شهادت امام حسن مجتبی (ع)، محمدرضا طاهری و حسین طاهری

برات وصل امضا می شد ای کاش گره از کار دل وا می شد ای کاش برای دیدنت ای حضرت اشک دو چشمانم چو دریا می شد ای کاش سحرگاهی به یُمن مَقدم تو سرای ما مصفا می شد ای کاش دل غمدیده و پر درد ما هم به دست تو مداوا می شد ای کاش دل آواره ام در زیر پایت شبیه خاک صحرا می شد ای کاش مسیر وصل ما هم چو شهیدان به سوی آسمان ها می شد ای کاش دم آخر تن صد پاره ی ما غبار راه زهرا می شد ای کاش به برق ذوالفقاری خاک خورده غرور شیعه معنا می شد ای کاش مزار مخفی یاس مدینه به دستان تو پیدا می شد ای کاش غرور چادر خاکی کجایی عزیز فاطمه پس کی می آیی

آبروی دعا، امام حسن همه ی هست ما امام حسن سر یک سفره بوده ای عمری با فقیر و گدا، امام حسن ای کَرم خانه های فاطمی ات تا قیامت به پا امام حسن جلوه ی اقتدار تو این بود صلح و صبر و رضا، امام حسن صلح تو یک قیام مردانه است بانی کربلا، امام حسن از همان ابتدا به ما گفتی آخر روضه را امام حسن *** ای کرامت گدای درگاهت حُسن یوسف جمال چون ماهت کوچه در کوچه لیلی و مجنون صف کشیده است بر سر راهت کاش روزی بیفتد از توفیق چشم ما بر جمال دلخواهت دم به دم می شود خدا را دید در نفس های قلب آگاهت غربت مرتضی علی جاری است بین غم گریه های جانکاهت بس که زخم زبان زدند تو را جگرت لحظه ای نشد راحت *** زن نامهربان شما را کشت جور اهل زمان شما را کشت خون دل خوردی ای عزیز خدا طعنه های گران شما را کشت خنده ی تلخ قنفذ نامرد زخم های زبان شما را کشت زهر پیش غمت کم آورد و غم قدّی کمان شما را کشت بین گودال کوچه ای باریک ضربه ای بی امان شما را کشت مثل زهرا جوان شهید شدی کوچه خیلی جوان شما را کشت *** کوچه گفتم، قرار دل ها رفت دیده ها تا عروج دریا رفت مادر آمد کنار دیواری مردک پست سمت زهرا رفت رنگ از روی آسمان افتاد دست نامرد تا که بالا رفت خورد مادر زمین چنانی که قوّت از زانوان مولا رفت

نزن که مادرم جوونه، نامرد نزن که بی گناهه خالی نکن دق و دلیتو، نامرد نزن که بی پناهه رفت آبروم ببین چشمای ترمو بگو چطور بلند کنم من سرمو بسه دیگه کُشتی آخه مادرمو وای مادرم وای مادرم وای مادرم *** برو یه کم نامرد عقب تر، مگه خودت ناموس نداری ای بی حیا چشماتو وا کن، پاتو داری کجا میذاری نامه رو پاره کردی هی نزن هوار نمی بینی مگه سرش خورد به دیوار از سر راهمون بیا برو کنار وای مادرم وای مادرم وای مادرم *** نفس نفس نزن بلند شو، تو رو به جون من بلند شو با پا غرورمو شکسته، بَده برا حسن بلند شو خونه ی ما این طرفه کجا میری به سمت مسجد دوباره چرا میری پاشو آخه چرا با زانو راه میری وای مادرم وای مادرم وای مادرم

سلام آقا، سلام مظهر عطا و کَرم سلام آقا، سلام باب رحمت محشرم سلام آقا، امامزاده ی بدون حرم سایه ی تو بال کبوترهاست آقام، آقام، آقام زائر تو فقط خود زهراست آقام، آقام، آقام مزار خاکیت آخر دنیاست آقام، آقام، آقام انشالله خیلی زود بقیع میشه آباد می سازیم صحنت رو شبیه گوهرشاد آقام آقام آقام *** کی می دونه چه رازی به سینه داره حسن کدوم آتیش خزون کرده نوبهار حسن کی می دونه چی اومد به روزگار حسن مسموم زهر قوم کافر شد ای وای، ای وای، ای وای با این یه روضه عمر اون سر شد ای وای، ای وای، ای وای تو کوچه ها عصای مادر شد ای وای، ای وای، ای وای یه عمر بار غم نشسته رو شونه ش شکسته تو کوچه، غرور مردونه ش واویلا واویلا واویلا واویلا *** از اون لحظه براش دنیا غیر ویرونه نیست دیگه حرفاش به جز ناله ی غریبونه نیست یادش اومد می گفت پاشو راهی تا خونه نیست یاد یه روضه تنشو لرزوند ای وای، ای وای، ای وای جای یه پنجه روی صورت موند ای وای، ای وای، ای وای سه ماه روشو از علی پوشوند ای وای، ای وای، ای وای سه ماهه از این غصه فقط زاری می کرد با گریه از مادر پرستاری می کرد واویلا واویلا واویلا واویلا *** کدوم خانوم، کدوم خونه رو میگی روضه خون کدوم سیلی، کدوم کوچه رو میگی روضه خون کدوم صورت، کدوم مادرو میگی روضه خون چشمای اهل آسمون تر بود ای وای، ای وای، ای وای دست حسن تو دست مادر بود ای وای، ای وای، ای وای یه شهر روبروی کوثر بود ای وای، ای وای، ای وای مدینه است شهری که به اشکام می خندند همون جا که مردا به زن راه می بندند

