشت من تویی آقا بهشت را چه کنم ؟ بهشت بی گل رویت صفا ندارد که نمیدهم به بهشت خدا حریم تُرا بهشت قد حریم تو جا ندارد که

روضه - باز هم می شود حسینیه وسعت قلب درد پرورتان سامرایی شدیم و می گوییم تسلیت، تسلیت امام زمان تسلیت ای به درد ها مأنوس تسلیت ای بَقیَّتُ الزَّهرا بیت الاحزان سینه ات اینبار پُر شده از مصیبت بابا این حسن ها چقدر مظلومند این غریبی ز قبرشان حاکیست این حسن ها عجیب مادری اند از همین رو قبورشان خاکی است دشمنان خبیث این دو حسن قلب شان را به زهر آغشتند آتش افکنده اند در دلشان هر دو را آه، خون جگر کشتند یابن زهرا ببین ز سوزش زهر پدرت مثل بید می لرزد دم آخر درون کاسه ی آب جان مولا! چه دید می لرزد دید دور از حضور یک سقّا در حرم حرف قحطی آب است دید در قتلگاه، بین دو نهر لب جدش حسین بی تاب است پدرت، لحظه های آخر عمر آب از دست پاکتان نوشید دم آخر پسر نداشت حسین تشنگی از گلوش می جوشید قاتلش با لگد به پهلویش صورتش را به خاک ها چسباند روی جسمش نشست آن ناپاک خنجرش را به گردنش که نشاند... با یکی نه، دوازده ضربه ناله ی مادری به گوش رسید خواهری از فراز تل نالان سمت گودی قتلگاه دوید شاعر :امیر عظیمی

زمینه - یا امام ِ عسکری تو به عالم سروری باصفای ِ مرقدت از همه دل می بری در دلم از عشق تو شور و غوغایی به پاست شک ندارم زائری در حریم سامراست یااباالمهدی مدد، یااباالمهدی مدد ای کریم ابن کریم بر زبانم نام تو من گدای ِ هر شبم از تو دارم آبرو باولایت ساکنم بر بلندای شفق عزتم زائل شود گر نمایم ترک حق یااباالمهدی مدد، یااباالمهدی مدد

واحد - آه از غم ِ گلدسته ی غربت نصیبت از دل شکسته گنبد و صحن غریبت دل تنگم آه ای سامرا دل تنگ آن صحن و سرا ای کاش و می خواندی مرا با هر نسیم از صحن تو،عطر عجیبی می وزد از گوشه ی سرداب تو،اَمََّن یجیبی می وزد دل تنگم آه ای سامرا شد آینه دار ِ بقیع،این صحن ِ ویران از این جفا جان های ما،گشته پریشان آه از ستم،آه از جفا در حق ِ آل ِ مصطفی نفرین به قوم ِ بی وفا نام تو سُرَّمَن رأی اما نشاند درد و غم آخر خدایا تا به کی زائر ندارد این حرم دل تنگم آه ای سامرا ابن الرضای ِ ثانی ِ هادی ِ امت اذنی بده تا بی قرار آیم به سویت مولا امام ِ عسکری بر این گدا بگشا دری اینک من و چشم تری خود توشه ی راهم بده بار ِ گناهم را نبین بر اشک و آهم کن نظر روی سیاهم را نبین مولا امام ِ عسکری

واحد تند - درین صحرا همی در جستجویم من که با اشک از رخت خون را بشویم من نشد آخر تو را ای گل ببویم من محرم رفت و ماتم همچنان باقی ست برای ما محرم هم همچنان باقی ست همه عالم اگر خالی شود از غم عزای تو همچنان در عالم باقی ست شب و روز از غمت هر دم بمویم من مگر که حرف دل با تو بگویم من نشد آخر تو را ای گل ببویم من چو یاری شد امام و خون تو در خاک پر از لاله جهان گشت و معطر خاک محرم رفت اگر زینب چرا گرید محرم رفت و مانده پیکرت بر خاک به یادت نوحه خوانی می کند زینب بگویم با تو ای مه در دل هر شب نشد آخر تو را ای گل ببویم من خداحافظ صفر ای ماه ماتم ها خداحافظ زمان گریه بر مولا صفر طی شد اگر طفلان چرا گریند صفر رفت و نیامد از سفر سقا فراموش زمان کی می شوی عباس ز یاد کودکان کی می روی عباس نشد آخر تو را ای گل ببویم من

دودمه - ای دل من سینه بزن خون ببار که صاحب الزمان (عج) شده عزادار جوونی ما به فدات حسین جان کی می رسیم به کربلات حسین جان

شور - حسین وای وای وای غریب مادر شهید بی سر دل منو کربلایی کن من روسیاهم غرق گناهم ولی تو بازم آقایی کن ولی تو بازم آقایی کن فریاد ازین غم در دشت ماتم خون می چکد از حنجر تو کو اکبر تو کو اصغر تو مانده به روی نیزه سر تو آه و واویلا صحرا به صحرا رفته به روی نی سر تو حسین وای وای وای