شهادت امام رضا (ع)، محمدرضا طاهری و حسین طاهری

گرفته است دلم مثل آسمان امشب دوباره حرف فراق است در میان امشب به پای ثانیه ها چنگ می زنم اما چرا نمی گذرد کُندتر زمان امشب فدای سینه زن خسته ای که بعد دو ماه گرفته کنج حسینیه آشیان امشب یکی برای خود آرام روضه می خواند زبان گرفته یکی هم "حسین جان" امشب مدینه، کرب و بلا، سامرا، نجف، مشهد کجاست صاحب عزا "صاحب الزمان" امشب بیا به خاطر این اشک، این لباس سیاه دمی کنار عزادارها بمان امشب نخواهم اَجر ولی از تو خواهشی دارم بیا به مجلس ما روضه ای بخوان امشب پس از دو ماه چه اجری ست بهتر از اینکه در آستان رضاییم میهمان امشب چه سفره ای شود آن سفره ای که جمع شود به دست بخشش آقای مهربان امشب

جگرم پاره شد از زهر، کجایی پسرم چشم من مانده به در تا تو بیایی پسرم از عبایی که کشیدم به سرم معلوم است کار ما و تو کشیده به جدایی پسرم حسرت بوسه ی بابا به دلت می ماند تو به بالینم اگر دیر بیایی پسرم مثل یک مارگزیده به خودم می پیچم جگر سوخته را نیست دوایی پسرم بس که در کوچه زمین خورده ام و پا شده ام نه توانی به تنم مانده، نه نایی پسرم هی زمین خوردم و هی ناله زدم وا اُمّاه دارم از کوچه عجب خاطره هایی پسرم مثل آن چادر خاکی شد عبایم خاکی مثل زهرا سرم آمد چه بلایی پسرم مادرم را پسرش برد سوی خانه ولی من سوی خانه روم با چه عصایی پسرم سر نهادم به روی خاک که از جدم حسین برده ام ارث غریب الغربایی پسرم آب هم گر بدهی باز دلم می سوزد شده این حجره عجب کرب و بلایی پسرم جگرم پاره شد اما بدنم پاره نشد کَس نزد بر سر من سنگ جفایی پسرم دست و پا می زنم و سینه ی من نیست دگر زیر پا و لگد بی سر و پایی پسرم گریه بر بی کفن کرب و بلا کن در قبر چون که بند کفنم را بگشایی پسرم

سیاهیا خدا نگهدار، شال عزا خدا نگهدار روضه های ادامه دار کرب و بلا خدا نگهدار ارباب ببین سینه زنت پریشونه می خواد ازت دل بِکنه نمی تونه اشکای من پیشت امونت بمونه جانم حسین، جانم حسین، جانم حسین *** دو ماهه که دارم حسین جان، هیئت به هیئت من می گردم شرمنده ام ارباب خوبم، بیشتر برات گریه نکردم نوکر تو شرمنده ته که کم گذاشت شرمنده ته که بیش از این تَوون نداشت شرمنده ته که پای روضه جون نذاشت جانم حسین، جانم حسین، جانم حسین *** از نظر لطف آقامه که این همه بها گرفتم هر چی که دارم و ندارم من از امام رضا گرفتم سنگ صبور غصه هام امام رضاست برای دردم التیام امام رضاست غم ندارم تا که آقام امام رضاست جانم رضا، جانم رضا، جانم رضا *** همین که دعوت می کنی و به ضریحت می رسه دستم بازم مثل همیشه آقا آروم میشه دلِ شکسته م همیشه با بدی من تا می کنی گره های زندگیمو وا می کنی کرب و بلای منو امضا می کنی امام رضا، امام رضا، امام رضا

اشکای حسرتم رو بازم تو دشت کربلا می ریزم پاره های دلم رو زینب میون این عبا می ریزم دلم پر از آشوب و درد و ماتمه خواهر نگاه کن که سرش تو دستمه یه جاهایی از بدنش هنوز کمه ای وای من، ای وای من، ای وای من *** برای بوسه های باباش یه جای سالمم نمونده ببین چقدر لشگر کوفه تو بدنش نیزه نشونده دستش نزن این لاله ی پرپرمه این تسبیح پاره علی اکبرمه زینب نگاه پهلوش مثل مادرمه ای وای من، ای وای من، ای وای من

با آرزوی کربلا قدم قدم با زائرا من اومدم با صد امید زیارت امام رضا سلام آقا با پای خسته اومدم حرم سلام آقا نگاه بکن به چشمای ترم سلام آقا تو خواستی اومدم با مادرم نگاه به خستگیم نکن فدای نگات نگاه به خستگیم نکن میام پا به پات نگاه به خستگیم نکن یه عالم فدات آقا امام رضا، ام رضا، امام رضا، ای آقا *** شبیه اون کبوترم یه گوشه از رواق تو نفس نفس با چشم خیس میام به اشتیاق تو ببین آقا تو سیل زائرای تو گُمم ببین آقا اسیر موج این تلاطمم ببین آقا منم که واجب الترحمم حالا که اومدم نَرون می دونم بدم یه کاری کن توی حرم باشه اَشهَدم از هر جایی با یه سلام توی مشهدم آقا امام رضا، ام رضا، امام رضا، ای آقا *** توی چشمات یه دنیا غم، با پیکرت چه کرده سَم بالا سرت به سر زنان یه مادره با قد خم خدا رو شکر تنت میون دشمنا نبود خدا رو شکر سرت به خاک قتلگاه نبود خدا رو شکر چشمات به سمت خیمه ها نبود کسی جسارتی نکرد به انگشترت کسی سر تو رو نبرد برا خواهرت با مرکبا نمی دَوند روی پیکرت آقا امام رضا، ام رضا، امام رضا، ای آقا