حسن غریب مادر، حسن حسن

ای کَرم سائلت، همسرت قاتلت مهربان سفره دار مدینه، ای دو عالم زیر دِینت تسلیت می دهد در عزایت گریه ی ما بر حسینت سبط پیغمبر، وارث حیدر، یابن الزهرا ای حسن جانم وا اماما *** در میان سپاه مانده ای بی پناه هر که آمد سر سفره ی تو، رفت و هتک حُرمتت کرد عاقبت زهر کین از عذاب یاد کوچه راحتت کرد بی حیا می زد، بی هوا می زد مادرت را ای حسن جانم وا اماما *** خواهرت نوحه خوان، قاسمت خون فشان حجره ات دارد از ناله ی زینب عجب حال و هوایی بین بستر ولی تو به فکر روضه های کربلایی می زند خنجر، ضربه بر حنجر بی محابا ای حسین جانم وا اماما

ای امام همه یا حسن مجتبی پسر فاطمه یا حسن مجتبی ای دلت پر شرر، پاره پاره جگر یابن زهرا، یابن زهرا *** ای به قربان آن طلعت چون ماه تو تو کریمی و ما سائل درگاه تو بده ای باوفا صدقه بر گدا یابن زهرا، یابن زهرا *** دم آخر به قلب پربلا مبتلا گریه کردی به غم های شه کربلا بر حسین غریب، شاه شیب الخضیب یابن زهرا، یابن زهرا

روضه خوان خسته نباشی مادر روضه خواندی ز شه بی کفنم سی روز است حسین می گویی امشبی روضه بخوان از حسنم روضه خوان روضه ی غربت سخت است هیچ کس با حسنم یار نبود خانه ام امن نبوده بر او همسرش یار وفادار نبود روضه خوان روضه بخوان از حسنم جگرش گرچه به زهر آغشته پسرم غیرتی و مادری است داغ کوچه حسنم را کشته صورت من که از آن کوچه ی تنگ تا دم مرگ فقط نیلی بود توی ذهن حسن مظلومم تا ابد خاطره ی سیلی بود

پرواز می کنم به خدا با "حسن حسن" دردم همیشه گشته دوا با "حسن حسن" مانند سال های گذشته قبول کرد زهرا "حسین حسین" مرا با "حسن حسن" کی گفته غریبی خودم نوکرتم *** بالاترین سعادت عالم به ما رسید پُر شد همیشه سفره ی ما با "حسن حسن" این حا و سین و نون به خدا اسم اعظم است حاجت همیشه گشته روا با "حسن حسن" کی گفته غریبی خودم نوکرتم *** روز دهم تمامی اشرار کوفه را می کشت سیدالشهدا با "حسن حسن" بردند لذتی دگر آنان که اربعین رفتند سوی کرب و بلا با "حسن حسن" ما نذر کرده ایم که روزی بنا کنیم بین بقیع صحن و سرا با "حسن حسن" کی گفته غریبی خودم نوکرتم

کی میشه آینه ی صورت رسول الله، حسن میشه کی میشه زندگی و روزی گدا و شاه، حسن میشه کی گفته "لا یوم کیومک یا اباعبد الله"، حسن گفته کی گفته "اشهد انَّ علی ولی الله"، حسن گفته سپه سالار جمل چه شاهکاری می کنه حسن واسه مرتضی علمداری می کنه حسن میره می زنه به کار دشمن گره حسن یعنی حیدری که می تازه بی زره حسین میگه یا حسن، حسین قربونت بره یا حسن یا حسن، جانم به تو مولا حسن *** کی میره جای علی رو پر کنه تو میدون، حسن میره کی میره میدون و دشمن می مونه سرگردون، حسن میره کی گفته به ابوفاضل ماه بنی هاشم، حسن گفته کی گفته کرب و بلا شمشیر بزنه قاسم، حسن گفته تو چشمای قاسمش داره سوسو می زنه که ازرق هم می رسه جلوش زانو می زنه حسن زنده ست کربلا، حسن اینجا حاضره برو قاسم حمله کن همش میشه خاطره حسین میگه یا حسن، حسین قربونت بره یا حسن یا حسن، جانم به تو مولا حسن *** کی میشه مثل علی مرتضی عدالت خواه، حسن والله کی میشه رحمت حق دستگیر خلق الله، حسن والله کیه که داره کَرم هم به دوست هم دشمن، حسن قطعا کیه که قدرتشو توی معرکه دیدن، حسن قطعا بنازم صلح حسن، حسن جز محشر نکرد جمل کاری کرده که علی با خیبر نکرد بنازم جنگ جمل خدا حتی ناظره خودش میگه جلوه ی خداوند قادره حسین میگه یا حسن، حسین قربونت بره یا حسن یا حسن، جانم به تو مولا حسن

ای که مرا خوانده ای راه نشانم بده گوشه ای از کربلا جا و مکانم بده ای که به عشقت اسیر خیل بنی آدمند سوختگان غمت با غم دل خُرّمند هر که غمت را خرید عشرت عالم فروخت باخبران غمت بی خبر از عالمند *** گرد حرم دویده ام، صفا و مروه دیده ام هیچ کجا برای من کرب و بلا نمی شود سلسله ی موی دوست حلقه ی دام بلاست هر که در این حلقه نیست فارغ از این ماجراست *** گر همه صورتگران صورت زیبا کشند صورت ارباب ما از همه زیباتر است مدعیان گر زنند دعوی بالاتری پرچم ارباب ما از همه بالاتر است

روز محشر که همه گریانند اشک ریزان حسن خندانند سوزد جگر که اشک بریزد برای تو گریه کنِ حسن که به فکر ثواب نیست