ظهر شهادت امام رضا (ع) - 30 صفر 97 - محمود کریمی و حنیف طاهری

روضه - آقا جون سر از من و سروری از تو آقا جون اشاره از تو و سر از من برای آقا شدن کی بهتر از تو برای فدا شدن کی بهتر از من یادمه بی صدا اشک می ریخت و می خوند مادرم توی لالایی هاش همیشه که الهی فدای امام رضا شی که برات هیچ کی امام رضا نمیشه حرفای نگفته مو اومدم اینجا بگم اومدم که دردمو به امام رضا بگم مگه هیچ غصه و هیچ غمی می مونه تو دل کسی که عاشق تو باشه آقا جون برای اون که تو رو داره مگه دردی می مونه بخواد دوا شه روزی چند وعده دلم واست می لرزه با طنین صدای نقاره خونه دلمو ببین که با هر ضربانش می خونه هر چی رضا بخواد همونه به خدا محاله تو کسی رو جواب کنی همه آرزوم اینه منو انتخاب کنی یا امام رضا تمام سینه ی ما شده ملک تحت حاکمیت تو تو شناسنامه ی ایرانی نوشته که تو سلطانی و ما رعیت تو این منم که مثل تو کسی نداره در خونه ی تو مثل من زیاده میدونی یه دردایی تو زندگیمه که دواش رد شدن از باب الجواده جای دیگه سفره ی دل من پهن نمیشه واسه من حتی بهشت مثل این صحن نمیشه تویی اون شرط عزیز حصن توحید تو همون علی تو شهادتینی طبق اون روایتی که گفته ریّان تو بانی روضه و گریه بر حسینی یه محرم سر سفره ی تو بودم دلمو شبیه گنبدت طلا کن یا امام رضا بیا جان جوادت منو زائر شهید کربلا کن رو به روی گنبدم رو لبم شهادتین روزی مو زیاد بکن که بگم حسین حسین

روضه - سلطان این عالم تنها غریبونه تو حجره افتاده روی لباش خونه بمیرم این آقا ، امام رضامونه داره تو اون دمای آخر به زیر لب میگه ای مادر غم یکی د وتا نیست ، دورش آشنا نیست هیچ کی جز جوادش دور حضرت رضا نیست از کوفه تا حجره ، آمد جگر سوخته به یاد اون کوچه ، با چشم تر سوخته به یاد اون مادر ، که پشت در سوخته با داغ سینه و میخ در به زیر لب میگه ای مادر خسته و خزونی با قد کمونی مادری که پرپر شد تو اول جوونی غم یکی دوتا نیست ، دورش آشنا نیست هیچکس جز جوادش دور حضرت رضا نیست روی زمین پیش پای جواد افتاد شبیه زلفی که تو دست باد افتاد یاد غم بزم ابن زیاد افتاد نور دیده زینب ، قد خمیده زینب همسفر با راس عشق سر بریده زینب تو ناله ی آخر دلش کبوتر شد با خوندن روضه ، لبش معطر شد مهمون گودال به خون شناور شد ای بی کفن حسین واویلا خونین بدن حسین واویلا ای ذبیج عطشان ای قتیل عریان ای برادر زینب ای تشنه لب حسین جان

زمینه - رعیت این سلطانم گدای این دربارم محاله چشم از دست امام رضا بردارم محاله خالی باشه دستم تا امام رضا رو دارم به فدای دست کریمت به فدای لطف زیادت بذار بمونم در خونت آقا تو رو جانِ جوادت دوای غصه های من نظر به گنبد طلاست برات کربلای من تو دستای امام رضاست یا علی بن موسی الرضا (ع) بفرست ما رو کربلا دور ضریحت دائم یه عالمه مهمونه به کام زائر طعم محبتت میمونه تو رو میخوام و بخدا هرچی که تو بخوای همونه کاشی کاریای گوهرشاد شلوغیه پنجره فولاد به منی که گمشده بودم مسیر بهشت و نشون داد هر چی میشه دلم میخواد راهی مشهدت بشم بذار که زود به زود بیام فدای مرقدت بشم یا علی بن موسی الرضا (ع) بفرست ما رو کربلا دوای غصه های من نظر به گنبد طلاست برات کربلای من تو دستای امام رضاست یا علی بن موسی الرضا (ع) بفرست ما رو کربلا محرمم سرشار از روایت ریان بود تپش تپش ذکرم یا سیدالعطشان بود دلیل مقدس اشکام روایتِ ابنِ شبیبه دلیل وجودیِ چشمام گریه برا شاه غریبه گفته امام رضا باید سینه زنا بگن حسین بگن غریب تشنه لب شهید بی کفن حسین

شور - قبله عاشقان بود تربت باصفای تو کعبه ز دور میبرد سجده به کربلای تو صفا و مروه دیده ام گرد حرم دویده ام هیچ کجا برای من کرب و بلا نمی شود *** عبد توام اگر ز کرم باورم کنی پا بر سرم بنه که ز عالم سرم کنی یا همچو شمع سوخته کن، قطره قطره آب یا شعله ای ببخش که خاکسترم کنی عمری به زخم های تنت گریه کرده ام تا وقت مرگ، خنده به چشم ترم کنی خار رهم، مگر به نگاه تو گل شوم خاک در توام، تو مگر گوهرم کنی

واحد - حنیف طاهری - دل من گم شد اگر پیدا شد بسپارید امانات رضا و اگر از تپش افتاد دلم ببریدش به ملاقات رضا از رضا خواسته ام تا شاید بگذارد که غلامش بشوم همه گفتند محال است اما دل خوشم من به محالات رضا از همین فاصله میشه یکی آهوی تو باشه خدا اون روز و نیاره راهم از حرم جدا شه دین و آیینم و باورم تویی عطر سجاده مادرم تویی نشده من به کسی رو بزنم امید اول و آخرم تویی یا امام رضا فدایی تو ام جلد گنبد طلایی تو ام اگه دلواپس دنیام تو میشی قوت قلبم خیلی مدیون دعاته حس امنیت قلبم با تو شیرینه همیشه خستگیم رنگ دلخوشی میگیره زندگیم منم و دل به تو دادن از قدیم منمو خاطره های بچگیم یا امام رضا غلام خونتم تشنه کوثر سقا خونتم یا امام رضا فدایی تو ام جلد گنبد طلایی تو ام دوباره هواتو نفس میکشم کنار تو حالم چقدر بهتره همین که تو صحنت قدم میزنم یه حسی منو کربلا میبره نشستم کنارت نگاهم کنی یه نیمه نگاه شما بسمه منی که زمینو و زمانم تویی حریمت پناه دل خستمه تو آقایی و من فقط نوکرم مثه شاهی خادمی تو حرم مثه آهویی که شده ضامنش بیا و یه دستی بکش رو سرم شنیدم تو گفتی به ابن الشبیب تو هر غصه ای گریه کن بر حسین بلا هر چی اومد فقط گریه کن برا شاه تنها و بی سر حسین تو باید واسه ما بگی چی گذشت دم آخری تو دل قتلگاه یکی تشنه تنها ولی اون طرف داره هلهله میکنه یک سپاه