مهر رضا نشسته بر دل من در حرمش حل شده مشکل من اگرچه من بدم، زائر مشهدم ذکر لبم رضا رضا شد حاجت زائرش روا شد جانم رضا جانم رضا جان ای جان جانانم رضا جان *** به عشق تو همیشه من جوانم پای پیاده سوی تو روانم امام هشتمی، پناه مردمی تو را قسم به جان مادر ای پسر موسی بن جعفر جانم رضا جانم رضا جان ای جان جانانم رضا جان

السلام ای جلوه ی ماه منیر واسط فیض خداوند قدیر آمدم با دست خالی و فقیر گوشه ی چشمی نما بر این حقیر آستانت منبع خیر کثیر یا علی موسی الرضا دستم بگیر *** ای شکوهت قاب تصویر خدا نور تو از نور اکسیر خدا دست هایت دست تدبیر خدا بر لبت تهلیل و تکبیر خدا اعتباری من ندارم ای امیر یا علی موسی الرضا دستم بگیر *** در سرم دارم هوای مشهدت چشم من دائم به سوی گنبدت آرزویم در طواف مرقدت جان به قربان عطای بی حَدَت گشته ام در حلقه ی دامت اسیر یا علی موسی الرضا دستم بگیر *** ای تو شمعی و دلم پروانه ات کیستم من زائر دیوانه ات مِی بده ساقی تو از خُم خانه ات جرعه ای از آب سقاخانه ات ای نگاهت این و آن را دستگیر یا علی موسی الرضا دستم بگیر

از نخست زندگی هرگز نمی شد باورم که شود این خانه روزی قتلگاه همسرم روز تنهایی که حتی یک نفر یارم نبود دیدم اینجا پشت در افتاده تنها یاورم او مرا می خواند و من آن روز دستم بسته بود کاش آنجا جان من می شد برون از پیکرم فاطمه، یا فاطمه، یا فاطمه، یا فاطمه *** در دم مرگ اگر پا به سرم پگذاری عمر جاوید به شیرینی آن یک دم نیست بر مشامم می رسد هر لحظه بوی کربلا بر دلم ترسم بماند آرزوی کربلا تشنه ی عشق حسینم ای اجل مهلت بده تا بگیرم در بغل قبر شهید کربلا

قربون کبوترای حَرمت امام رضا قربون این همه لطف و کَرَمت امام رضا شنیدم "سَجیتُکُم الکَرَم" امام رضا شما رو رها کنم کجا برم امام رضا یا امام رضا یا امام رضا یا امام رضا مولا *** میشه کنج حَرمت گوشه ی قلب من باشه میشه قلب منو مثل گنبدت طلا کنی دلمو گره زدم به پنجره ت دارم میام دوست دارم تا من بیام اون گره ها رو وا کنی تو که آخر گره رو وا می کنی امام رضا پس چرا امروز و فردا می کنی امام رضا یا امام رضا یا امام رضا یا امام رضا مولا

ای شاه خراسان رضا، حضرت جانان رضا ای تو ولی نعمت همه مردم ایران رضا تا به مشهد گذرم افتاد سایه ت سلطان به سرم افتاد جان جانان مِهر تو به قلبم افتاد دنیامو تو کردی آباد روحم پر کشیده امشب تو صحن گوهرشاد *** دلتنگ خراسان شدم، بی سر و سامان شدم جیره خور خوان سفره ی حضرت سلطان شدم دنیامو به تو بدهکارم خیلی خیلی تو رو دوست دارم جان جانان جَلد گنبد طلاتم خاک پای زائراتم السلطان اباالحسن قبله گاه حاجاتم

من دوست دارم یه آدم دیگه بشم اون که دلت میگه بشم، منو کمک کن من دوست دارم عوض کنی حال منو نامه ی اعمال منو، منو کمک کن حرم تو تنها سرپناه منه عَلم تو تنها تکیه گاه منه به امید بخشش تو باز اومدم کَرَم تو بیشتر از گناه منه امام رضا می دونی که با تو دلخوشم امام رضا آرزومه زائرت بشم قرارمون خدا بخواد بازم در باب الجواد

"ریان بن شبیب" جد ما رو غریب گیر آوردن "ریان بن شبیب" آبو واسه "حبیب" دیر آوردن تو شیب گودال سرازیر شد، حسین پیر شد آخ ته گودال زمین گیر شد، حسین پیر شد "ریان بن شبیب" ذکر "اَمن یُجیب" می گفت زینب "ریان بن شبیب" رفته "شیب الخضیب" زیر مَرکب بلا سر زینب آوردن، سَرو بردن بچه یتیما کتک خوردن، سرو بردن *** مسیر روضه باز به سمت گودال رفت حسین کنار آب، تشنه لب از حال رفت به سرزنان زینب کنار مقتل گفت از سر من دیگه سایه ی اقبال رفت به سمت گودال از خیمه دویدم من شمر جلوتر بود، دیر رسیدم من سر تو دعوا بود، ناله کشیدم من سر تو رو بردن، دیر رسیدم من یه گوشه ی گودال مادرو دیدم من که رفته بود از حال، دیر رسیدم من صدا زدی من رو، بدون شنیدم من صدای رگ هات بود، دیر رسیدم من